INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani K. przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008r. (data wpływu do tut. Biura - 28 lutego 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci w zeznaniu za 2007r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci w zeznaniu za 2007r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 1992r. urodziła syna jako osoba stanu wolnego. W 1997r. wyszła za mąż i od tego czasu razem z mężem wychowują syna wnioskodawczyni. Mąż pracuje na podstawie umowy o pracę osiągając dochody i co roku rozliczając się z uzyskanych dochodów z Urzędem Skarbowym. Korzystając z możliwości wspólnego opodatkowania wnioskodawczyni rozlicza się od wielu lat z mężem. W tym roku po raz pierwszy istnieje możliwość odliczenia od podatku ulgi rodzinnej na wychowanie dziecka. Wnioskodawczyni nie pracuje zawodowo – nie osiąga dochodów i w związku z tym nie płaci podatków. Syn nie jest biologicznym dzieckiem jej męża, adopcja nie została uczyniona. Syn wnioskodawczyni ma biologicznego ojca, który nie utrzymuje z nim żadnego kontaktu, nie interesuje się nim i nie bierze udziału w jego wychowywaniu. Wnioskodawczyni zaznacza, że razem z mężem wychowują od wielu lat jej dziecko, mąż łoży na jego utrzymanie, mieszkają razem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można odliczyć ulgę rodzinną na wychowanie dziecka od podatku męża, który nie jest biologicznym ojcem syna wnioskodawczyni, a wnioskodawczyni nie osiąga dochodów i nie płaci podatku...

Zdaniem wnioskodawczyni należałoby pozwolić małżeństwom wspólnie rozliczającym się na skorzystanie z ulgi, którą wykorzystują rzeczywiście na wychowanie dziecka. Wnioskodawczyni zdaje sobie sprawę, że ustawodawca i przepisy prawa nigdy nie będą tak precyzyjne i szczegółowe, żeby przewidzieć każdą sytuację życiową jaka może się przytrafić. W jej przypadku ustawodawca nie pomyślał o dzieciach, którym ta ulga się należy, ale biologiczny rodzic – w tym przypadku matka nie osiąga dochodów, a drugi opiekun (ojczym) – nie może, bo dziecko nie zostało adoptowane.Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a małżonkom, którzy mają prawo do wspólnego opodatkowania się przysługuje prawo do rozliczenia się nawet jeśli jeden z małżonków nie osiąga dochodów. Skoro w pewnym momencie dochód wnioskodawczyni i jej męża jest wspólny, a tym samym wspólny jest podatek powinno być możliwe odliczenie ulgi należącej się jednemu z małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż możliwość wspólnego rozliczenia małżonków uregulowana została przepisami art. 6 ust. 2 i 3 oraz art. 6a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), a nie wskazanymi przez wnioskodawczynię przepisami art. 9 ust. 1 i 1a ww. ustawy. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z powyższym, podatek określony na imię obojga małżonków, należy uznać za wspólny podatek małżonków, także w przypadku gdy jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27 ustawy.

Zatem, prawo do odliczeń od podatku przysługuje obojgu małżonkom, nawet w przypadku gdy jeden z nich nie uzyskał żadnych przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 27f cytowanej ustawy, od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27 cytowanej ustawy, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4. Odliczenie przysługuje, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy w przypadku wychowywania:

1. dzieci małoletnich,
2. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku.
   
   

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

W przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1. Zgodnie z cyt. powyżej art. 27f ust. 1 ustawy podatnik może odliczyć rocznie kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, że wnioskodawczyni pomimo iż w 2007 roku nie osiągnęła żadnych dochodów, może skorzystać z odliczenia od podatku obliczonego na imię obojga małżonków (po uwzględnieniu pomniejszenia podatku o kwotę składki, o której mowa w art. 27b), kwoty stanowiącej iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.