INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2008r. (data wpływu do tut. Biura 21 lutego 2008r.) uzupełnionym w dniu 11 kwietnia i 05 maja 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zagranicznych podróży służbowych - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zagranicznych podróży służbowych. W związku ze stwierdzonymi brakami wniosku pismami z dnia 28 marca 2008r. i 16 kwietnia 2008r. Znak: IBPB2/415-407/07/MCZ wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 11 kwietnia 2008r. i 05 maja 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka działa w branży budowlanej. Świadczy min. usługi budowlano-montażowe na terenie kraju oraz zagranicą. Ponadto świadczy także usługi w zakresie usług reklamowych, usług nadzoru inwestorskiego, usług projektowych, usług elektronicznych. Zlecenia budowlano-montażowe wykonuje w większości zleceń bez podwykonawców. W ubiegłym roku i bieżącym realizuje min. zlecenia budowlano-montażowe na terenie Francji (dla kilku Zleceniodawców). W latach wcześniejszych spółka miała zlecenia na terenie Niemiec. Podejmuj także próby otrzymania zleceń w innych krajach Unii Europejskiej. W celu realizacji zleceń zatrudnia pracowników budowlanych. W umowach o pracę wnioskodawca wskazuje jako miejsce zatrudnienia miejscowość i województwo położone w Polsce. Na prace poza wskazany w umowie teren województwa pracownicy oddelegowani są na podstawie delegacji służbowych. Wynagrodzenie zasadnicze brutto wraz z premiami pracowników wynosi w przedziale 1200,00 zł. do 3000,00 zł. Za czas delegacji wnioskodawca wypłaca diety w wysokości 45 euro za dobę oraz 30 euro (30% limitu) diety za noclegi (nie zapewnia pracownikom ani wyżywienia ani noclegów). Obecnie we Francji wnioskodawca realizuje kontrakt na wykonywanie robót murarskich i glazurniczych otwarty na cały rok z określeniem stawek za m² muru czy glazury. Ponieważ inwestor francuski nie ma cały rok zleceń, w praktyce wygląda to tak, że pracownicy pracują 2-3 tygodnie we Francji, następnie wracają do Polski. Na każdy wyjazd pracownika do innego kraju UE wymagane jest zaświadczenie dotyczące ubezpieczenia europejskiego E-101. W związku z tym, aby nie wyrabiać co miesiąc ubezpieczenia E-101, Spółka załatwiła zaświadczenie E-101 dla pracowników na cały rok, chociaż przez dużą część czasu ubezpieczenia pracują oni w Polsce (poza granicą nie pracują dłużej niż 180 dni w danym roku kalendarzowym).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo postępuje kwalifikując wyjazdy pracowników za granicę jako podróż służbową...

W przekonaniu wnioskodawcy jego postępowanie jest prawidłowe. Specyfika opisanej działalności charakteryzuje się tym, że sam jako pracodawca nie wie gdzie będzie mieć zlecenia na wykonywanie robót budowlanych. Ponadto niejednokrotnie pracownicy w danym miesiącu wykonują pracę w różnych miejscach. Ponieważ diety są stosunkowo wysokie pracownicy chętnie pracują za granicą. Dla pracodawcy jest to także korzystne ponieważ nie musi odprowadzać składki ZUS i opodatkowywać wypłacanych diet podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w/w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Na podstawie w/w przepisu przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, diety oraz zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wysokość, do której ww. diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika wolne są od podatku dochodowego określają rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową. Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.

W świetle art. 29 ust. 1 Kodeksu pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca. Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame. Decyzje o tym czy pracownik odbywa podróż służbową podejmuje pracodawca wysyłający pracownika poza miejsce określone jako miejsce pracy. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że miejscem wykonywania pracy przez pracowników, których zatrudnia wnioskodawca jest miejscowość i województwo położone w Polsce. Na prace poza wskazany w umowie teren województwa pracownicy oddelegowani są na podstawie delegacji służbowych.

Wobec powyższego wyjaśnia się, że jeżeli zostają spełnione warunki wynikające z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy oraz z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, to świadczenia wypłacane przez pracodawcę z tytułu odbywanych podróży służbowych korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a,43-300 Bielsko-Biała.