INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2008 r. (data wpływu 26 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych wypłacanych pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowcy w firmie, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych wypłacanych pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowcy w firmie, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu drogowego towarów. Zatrudnia Pan kierowców samochodów ciężarowych na podstawie umowy o pracę. Na Pana polecenie kierowca wykonuje zadanie służbowe polegające na przewozie ładunku pomiędzy dwoma krajami Unii Europejskiej (Polska – Francja, Polska – Holandia, Polska – Belgia). W związku z wyjazdem służbowym na terenie drugiego kraju Unii Europejskiej, pracownik – kierowca ponosi koszty: wyżywienia, noclegów oraz inne drobne wydatki. Jako pracodawca wypłaca Pan kierowcom diety za czas z tytułu podróży służbowych do wysokości określonych w przepisach wykonawczych Ministra Pracy i Polityki Społecznej i zalicza Pan w koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Zdarzenie gospodarcze dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych ewidencjonuje Pan w prowadzonych księgach rachunkowych, a koszty uzyskania przychodów rozlicza Pan zgodnie z art. 22 ust. 5 –5c ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy przysługujące kierowcom zatrudnionym w Pana firmie w ramach stosunku pracy diety z tytułu służbowych podróży na terenie drugiego kraju Unii Europejskiej podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów...
2. W jakim momencie wydatki dotyczące wypłaconych diet można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...
3. Czy wypłacone diety są wolne od podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie przez kierowcę przewozu ładunku na terenie drugiego kraju Unii Europejskiej, jest podróżą służbową dla pracownika i przysługują mu z tego tytułu należne diety jako pokrycie ponoszonych wydatków. Pracodawca wypłacający kierowcom diety, zalicza poniesione koszty w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia na podstawie art. 22 ust. 1 i ust. 5c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast dla pracownika wypłacona dieta jest wolna od podatku dochodowego w oparciu o art. 1 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie 1 i 2. Złożony wniosek w zakresie pytania 3 zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W konsekwencji niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom – kierowcom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy – dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełnią dyspozycję cytowanego wyżej art. 22 ust. 1 ustawy.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy – art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), a w konsekwencji rozstrzygniecie kwestii dotyczącej obowiązku czy zasadności wypłacania przez Pana diet i należności za czas pracy nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Odnosząc się do kwestii momentu zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jednak, należy mieć na uwadze art. 23 ust. 1 pkt 55, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy oraz treść art. 23 ust. 1 pkt 55a, według którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), w części finansowanej przez płatnika składek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.