INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008 r. (data wpływu 14 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania czynności zniesienia współwłasności nieruchomości nabytej w ramach wspólnego przedsięwzięcia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zniesienia współwłasności nieruchomości nabytej w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W grudniu 2001 r. pomiędzy Wnioskodawcą, a dwoma innymi stronami, spółką kapitałową (B) oraz osobą fizyczną (C) została zawarta umowa wspólnego przedsięwzięcia, zgodnie z którą:

• Zainteresowany zobowiązał się nabyć określoną nieruchomość we własnym imieniu ale na wspólny rachunek wszystkich stron umowy (swój oraz uczestników B i C) i zakupu tego dokonał,
• uczestnik B wpłacił na rachunek Wnioskodawcy kwotę pieniężną na pokrycie kosztów nabycia i zagospodarowania nieruchomości,
• Zainteresowany oraz uczestnik C zobowiązali się do działania na rzecz zagospodarowania ww. nieruchomości poprzez umożliwienie jej wykorzystania na cele budownictwa mieszkaniowego,
• ewentualne pożytki wynikające z zagospodarowania lub zbycia powyższej nieruchomości miały zostać podzielone w ten sposób, że ich wartość przewyższająca kwotę wpłaconą wcześniej przez uczestnika B (kwota ta miała zostać zwrócona temu podmiotowi w pierwszej kolejności z uzyskanych pożytków) miały przypaść stronom umowy (3 strony) w równych częściach (1/3).

Obecnie strony umowy postanowiły dokonać rozliczenia z uczestnikiem B w ten sposób, iż Wnioskodawca przeniesie na rzecz uczestnika B 1/3 udziału we własności nieruchomości, następnie nastąpi zniesienie współwłasności pomiędzy Zainteresowanym, a uczestnikiem B i uczestnik B przestanie być stroną opisanej wyżej umowy wspólnego przedsięwzięcia.

Umowa wspólnego przedsięwzięcia pozostanie w mocy pomiędzy pozostałymi stronami tj. pomiędzy Wnioskodawcą a uczestnikiem C, jej postanowienia nie zostaną naruszone w związku z powyższym rozliczeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym ustanowienie przez Zainteresowanego na rzecz uczestnika B 1/3 udziału we własności opisanej wyżej nieruchomości, następnie zniesienie współwłasności nieruchomości pomiędzy Nim a uczestnikiem B i w konsekwencji wystąpienie uczestnika B z umowy wspólnego przedsięwzięcia spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy konsekwencji podatkowych, w szczególności w zakresie rozpoznania przychodu lub dochodu, na skutek których byłby zobowiązany do zapłaty jakichkolwiek kwot podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy ustanowienie przez Niego na rzecz uczestnika B 1/3 udziału we własności opisanej wyżej nieruchomości, następnie zniesienie współwłasności nieruchomości pomiędzy Nim a uczestnikiem B i w konsekwencji wystąpienie przez uczestnika B z umowy wspólnego przedsięwzięcia nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy konsekwencji podatkowych, w szczególności w zakresie rozpoznania przychodu lub dochodu, na skutek których byłby On zobowiązany do zapłaty jakichkolwiek kwot podatku dochodowego.

Podkreślenia wymaga, iż nieruchomość którą Zainteresowany nabył w wykonaniu umowy wspólnego przedsięwzięcia została nabyta przez Niego w Jego własnym imieniu (stąd figuruje On w księdze wieczystej jako jej jedyny właściciel), ale na wspólny rachunek wszystkich stron umowy. Dodatkowo wskazać trzeba, iż uczestnik B wpłacił w 2001 r. na rachunek Wnioskodawcy środki finansowe, za które nabył nieruchomość, a pozostałe strony umowy ponosiły innego rodzaju nakłady pracy i środków finansowych w celu zagospodarowania ww. nieruchomości i umożliwienia jej sprzedaży na cele mieszkaniowe (m.in. koszty związane z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zmieniającego przeznaczenie nieruchomości). Faktycznie zatem prawo do ww. nieruchomości przysługuje wszystkim (3) uczestnikom umowy wspólnego przedsięwzięcia, co znajduje odzwierciedlenie w zapisach tej umowy, zgodnie z którą nieruchomość została nabyta na wspólny rachunek stron, a wszelkie pożytki z nią związane mają przypadać stronom umowy w równych częściach.

Mając powyższe na uwadze wskazać trzeba, iż ustanowienie przez Wnioskodawcę na rzecz uczestnika B przypadającego nań 1/3 udziału we własności nieruchomości (przypadającego w tym znaczeniu, iż nieruchomość ta została nabyta również na jego rachunek i w takiej właśnie części partycypowałby on w zyskach pochodzących z jej sprzedaży) nie stanowi odpłatnego zbycia. Podkreślić w tym miejscu należy bowiem, że uczestnik B nabywając od Wnioskodawcy 1/3 przypadającego nań udziału w nieruchomości, nie jest zobowiązany do dokonania na rzecz Zainteresowanego jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, którego wartość mogłaby stanowić dla Niego przychód w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeciwnie, rozliczenie z uczestnikiem B (i przekazanie mu przypadającego nań udziału własności ww. nieruchomości) można rozpatrywać jako uszczuplenie stanu majątkowego Wnioskodawcy (ale tylko formalnie, w znaczeniu cywilnoprawnym, bowiem faktycznie należałoby przyjąć, iż przy nabyciu nieruchomości na wspólny rachunek stron przy równym udziale w korzyściach z jej sprzedaży lub zagospodarowania, przekazanie 1/3 udziału w nieruchomości uprawnionemu uczestnikowi, w rozumieniu podatkowym nie stanowiło faktycznie przeniesienia składnika majątku Zainteresowanego).

Także późniejsze zniesienie współwłasności nie powoduje jakiegokolwiek przysporzenia w majątku Wnioskodawcy, które mogłyby zostać uznane za przychód w rozumieniu powyższego przepisu.

Również samo wystąpienie z umowy wspólnego przedsięwzięcia przez uczestnika B – w następstwie dokonanych rozliczeń – nie prowadzi do powstania jakichkolwiek przysporzeń w majątku Zainteresowanego, a tym samym nie rodzi po Jego stronie jakichkolwiek skutków w podatku dochodowym. Nadto umowa wspólnego przedsięwzięcia będzie trwać nadal między pozostałymi stronami umowy. Dopiero dokonanie sprzedaży części nieruchomości (pozostałej po rozliczeniu z uczestnikiem B i przypadającej pozostałym uczestnikom) lub uzyskanie pożytków z nią związanych może skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy ewentualnego dochodu ze wspólnego przedsięwzięcia (w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w części w jakiej uczestniczył w tych zyskach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.