INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2008 r. (data wpływu 23 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania kas rejestrujących - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2008 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania kas rejestrujących.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarczą prowadzi Pani od października 2005 roku jako podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności jest przede wszystkim pośrednictwo w sprzedaży usług turystycznych, a także sprzedaż usług turystycznych i biletów lotniczych dokonywana we własnym imieniu oraz na własny rachunek – głównie na rzecz podmiotów gospodarczych, którym wystawia Pani faktury VAT. Działalność w charakterze pośrednika dotyczy sprzedaży usług turystycznych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Te transakcje są dokumentowane fakturami prowizyjnymi dla organizatorów usług turystycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do limitów określonych w § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie kas rejestrujących, § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2006 r. w sprawie kas rejestrujących, § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących wlicza się zarówno obrót wynikający ze sprzedaży usług turystycznych i biletów lotniczych dokonywanej we własnym imieniu oraz na własny rachunek dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i całkowitą wartość sprzedaży usług turystycznych dokonywanej we własnym imieniu i na rachunek innych podmiotów dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy do limitów określonych w rozporządzeniach Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących obowiązujących w okresie 2005-2008 zalicza się tylko obrót ze sprzedaży dokonanej we własnym imieniu oraz na własny rachunek dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wynika to z przepisów art. 111 ust. 1 oraz art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Wskazuje Pani, że podmioty występujące w charakterze pośredników podczas sprzedaży usług turystycznych nie mogą być traktowane jako podatnicy zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy. Nie jest im też znana kwota tylko cała wartość transakcji. Sprzedaż jest bowiem przez organizatorów usług turystycznych i to oni obliczają obrót. Odnosząc się do § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników stwierdziła Pani, że przepis ten z racji umiejscowienia go w rozporządzeniu o charakterze technicznym nie może zmieniać definicji zawartych w aktach prawnych rangi ustawy. Oznacza to, że cała wartość sprzedaży w imieniu i na rachunek innych podmiotów jest ewidencjonowana przez pośrednika tylko wówczas, gdy ma on obowiązek posiadania kasy rejestrującej. Zaś o tym, czy obowiązek ten występuje decydują przepisy art. 111 ust. 1 i art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z postanowieniami rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, określających limity obrotów, do których nie można zaliczyć wartości sprzedaży w imieniu i na rachunek innych podmiotów, która jest dokonywana przez pośrednika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

A zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku ewidencjonowania jest więc rodzaj odbiorcy sprzedawanych przez podatnika towarów lub usług.

Jednocześnie w art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy zawarto upoważnienie dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ustawy, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

W § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 245, poz. 1807) określono zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących poszczególnych czynności i podatników.

Jak wynika z treści § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, do dnia 30 czerwca 2008 r. z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej zwolnieni są podatnicy, u których kwota obrotu z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zwolnienie, o którym wyżej mowa, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w pierwszym półroczu 2008 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy.

Z powyższego wynika, że głównym kryterium decydującym o możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku stosowania kasy rejestrującej jest wartość osiągniętego przez podatnika obrotu.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W przypadku usług pośrednictwa postawa opodatkowania określona została w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy i stanowi ją kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonywanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Cytowane powyżej przepisy definiują podstawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług pośrednictwa, natomiast nie określają sposobu ustalenia kwoty obrotu, która daje podatnikowi możliwość korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W stanie prawnym obowiązującym w okresie 2005-2007, zarówno kryterium dotyczące zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, jak i definicja obrotu zawarta ustawie o podatku od towarów i usług brzmiały analogicznie.

Ze złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży usług turystycznych we własnym imieniu i na własny rachunek oraz pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych w imieniu i na rachunek innych podatników.

Niewątpliwie zatem podczas realizowania postanowień umowy pośrednictwa realizuje Pani transakcje sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w cytowanym art. 111 ust. 1.

Do ustalenia wysokości obrotu osiągniętego na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik przyjmuje całą wartość sprzedaży na rzecz tych osób, również dokonanej w imieniu innego podmiotu.

Potwierdza to treść § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zmianami), zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

W związku z powyższym w przypadku sprzedaży przez pośrednika usług turystycznych do obrotu zobowiązującego do prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej należy przyjąć całą wartość usługi turystycznej.

W świetle powyższego obowiązek rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących, powstaje u pośrednika z chwilą przekroczenia obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić, iż w przypadku dokonywania bezpośrednich transakcji sprzedaży na rzecz osób fizycznych, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, także w imieniu innych podmiotów gospodarczych, kwota uprawniająca do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest obliczana od całej wartości sprzedaży uzyskanej przez podatnika z tytułu dostawy towarów lub usług i po przekroczeniu tej kwoty następuje obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej całej sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

A zatem, wobec przedstawionego przez Panią stanu faktycznego i w obecnie obowiązującym stanie prawnym, zwolnienie z obowiązku prowadzenia przedmiotowej ewidencji utraci w Pani przypadku moc w terminie określonym na podstawie obrotu osiągniętego z tytułu dostawy towarów lub wykonania usług dokonywanych na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w imieniu własnym oraz innych podmiotów gospodarczych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.