Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-362/12-6/NS
z 16 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 19 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) oraz z dnia 29 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży spektakli – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży spektakli. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) oraz z dnia 29 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Na podstawie statutu uchwalonego przez Sejmik Województwa X, jednym z zadań statutowych Zainteresowanego jest produkcja i sprzedaż spektakli. Wnioskodawca jako jeden z nielicznych teatrów w kraju nie posiada własnej sceny, dlatego działalność jest prowadzona w innych obiektach.

Premiery i spektakle wystawiane w Y są biletowane. Od tego roku Zainteresowany będzie miał do dyspozycji jedną z hal Z. Na przystosowanie hali Wnioskodawca otrzymał dotację celową od organizatora. Natomiast pozostałe spektakle sprzedaje innym instytucjom kulturalnym podpisując stosowne umowy. W przypadku umowy o współorganizacji Zainteresowany nie wystawia faktury z VAT, natomiast w przypadku pozostałych umów wystawia faktury z 8% VAT (załącznik nr 3 do ustawy). Często w umowach wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest podział wpływów ze sprzedaży biletów lub pokrycie kosztów honorariów i (…).

Zainteresowany podpisuje różne umowy:

­
• współorganizacja oraz określenie wzajemnych zobowiązań,
• ­Wnioskodawca otrzymuje opłatę (ryczałt ) za realizację spektaklu,
• ­Zainteresowany otrzymuje wynagrodzenie z wpływów za bilety. W Y pracownicy Wnioskodawcy sprzedają sami bilety, natomiast na „wyjeździe” sprzedaje bilety organizator.

Wpływy z działalności pokrywają koszty związane z realizacją spektaklu, tj. honoraria, (…), transport itd., czyli w całości przeznaczone są na działalność statutową.

Z pisma z dnia 21 czerwca 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

1. W przypadku „spektakli na wyjeździe” – podpisywane są umowy tzw. ryczałtowe, albo podział wpływów za bilety (faktura jest wystawiana po otrzymaniu raportu sprzedaży od organizatora spektaklu np. na kwotę 70% wpływów za bilety). Zainteresowany nie sprzedaje biletów.
2. Osiągnięte zyski przeznaczone są na działalność statutową teatru.
   
   

Ponadto, w piśmie z dnia 29 czerwca 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

1. W przypadku spektakli tzw. „wyjazdowych” występują dwie sytuacje:
   1. organizator sprzedaje bilety we własnym imieniu, wynagrodzenie Zainteresowanego jest wypłacane w formie ryczałtu z tytułu kosztów związanych z realizacją spektaklu;
   2. organizator sprzedaje bilety we własnym imieniu, ale z tych wpływów dzielonych w różnych proporcjach np. 70% Wnioskodawca, 30% organizator, reguluje opłatę za spektakl.
2. Wszystkie osiągnięte zyski są przeznaczone na działalność statutową czyli na realizację usług kulturalnych i edukacyjnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spektakle Wnioskodawcy objęte są stawką VAT, również gdy sprzedaje spektakl innemu podmiotowi na podstawie podpisanych stosownych umów, wyłączając umowy o współorganizacji spektakli jako zwolnione od VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie poprzedniej interpretacji otrzymanej z Urzędu Skarbowego z dnia 15 czerwca 2004 r., stawka 8% obowiązuje Zainteresowanego zarówno w siedzibie Wnioskodawcy (sale wynajęte w Y), jak i poza siedzibą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 182, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych.
   
   

Należy zauważyć, iż z objaśnienia „¹” do załącznika nr 3 wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Na podstawie art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.
   
   

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika z tego zatem, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Na podstawie statutu uchwalonego przez Sejmik Województwa X, jednym z zadań statutowych Zainteresowanego jest produkcja i sprzedaż spektakli. Wnioskodawca jako jeden z nielicznych teatrów w kraju nie posiada własnej sceny, dlatego działalność jest prowadzona w innych obiektach. Premiery i spektakle wystawiane w Y są biletowane. Natomiast pozostałe spektakle sprzedaje innym instytucjom kulturalnym podpisując stosowne umowy. Zainteresowany podpisuje różne umowy:

­
• współorganizacja oraz określenie wzajemnych zobowiązań,
• ­Wnioskodawca otrzymuje opłatę (ryczałt ) za realizację spektaklu,
• ­Zainteresowany otrzymuje wynagrodzenie z wpływów za bilety. W Y pracownicy Wnioskodawcy sprzedają sami bilety, natomiast na „wyjeździe” sprzedaje bilety organizator.

Wpływy z działalności pokrywają koszty związane z realizacją spektaklu, tj. honoraria, (…), transport itd., czyli w całości przeznaczone są na działalność statutową – realizację usług kulturalnych i edukacyjnych. W przypadku „spektakli na wyjeździe” – podpisywane są umowy tzw. ryczałtowe, albo podział wpływów za bilety (faktura jest wystawiana po otrzymaniu raportu sprzedaży od organizatora spektaklu np. na kwotę 70% wpływów za bilety). Zainteresowany nie sprzedaje biletów. W przypadku spektakli tzw. „wyjazdowych” występują dwie sytuacje:

1. organizator sprzedaje bilety we własnym imieniu, wynagrodzenie Zainteresowanego jest wypłacane w formie ryczałtu z tytułu kosztów związanych z realizacją spektaklu,
2. organizator sprzedaje bilety we własnym imieniu, ale z tych wpływów dzielonych w różnych proporcjach np. 70% Wnioskodawca, 30% organizator, reguluje opłatę za spektakl.
   
   

Analizując powołane wyżej regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto, podmioty te nie powinny osiągać w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia powinny je przeznaczać w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

W niniejszej sprawie niewątpliwie Wnioskodawca spełnia przesłanki o charakterze podmiotowym, gdyż jak wynika z wniosku jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć „kultura”, czy „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, należy się posłużyć wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy powołanych przepisów prawa korzystają czynności dotyczące usług kulturalnych. Dokonując sprzedaży spektakli teatralnych Wnioskodawca dokonuje niewątpliwie sprzedaży usług kulturalnych – przedstawienie teatralne stanowi bowiem usługę kulturalną.

Zatem, w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzymuje opłatę ryczałtową za realizację spektaklu, dokonana przez Zainteresowanego „sprzedaż” usługi kulturalnej w postaci spektaklu teatralnego korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, także w sytuacji sprzedaży usług za wynagrodzeniem ryczałtowym innym podmiotom w formie spektakli wyjazdowych. Pobierając bowiem ustaloną w formie ryczałtowej opłatę za prezentację spektaklu teatralnego Wnioskodawca nie pobiera opłat za wstęp, lecz dokonuje sprzedaży ww. usługi kulturalnej. Podkreślić należy, iż zwolnienie to ma zastosowanie pod warunkiem, że osiągane przez Zainteresowanego zyski są przeznaczone w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jednakże w sytuacji, gdy otrzymywana od kontrahenta należność stanowi w istocie wynagrodzenie (określone w formie ryczałtowej) za wstęp na realizowane przez Wnioskodawcę przedstawienie teatralne, wówczas zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy nie ma zastosowania, o czym stanowi art. 43 ust. 19 ustawy. W tym miejscu zauważyć należy także, że pojęcie usług w zakresie wstępu (o którym mowa w załączniku nr 3 do ustawy) jest pojęciem szerszym niż określenie „bilet wstępu”. Ustawodawca nie określił form ani kategorii, które wyłączył ze zwolnienia. A zatem, w przypadku poboru zryczałtowanej opłaty za wstęp, Wnioskodawca winien stosować 8% stawkę podatku od towarów i usług na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzymuje opłatę ryczałtową za realizację spektaklu, dokonana przez Zainteresowanego „sprzedaż” usługi kulturalnej w postaci spektaklu teatralnego korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Natomiast w sytuacji, gdy otrzymywana od kontrahenta należność stanowi w istocie wynagrodzenie (określone w formie ryczałtowej) za wstęp na realizowane przez Wnioskodawcę przedstawienie teatralne, zastosowanie ma 8% stawka podatku od towarów i usług na mocy art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.