INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09 maja 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego ciągnika siodłowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionego ciągnika siodłowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. W miesiącu sierpniu 2008 r. planuje zakup samochodu ciężarowego o wartość ok. 70 000 zł netto w celu zwiększenia taboru samochodowego oraz świadczenia usług towarowego transportu drogowego w większym zakresie. Spółka jest małym podatnikiem, ponieważ w 2007 r. osiągnęła przychody ze sprzedaży wraz z należnym podatkiem VAT w wysokości 969.450,21 zł, a nabywany ciągnik siodłowy jest środkiem trwałym zaliczanym do grupy 7 Klasyfikacji Środków Trwałych i nie jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie podmiotem uprawnionym do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego – ciągnika siodłowego na podstawie art. 16k ust. 10 ustawy o CIT...
Czy właściwym będzie ujęcie całego odpisu amortyzacyjnego w kosztach uzyskania przychodu miesiąca, w którym Spółka wprowadzi ten środek trwały do ewidencji...

Zdaniem Spółki ma prawo do jednorazowego odpisu zgodnie z art. 16k ust. 10 ustawy o CIT o jednorazowej amortyzacji. Odpisu amortyzacyjnego Spółka zamierza dokonać w miesiącu, w którym ciągnik siodłowy zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych tj. w miesiącu wrześniu 2008 r. Spółka jest firmą świadczącą w ramach podstawowej działalności usługi w zakresie towarowego transportu drogowego i ma świadomość, iż pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Rozporządzenie Komisji WE dotyczy jednak pomocy na nabywanie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego, a nie ich amortyzacji. Nabycie pojazdu nie jest tożsame z amortyzacją. Amortyzacyjna nie polega na uzyskaniu środków pieniężnych, które Spółka mogłaby bezpośrednio przeznaczyć na zakup danego środka trwałego – nie ma bezpośredniego związku z jego nabyciem. Również rozporządzenie Rady Ministrów z 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach rozróżnia pomoc w formie dotacji od pomocy w formie przyspieszonej amortyzacji § 4 pkt 15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11 oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy czym, małym podatnikiem, w myśl art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 16k ust. 11 ww. ustawy). Przepisy nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów używanych do transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego. Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 16k ust. 7 ww. ustawy, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 16k ust. 10 ww. ustawy). Powyższe oznacza, iż metoda jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie ma zastosowania w przypadku gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zauważyć należy, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji. Zastosowanie metody jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powoduje szybsze (lub wolniejsze) niż według innych metod zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych. Możliwość wyboru tej metody nie została uwarunkowana formą nabycia środka trwałego. Nie ma przeszkód do jej stosowania gdy nabycie nastąpiło w sposób inny niż w drodze kupna (aport wniesiony do spółki, nabycie w drodze spadku i darowizny lub inny nieodpłatny sposób – z zastrzeżeniem art. 16 pkt 63 ww. ustawy), a także do ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją (art. 16h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy). Oznacza to, iż możliwości dokonywania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie amortyzowanego środka trwałego. W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż jeżeli w roku nabycia wskazanych we wniosku środków transportu, Spółka spełniała kryteria „małego podatnika” to mogła skorzystać z możliwości dokonania ich jednorazowej amortyzacji na zasadach określonych w art. 16k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16k ust. 8 ww. ustawy, jeżeli Spółka skorzysta z tej metody amortyzacji może dokonać odpisu już w tym miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji.

Stanowisko Wnioskodawcy z dnia 09 maja 2008 r. jest zatem prawidłowe.

Nadmienić jednak należy, iż skoro Wnioskodawca jest osobą prawną to wszelkie kwestie opodatkowania podatkiem dochodowym winien rozstrzygać w oparciu o przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W odniesieniu do osób prawnych pojęcie „samochód osobowy” uregulowane jest w art. 4a pkt 9 tej ustawy, a nie jak wskazano w poz. 50 wniosku – art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.