INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 03.06.2008 r. (data wpływu 09.06.2008 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 30.08.2008 r. (data wpływu 02.09.2008 r., data nadania 30.08.2008r.) na wezwanie Nr IPPB2/436-200/08-2/AS z dnia 12.08.2008 r. (data nadania 12.08.2008 r., data doręczenia 28.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.06.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15.07.1979 r. Państwo X na podstawie zawartej umowy, przekazali Wnioskodawcy i jego żonie działkę gruntu rolnego o powierzchni 300 m2 w użytkowanie wieczyste na 99 lat. Państwo X otrzymali jednorazową zapłatę z góry w wysokości 30.000 zł. Wnioskodawca wraz z żoną zobowiązali się płacić należny podatek, co systematycznie czynili.

W trakcie użytkowania na działce zostały podjęte następujące inwestycje: nawożenie, budowa altanki, wywiercenie studni, zasadzenie drzew owocowych i krzewów.

W 2004 r. zaczęła się sprawa budowy obwodnicy Warszawy wyznaczona przez działkę zajmowaną przez Wnioskodawczynię i jej męża. Spadkobierca Państwa X – Pan Y odstąpił od umowy dzierżawy i na mocy ugody zawartej w Sądzie 21.01.2008 r. wypłacił odszkodowanie w wysokości 75.632 zł. Odszkodowanie to obejmowało naniesienia poczynione przez 25 lat użytkowania i rekompensatę (nakłady 47.132 zł + 28.500 zł odszkodowanie za zerwanie umowy). Wnioskodawca otrzymał połowę tej kwoty, tj. 37.816 zł (23.566 zł nakłady + 14.250 zł odszkodowanie za zerwanie umowy).

W związku ze złożeniem wspólnego wniosku małżonków pismem z dnia 12.08.2008 r. Nr IPPB2/436-200/08-2/AS wezwano do uzupełnienia tego wniosku poprzez wskazanie, którego z małżonków dotyczy wniosek i uiszczona opłata w wysokości 75 zł oraz czy interpretacja przepisów prawa podatkowego ma być udzielona w zakresie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czy również w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, jeżeli zakres interpretacji ma dotyczyć podatku dochodowego od osób fizycznych, sprecyzowanie pytania i przedstawienie własnego stanowiska.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Analizując złożony przez Wnioskodawcę wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej należy zauważyć, iż intencją Wnioskodawcy było zapytanie dotyczące zwolnienia z opodatkowania otrzymanego odszkodowania obejmującego zwrot poniesionych nakładów i rekompensatę za zerwanie umowy dzierżawy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kwota zwrotu za naniesienia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ jest to zwrot nakładów pieniężnych Wnioskodawcy.

Rekompensata za wcześniejsze rozwiązanie umowy nie podlega opodatkowaniu, gdyż Wnioskodawca był przygotowany na wieczyste użytkowanie działki a nie 25 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, zgodnie z art. 20 ust. 1, uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Z treści powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawa uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Z tego względu do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwoty uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot. Jakkolwiek bowiem w takich przypadkach podatnik otrzymuje do swojej dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, to jednak wcześniej był zobligowany do jej wyłożenia.

Zgodnie z treścią art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający obowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Dzierżawca powinien wykonywać swoje prawo zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki i nie może zmieniać przeznaczenia przedmiotu dzierżawy bez zgody wydzierżawiającego (art. 696 ww. ustawy).

W myśl art. 697 K. c. dzierżawca ma obowiązek dokonywania napraw niezbędnych do zachowania przedmiotu dzierżawy w stanie nie pogorszonym.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej powyżej ustawy określa, iż wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań otrzymanych z związku z prowadzona działalnością gospodarczą lub dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zakres zwolnienia wynikający z brzmienia wyżej powołanego przepisu obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na podstawie zawartej w dniu 15.07.1979 r. umowy Wnioskodawcy została przekazana działka gruntu rolnego w użytkowanie wieczyste na 99 lat. Na działce tej zostały poczynione inwestycje. W 2004 r. spadkobierca odstąpił od umowy dzierżawy i na podstawie ugody zawartej w sądzie wypłacił odszkodowanie.

Reasumując należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie na podstawie ugody sądowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.