INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2008 r. (data wpływu 26 czerwca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 13 sierpnia 2008 r. o własne stanowisko w sprawie oraz o pełnomocnictwo dla osoby, która podpisała przedmiotowy wniosek, na wezwanie tut. Organu z dnia 5 sierpnia 2008 r., Nr IP-PB3-423-940/08-2/JG, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na budowę nowej drogi wjazdowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na budowę nowej drogi dojazdowej znajdującej się na działce nie będącej własnością Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 02.02.2007 r. spalił się dotychczasowy magazyn firmy. W związku z tym zdarzeniem Spółka była zmuszona do wybudowania nowego. Niestety ściana nowego budynku znalazłaby się w granicy działki sąsiadującej. Przepisy budowlane na to nie zezwalają. Odstępstwem od tego jest uzyskanie zgody właściciela działki sąsiadującej na zabudowę w granicy. Oświadczenie to następnie zostało złożone wraz z innymi dokumentami w celu uzyskania pozwolenia na budowę. Jednocześnie Spółka informuje, iż zgoda na zabudowę w granicy została udzielona pod warunkiem sfinansowania przez Spółkę przesunięcia drogi wjazdowej znajdującej się wzdłuż granicy sąsiada o ok. 15 m., gdyż nasz nowo wybudowany magazyn utrudni korzystanie z obecnego wjazdu. Bez uzyskania powyższego oświadczenia Spółka nie mogłaby dalej funkcjonować, jako hurtownia farmaceutyczna. Spółka posiada koncesje na jej prowadzenie i w związku z tym wiążą się określone obowiązki w zakresie prawa farmaceutycznego (wielkość i układ nowo budowanych powierzchni magazynowych). Pozwolenie zostało przez Spółkę uzyskane, w związku z tym musi ona się wywiązać z obietnicy.

Roboty rozpoczęto w miesiącu czerwcu 2008 r. W zamian za istniejącą powierzchnię asfaltową, drogę wyłożono dwukrotnie tańszą od asfaltu kostką brukową – teren posesji sąsiada. Następnie zlikwidowano starą bramę. W jej miejsce postawiono nowe murki i przeniesiono przęsła ogrodzenia. W miejscu nowego wjazdu (od strony ulicy) zburzono murki fundamentowe, zerwano asfaltowy chodnik i zrobiono nowy asfaltowy wjazd na posesję.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na budowę nowej drogi wjazdowej znajdującej się na działce nie będącej własnością Spółki, ani przez nią nie dzierżawionej stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek ten będzie stanowił dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Mimo tego, że nie jest on bezpośrednio związany z przychodami, to ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością przez Spółkę. Hurtownia bez profesjonalnego zaplecza magazynowego nie istnieje.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 – nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy – nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W przedstawionym stanie faktycznym poprzez zawarcie umowy na przesunięcie drogi dojazdowej w zamian za zgodę właściciela działki na budowę magazynu w granicy ma miejsce konkretne zachowanie jednej strony umowy, które jest odpowiednikiem świadczenia drugiej strony umowy. Treść zawartej umowy wskazuje, że jej przedmiotem jest świadczenie wzajemne – Spółka otrzymuje zgodę na wybudowanie magazynu potrzebnego jej do prowadzenia działalności gospodarczej, a w zamian za udzieloną zgodę zobowiązuje się do sfinansowania przesunięcia drogi wjazdowej znajdującej się wzdłuż granicy sąsiada, gdyż nowo wybudowany magazyn Spółki utrudni korzystanie z obecnego wjazdu.

W sytuacji przeprowadzania przez Wnioskodawcę własnych inwestycji w celu zwiększenia przychodów przez niego osiąganych, ponosi on nakłady na budowę drogi dojazdowej – niestanowiącej własności Wnioskodawcy, do używania której nie ma tytułu prawnego w postaci umowy najmu, dzierżawy - nakłady na tą infrastrukturę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem. Takiego rodzaju wydatkami są m.in. wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu otrzymanie zgody na wybudowanie magazynu, który bezpośrednio służy prowadzeniu działalności gospodarczej przez Spółkę i osiąganiu przychodów z tej działalności.

Droga dojazdowa, którą buduje Spółka, nie stanowi środka trwałego podatnika, gdyż nie stanowi jej własności. Wątpliwości mogą się pojawić w przypadku, gdy koszty przebudowy drogi traktuje się jako inwestycję w obcym środku trwałym (art. 16a uat. 2 pkt 1 ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost pojęcia „inwestycji w obcym środku trwałym”, jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Umowa na wykonanie drogi dojazdowej, zawarta pomiędzy Spółką a właścicielem działki sąsiadującej, nie jest umową na podstawie, której droga ta została przyjęta przez Spółkę do używania.

Wobec faktu, iż nakłady ponoszone na budowę drogi dojazdowej znajdującej się na terenie niebędącym własnością Spółki nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych, wydatki takie mogą stanowić koszt podatkowy, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy, o ile podatnik wykaże spełnienie dwóch warunków tzn. wykaże:

• związek ze swoją działalnością,
• co najmniej pośredni związek z celem uzyskania przychodów.

Ponieważ jednocześnie wydatki poczynione na budowę drogi dojazdowej wiążą się bezpośrednio (jako warunek) z wybudowaniem przez Spółkę magazynu (hurtowni farmaceutycznej) i będą przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio - w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, należy stwierdzić, iż wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego koszty podatkowe, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wskazać należy, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.