INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w grudniu 1989 r. kupiła #189; część lokalu z byłą wspólniczką – od osoby fizycznej na działalność gospodarczą. Lokal nie został wprowadzony do działalności gospodarczej. Lokal był usytułowany częściowo na gruncie Urzędu Miasta i częściowo na gruncie Spółdzielni Mieszkaniowej. W 1992 roku #189; lokalu została odkupiona od byłej wspólniczki przez obecnego wspólnika i nigdy również nie został wprowadzony do działalności gospodarczej a jedynie wykorzystywany w działalności gospodarczej. W 1992 roku lokal został gruntownie wyremontowany a w 1996 roku rozbudowany. W celu uregulowania własności gruntu oraz ujednolicenia zasad rozliczania ze Spółdzielnią Mieszkaniową w 2004 roku lokal został przekształcony w spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu o innym przeznaczeniu niż lokal mieszkalny. Wnioskodawczyni uważa, że zbycie jej części lokalu, który nigdy nie został wprowadzony do działalności gospodarczej a jedynie wykorzystywany w działalności gospodarczej nie podlega ustawie o podatku o VAT oraz jest zwolniony z opłaty 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. W dniu 19 maja 2008 r. umową notarialną lokal ten został sprzedany osobie fizycznej.

Pismem z dnia 30.07.2008 r. (data wpływu 30.07.2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 25 lipca 2008 r. Nr IPPB1/415-623/08-2/AM Wnioskodawczyni uzupełniła stan faktyczny poprzez wskazanie iż:

Lokal stanowił własność współwłaścicieli tj. Pani ……. i Pana…….. 50%. Nieruchomość ta nie była ujęta w ewidencji środków trwałych i nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych. W okresie użytkowania prywatnego pawilonu nie przeprowadzano żadnych remontów i modernizacji, które by stanowiły koszt działalności gospodarczej. Lokal był wykorzystywany do działalności gospodarczej do 30 czerwca 2008 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od zbycia lokalu należy zapłacić podatek 10% zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych...

Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż lokalu o statusie lokalu spółdzielczego własnościowego mimo, że nie upłynęło 5 lat nie powinno być opodatkowane ponieważ spółdzielcze prawo do lokalu jest zrównane z prawem do rozporządzania tym lokalem jak właściciel więc podatek nie powinien być naliczony.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j . z 2000 r. Dz. U. Nr 14 poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest:

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) -przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

Art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy ustanawiający jako odrębne źródło przychodów odpłatne zbycie nieruchomości, wyraźnie wyłącza spod regulacji sytuację, w której sprzedaż nieruchomości następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Ustawodawca potwierdza odrębność sposobów opodatkowania sprzedaży nieruchomości dokonywanej przez osoby prywatne oraz gdy sprzedaż taka jest przedmiotem działalności gospodarczej..

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) wprowadzono obowiązujące od 01 stycznia 2007 r. zasady opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a – c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.). Z uwagi na treść przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 16 listopada 2006 r., do odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z treści powyższego przepisu wynika, iż zbycie rzeczy będących składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą ustawodawca traktuje jako przychód z działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również:

• przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
  
  

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
  
  

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z wykorzystywaniem w niej składników majątku. Wykorzystywanie tych składników wpływa niewątpliwie na osiąganie przychodów, zaś ewentualne środki pieniężne uzyskane z ich odpłatnego zbycia stanowią przychód podlegający opodatkowaniu.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy stwierdzić, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi z tytułu prowadzenia tej działalności.

Jednocześnie, przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu przychodów z działalności gospodarczej objętych zakresem regulacji art. 14 ww. ustawy można zaliczyć także inne przychody nie wymienione w tym przepisie.

Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika majątku firmy, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ( z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawczyni nabyła udział w wysokości 50% w lokalu niemieszkalnym, który był wykorzystywany w działalności gospodarczej.

W świetle powyższego nabyte prawa, o których mowa wyżej stały się składnikami majątku firmy, które miały służyć w prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, która była wykorzystywania w działalności gospodarczej - będzie stanowił przychód z tytułu działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód uzyskany ze sprzedaży należy doliczyć do innych przychodów osiąganych przez Wnioskodawczynię z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i opodatkować zgodnie z wybraną formą opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, zajęte stanowisko w zaprezentowany stanie faktycznym uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.