INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2008 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 19 czerwiec 2008 r.) uzupełnionego pismem z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 1 sierpień 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od usługi naprawy samochodu i przyczepy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2008 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rawiczu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Pismem Nr PP/0770-69/08 z dnia 17 czerwca 2008 r. przedmiotowy wniosek Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rawiczu przekazał według właściwości na podstawie art. 170 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie (data wpływu do Biura KIP 19 czerwiec 2008 r.). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 1 sierpień 2008 r.) o skonkretyzowane pytanie oraz własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność polegającą na świadczeniu usług transportowych samochodami ciężarowymi. Działalność ta jest działalnością w całości opodatkowaną. Zainteresowany jest również podatnikiem podatku VAT. Posiada auta ciężarowe będące środkami trwałymi firmy. Jedno z nich (ubezpieczone jedynie ubezpieczeniem obowiązkowym OC) uległo kolizji drogowej i koszt naprawy powypadkowej tego auta zobowiązany jest pokryć zakład ubezpieczeniowy sprawcy wypadku z jego ubezpieczenia OC. W chwili zaistnienia zdarzenia przedmiotowy samochód ciężarowy ze skrzynią samowyładowczą był sprzężony z przyczepą ciężarową, która również uległa wypadkowi (przyczepa ubezpieczona jedynie OC). Wnioskodawca dokonał naprawy samochodu i przyczepy w autoryzowanych serwisach naprawczych. Otrzymane faktury za naprawę auta i przyczepy przedstawił ubezpieczycielowi. Ubezpieczyciel stoi na stanowisku, że dokona wypłaty za przedstawione faktury za naprawę samochodu i faktury za naprawę przyczepy w wartościach netto. Ubezpieczyciel uważa, że Zainteresowany jako podatnik podatku VAT ma prawo odliczyć sobie VAT naliczony na przedstawionych fakturach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony za powypadkową naprawę samochodu i powypadkową naprawę przyczepy ciężarowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości odliczenia naliczonego podatku VAT od naprawy powypadkowej auta – samochodu, ale ma prawo do odliczenia podatku VAT od powypadkowej naprawy przyczepy ciężarowej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu nie uważa się kosztów remontów powypadkowych samochodu, jeżeli samochód nie jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym. Jeżeli samochód nie był objęty ubezpieczeniem autocasco – AC, to nie tylko Zainteresowany nie zaliczy wydatków na jego powypadkową naprawę do kosztów uzyskania przychodu, ale też nie odliczy VAT-u naliczonego z faktury dokumentującej jego powypadkową naprawę ponieważ z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W przytoczonych przepisach mowa jest o powypadkowej naprawie samochodu czyli pojazdu silnikowego tak więc nie można zastosować ich do napraw powypadkowych przyczepy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do zapisu art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   nbspnbsp a) z tytułu nabycia towarów i usług,
   nbspnbsp b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   nbspnbsp c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   nbspnbspnbspnbsp - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W myśl ust. 10 pkt 1 powołanego wyżej artykułu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedna z takich przesłanek negatywnych określona została w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy. Z przepisu tego wynika bowiem, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z powyższych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesiony wydatek przysługuje w sytuacji, kiedy zakup ma związek ze sprzedażą opodatkowaną i kiedy, co do zasady, wydatek jest kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Tut. Organ informuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego od naprawy samochodu i przyczepy w żaden sposób nie pozostaje w bezpośrednim związku z faktem nieposiadania przez Zainteresowanego dobrowolnego ubezpieczenia AC. Jednak brak tego ubezpieczenia ma związek z możliwością zaliczenia wydatku – naprawy uszkodzonego samochodu i przyczepy – do kosztów uzyskania przychodów, a tym samym pośrednio, może wpływać na prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.