INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.08.2008 r. (data wpływu 28.08.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.08.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku nieodpłatnego przekazania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

…. (dalej Spółka) zamierza nieodpłatnie przekazać na rzecz innych podmiotów (zarówno osób prawnych jak i fizycznych) różnego rodzaju składniki majątku. Spółce przy zakupie przedmiotowych składników przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących ich zakup.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podstawę opodatkowania w podatku VAT w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów stanowi cena nabycia towarów (tj. cena historyczna), czy wartość rynkowa (tj. cena nabycia towarów skorygowana na dzień przekazania)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 20004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 z 2004 poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT), przekazanie to w określonych okolicznościach podlegać będzie opodatkowaniu, jako dostawa towarów. W myśl art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Art. 106 ust. 7 ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zatem Spółka dla udokumentowania przedmiotowego nieodpłatnego przekazania podlegającego opodatkowaniu zobowiązana jest do wystawienia faktury wewnętrznej i ustalenia podstawy opodatkowania w myśl art. 29 ust. 10 ustawy. Zgodnie z art. 29 ust 10 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, z zastrzeżeniem ust. 10a.

W opinii Spółki, zapis art. 29 ust. 10 w brzmieniu od 1 stycznia 2008 r. wyraźnie wskazuje, iż cenę nabycia przekazywanych towarów koryguje się na moment dostawy. Sformułowanie ustawodawcy, iż „podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, z zastrzeżeniem ust 10a” oznacza, że w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów podstawą opodatkowania jest cena nabycia towaru, lecz skorygowana na dzień przekazania, czyli aktualna wartość rynkowa na dzień przekazania.

Potwierdzenie takiego stanowiska Spółka znajduje również w Uzasadnieniu Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (druk 1928) z dnia 04.07.2007 r.: „Zmiany w art. 29 ust 3, 9 i 10, art. 32 ust. 1 oraz art. 83 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług wynikają przede wszystkim z konieczności dostosowania polskiego prawa do art. 72 dyrektywy 2006/112/WE (z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2008 r.) i dotyczą dostosowania tych przepisów do definicji wartości rynkowej oraz zawierają zmiany o charakterze doprecyzowującym”. Sięgając, więc do powołanego w uzasadnieniu art. 72 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.): do celów niniejszej dyrektywy „wartość wolnorynkowa” oznacza całkowitą kwotę jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium państwa członkowskiego, w którym transakcja podlega opodatkowaniu.

Bezdyskusyjną, zatem jest teza, iż regulacja art. 29 ust. 10 stanowi implementację przepisów unijnych wskazujących jako podstawę opodatkowania wartość rynkową.

Kolejnym argumentem potwierdzającym powyższą tezę jest zapis w Rządowym uzasadnieniu Projektu z dnia 5 czerwca 2008r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw wraz z uzasadnieniem, w którym czytamy: .„Obecny zapis art. 29 ust. 10a powiela de facto rozwiązanie zawarte w art. 29 ust. 10 ustawy. Oba te przepisy zakładają bowiem określanie podstawy opodatkowania w przypadku nieodpłatnych dostaw towarów według realnej wartości tych dostaw, pomimo że posługują się przy tym odmienną terminologią. Takie brzmienie przepisów rodzi uzasadnione wątpliwości wśród podatników co do prawidłowej ich interpretacji i stosowania. Proponuje się zatem uchylenie ust. 10a w art. 29.”

Wyjaśnienie Ministra Finansów nie pozostawia więc wątpliwości co do interpretacji i sposobu stosowania zapisów art. 29 ust.10 ustawy o VAT.

Należy dodatkowo zauważyć, iż takie stanowisko prezentują również organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych: 1BPP3/443-102/08/AB z dnia 13.05.2008 r., 1BPP3/443-352/03/AB z dnia 18.06.2008 r.

Reasumując, zdaniem Spółki podstawę opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów na rzecz innych podmiotów stanowić będzie aktualna cena rynkowa towarów (tj. cena historyczna towarów skorygowana na dzień ich przekazania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, z zastrzeżeniem ust. 10a (art. 29 ust. 10 ustawy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca kierując się przesłankami wynikającymi z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy zamierza nieodpłatnie przekazać na rzecz innych podmiotów różnego rodzaju składniki majątku.

W związku z czym ustalał będzie podstawę opodatkowania stosownie do zapisu art. 29 ust. 10 ustawy. We własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca wskazuje, iż zapis art. 29 ust. 10 ustawy oznacza, że podstawą opodatkowania jest cena nabycia towaru, lecz skorygowana na dzień przekazania, czyli aktualna wartość rynkowa.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zarówno ustawa jak i Dyrektywa 2006/112/WE Rady nie zawiera definicji ceny nabycia. W potocznym rozumieniu cena nabycia to rzeczywista cena zakupu składnika majątku, obejmująca kwotę należną sprzedającemu.

Należy wskazać, iż ustawodawca w ust. 10 art. 29 ustawy nie posłużył się pojęciem wartości rynkowej, która została zdefiniowana w art. 2 pkt 27b ustawy. Pojęciem wartości rynkowej ustawodawca posłużył się w ust. 9 art. 29 ustawy, który stanowi iż w przypadku wykonywania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12. Z brzmienia tego przepisu wynika, iż ustawodawca wyłączył to pojecie z ust. 10 art. 29 ustawy, w którym posłużył się pojęciem ceny nabycia jednakże określonej w dniu dostawy.

Tak więc podstawę opodatkowania przy nieodpłatnym przekazaniu stanowi cena nabycia, z tym że jest to cena określona w dniu dostawy, czyli cena jaką zapłaciłby Wnioskodawca za dane dobro w dniu dostawy.

Ponadto z przepisu art. 72 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, na który powołuje się Strona również wynika, iż pojecie wartości wolnorynkowej jest oddzielone od pojęcia ceny nabycia.

Powyższy przepis stanowi bowiem, iż do celów niniejszej dyrektywy "wartość wolnorynkowa" oznacza całkowitą kwotę jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium państwa członkowskiego, w którym transakcja podlega opodatkowaniu. W przypadku gdy nie można zapewnić porównywalnej dostawy towarów lub usług, "wartość wolnorynkowa" oznacza, co następuje:

1. w odniesieniu do towarów, kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych lub, w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy;
2. w odniesieniu do usług, kwotę nie mniejszą niż całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.
   
   

W tym miejscu należy wskazać na brzmienie art. 74 2006/112/WE Rady, który stanowi, iż w przypadku gdy podatnik wykorzystuje lub przekazuje towary stanowiące część majątku jego przedsiębiorstwa lub gdy towary są zatrzymywane przez podatnika lub jego następców prawnych w przypadku zaprzestania prowadzenia przez niego działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, zgodnie z art. 16 i 18, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych lub, w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie, gdy ma miejsce wykorzystanie, przekazanie lub zatrzymanie tych towarów). Zatem, przepis ten również tak jak art. 29 ust. 10 ustawy wskazuje, iż w przypadku nieodpłatnego przekazania podstawę opodatkowania stanowi cena nabycia określona w momencie przekazania.

Reasumując: Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż podstawę opodatkowania dla nieodpłatnego przekazania stanowi cena nabycia towarów skorygowana na dzień przekazania tzn. wartość aktualna, bowiem wg art. 29 ust. 10 ustawy, jest to cena nabycia określona w dniu dostawy.

Należy wskazać, iż tut Organ nie ustosunkował się do powołanych przez Stronę rządowych projektów ustaw, bowiem nie są to źródła obowiązującego prawa , Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.