INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.07.2008 r. (data wpływu 04.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych za uczestników szkoleń, konferencji i kongresów naukowych organizowanych przez Spółkę w ramach reklamy publicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.08.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych za uczestników szkoleń, konferencji i kongresów naukowych organizowanych przez Spółkę w ramach reklamy publicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności sponsoruje lekarzom uczestnictwo w szkoleniach i kongresach. Spółka ponosi za uczestników koszt dojazdu, uczestnictwa, zakwaterowania. Jednocześnie uznaje się, że lekarz z tego tytułu uzyskuje nieodpłatne świadczenie i z tego powodu wystawiane są dokumenty PIT-8C oraz iż jest to dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sponsorowanie przez Spółkę udziału lekarzy w konferencjach i kongresach naukowych (bez świadczenia ekwiwalentnego na rzecz Spółki) jest dla niej kosztem uzyskania przychodu...
2. Czy sponsorowanie lekarzy (ponoszenie np. kosztów opłaty zjazdowej, zakwaterowania, dojazdu) bez świadczenia ekwiwalentnego na rzecz Spółki podlega obowiązkowi PIT-8C, czy powinno być zakwalifikowane jako darowizna na rzecz osoby fizycznej i podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1. Wniosek odnośnie pytania Nr 2 zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Spółki ponoszenie przez nią opłaty zjazdowej, zakwaterowania czy też dojazdu lekarzy, którzy uczestniczą w konferencji, stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów jako wydatki związane z reklamą publiczną. Organizacja konferencji, zjazdów, kongresów naukowych i spotkań promocyjnych jest bowiem reklamą w rozumieniu Prawa farmaceutycznego (art. 52).

Zgodnie z art. 52 ust. 1 reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. Obejmuje ona w szczególności sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.

Jednocześnie ustawa Prawo farmaceutyczne w art. 58 precyzuje granice sponsoringu stwierdzając, że zabronione jest oferowanie przejawów gościnności wykraczających poza główny cel tego spotkania. Prawo farmaceutyczne zezwala w sposób niebudzący wątpliwości na sponsorowanie samych konferencji, a tym samym na pokrywanie kosztów związanych z uczestnictwem lekarzy.

Organy podatkowe uznają tego rodzaju praktyki za przejaw działalności reklamowej. W konsekwencji wydatki w tym zakresie stanowią koszt podatkowy - ponoszone przez Spółkę opisane we wniosku wydatki m. in. z tytułu zakupu upominków i opakowań na nie, artykułów spożywczych, usług gastronomicznych, poczęstunków, kwiatów, finansowania wyjazdów i kursów, opłat za hotele oraz transportu dla wybranych uczestników konferencji kongresów i seminariów naukowych nie stanowią przejawów wystawności samego Podatnika(...) przedmiotowe wydatki związane są z realizacją usługi nazywanej przez strony umowy reklamową, świadczonej na podstawie umów zawartych z zagranicznymi dostawcami leków, której wykonanie skutkować będzie osiągnięciem przychodu z działalności gospodarczej Podatnika (postanowienie Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. 1472/ROP1/423-42/07/MK).

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji z dnia 23 lipca 2007 r. (1401/BP-II/4210-43/07/JM), która dotyczy co prawda zwrotu kosztów dojazdu, wyżywienia i zakwaterowania uczestnikom konferencji, to jednak można go odnieść do przedmiotowej sytuacji. Organ stwierdził, iż w ocenie organu odwoławczego nie można zgodzić się z organem I instancji, że koszty poczęstunku oferowanego w ramach prowadzonej akcji reklamowej oraz wydatków poniesionych na pokrycie lekarzom, kosztów dojazdu, opłat związanych z wynajmem pokoi hotelowych, wyżywienia oraz usług cateringowych podczas organizowanych przez Spółkę spotkań promocyjnych, mają charakter wydatków na reprezentację, o których mowa wart. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, działania Spółki opisane we wniosku z dnia 10.03.2007 r. objęte są definicją reklamy produktu leczniczego zawartą w art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego przy spełnieniu warunku zawartego w art. 58 ust. 1.

Mając powyższe na uwadze Spółka uważa, iż ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z reklamą publiczną, do której należą wydatki ponoszone za uczestników konferencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić jeżeli poniesione wydatki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami,
• nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

W stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka w ramach prowadzonej działalności sponsoruje lekarzom uczestnictwo w szkoleniach i kongresach. Spółka ponosi za uczestników koszt dojazdu, uczestnictwa, zakwaterowania i zalicza to w koszty uzyskania przychodów jako wydatki związane z reklamą publiczną.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji reklamy, wobec czego należy odwołać się do innych dziedzin, w których to pojęcie występuje.

W ujęciu słownikowym, za reklamę należy uznać działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług.

Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach bądź usługach i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia, polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu lub do korzystania z usługi. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu.

Pojęcie reklamy, w tym reklamy produktu leczniczego, zawarte zostało także w przepisach szczególnych, którymi w przedmiotowej sprawie są przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004r. Nr 53, poz. 533 ze zm.).

Zgodnie z art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.

Obejmuje ona w szczególności:

1. reklamę produktu leczniczego kierowaną do publicznej wiadomości,
2. reklamę produktu leczniczego kierowaną do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi,
3. odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi przez przedstawicieli handlowych lub medycznych,
4. dostarczanie próbek produktów leczniczych,
5. sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi,
6. sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.
   
   

Jednocześnie należy zauważyć, że w art. 53-64 Prawa farmaceutycznego zawarto szereg ograniczeń odnośnie reklamy produktu leczniczego.

W myśl art. 58 ustawy Prawo farmaceutyczne zabrania się kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Przepisy te nie dotyczą dawania lub przyjmowania przedmiotów o wartości materialnej nieprzekraczającej kwoty 100 złotych, związanych z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy.

Podsumowując, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż koszty opłaty zjazdowej, zakwaterowania czy też dojazdu lekarzy, którzy uczestniczą w konferencjach i kongresach naukowych, podczas których zapewniony jest pobyt i wyżywienie, jeżeli przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tego spotkania, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę:

• postanowienie Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. 1472/ROP1/423-42/07/MK,

• decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lipca 2007 r., sygn. 1401/BP-II/4210-43/07/JM

- wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Każdą sprawę organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Z uwagi na powyższe przywołane postanowienie Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie oraz decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nie są wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.