INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008r. (data wpływu 18 lipca 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2008r. (data wpływu 5 września 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej zakup motocykla oraz paliwa do jego eksploatacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej zakup motocykla oraz paliwa do jego eksploatacji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 września 2008r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 21 sierpnia 2008r. znak: IBPP1/443-1036/08/JP.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W miesiącu kwietniu 2008r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił motocykl i wprowadził go do ewidencji środków trwałych. Działając w oparciu o informację uzyskaną w urzędzie skarbowym właściwym dla miejsca zamieszkania Wnioskodawcy odliczył on 60% podatku naliczonego VAT wynikającego z faktury zakupu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowy motocykl służy mu wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Motocykl umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Wydatki poniesione na zakup motocykla, paliwa oraz inne związane z jego eksploatacją stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z faktury dotyczącej zakupu motocykla oraz paliwa zużytego do jego eksploatacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił nieprawidłowo, gdyż w świetle obowiązujących przepisów ma prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT przy zakupie motocykla oraz paliwa zużytego do jego eksploatacji.

Na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku zawartej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Ustawa o podatku VAT nie definiuje pojęcia „samochód osobowy”. Zgodnie z ustawą „Prawo o ruchu drogowym” za pojazd samochodowy uważa się pojazd, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Powyższe oznacza, że motocykl to pojazd samochodowy.

Ustawa o podatku VAT stanowi wprost, że towary identyfikuje się na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Zgodnie z obowiązującą Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług samochody i motocykle zaliczane są do zupełnie innych działów. W dziale 34 zatytułowanym „Pojazdy mechaniczne i naczepy” wymienione są między innymi wszelkiego rodzaju samochody, natomiast motocykle, które posiadają symbol PKWiU 35.41 zakwalifikowano do odrębnego działu o tytule „Sprzęt transportowy pozostały”.

W świetle obowiązujących regulacji prawnych Wnioskodawca uważa, że ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury dotyczącej zakupu motocykla.

Podobne stanowisko prezentuje zdaniem Wnioskodawcy Pierwszy Urząd Skarbowy (pismo z dnia 19 września 2005r., znak: IUS-II/443/89/05).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, oraz zgodnie z dyspozycją ustawową w rozdziale 7 i 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
   
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

• pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej dla przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
  
• pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
  
• pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
  
• pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielone elementy pojazdu;
  
• pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
  
• pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
  
• przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
  a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
  b) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
  
  

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy o VAT spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z uwagi na fakt, iż ww. ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego, należy odnieść się do definicji określonej w art. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 33 cytowanej ustawy „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, natomiast w art. 2 pkt 45 powołanego przepisu określono, że „motocykl” jest pojazdem samochodowym jednośladowym lub z bocznym wózkiem – wielośladowym.

Definicja towarów, podana w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT odwołuje się do klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Zgodnie z niniejszą klasyfikacją - samochody osobowe i inne pojazdy mechaniczne zakwalifikowane zostały wg PKWiU do grupowania 34 ”Pojazdy mechaniczne, przyczepy, naczepy”, natomiast motocykle do grupowania 35 „Sprzęt transportowy pozostały”. Jednakże z konstrukcji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zasadne jest w tym przypadku przyjęcie definicji „pojazdu samochodowego” podanej w ustawie Prawo o ruchu drogowym i uznanie, że pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25km/h. Dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą bowiem być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Podkreślić należy, iż ustawodawca wielokrotnie odwołuje się do przepisów Prawa o ruchu drogowym, w tym w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT. Zwrócić należy również uwagę, że w załączniku nr 1 do ustawy zawierającym „Wykaz towarów zaliczanych do nowych środków transportu” ujęto zarówno pojazdy zakwalifikowane do grupowania PKWiU 34 „Pojazdy mechaniczne” jak również PKWiU 35, czyli „Sprzętu transportowego pozostałego”.

Z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT wynika, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 czyli samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony.

Reasumując, ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług mają również zastosowanie do motocykli z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe.

Dlatego też w przypadku nabycia motocykla do prowadzonej działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w ograniczonym zakresie, tj. 60% kwoty określonej w fakturze – nie więcej jednak niż 6.000 zł, o ile towar ten będzie wykorzystywany do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast w przypadku nabycia paliwa do napędu motocykla prawo do odliczenia podatku VAT, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, nie przysługuje.

Odnośnie wskazanego we wniosku pisma Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdzić należy, że postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego zapadały w odniesieniu do indywidualnych i właściwych tylko im stanów faktycznych, były wydawane w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008r.
W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.