INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 24 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości umorzonych wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości umorzonych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonał sprzedaży kontrahentowi towarów w latach 2003-2004 roku na kwotę 101 956,39 zł. Należności powstałe u Wnioskodawcy do dnia 31 grudnia 2007r. nie zostały uregulowane przez kontrahenta. Dłużnik poddał się dobrowolnie egzekucji i Wnioskodawca jest w posiadaniu aktu notarialnego z 25 marca 2004r. sporządzonego w trybie art. 777 § 1 pkt 4 i 5 kpc, któremu nadano klauzulę wykonalności. Podczas obligatoryjnego badania bilansu za 2007 rok biegła wystąpiła z wnioskiem do Prezesa zarządu o umorzenie tej należności, na co Prezes wyraził zgodę. Należność tę Wnioskodawca na dzień 31 grudnia 2007 wyksięgowała z ksiąg rachunkowych i nie uznała za koszt podatkowy. 12 czerwca 2008r. w/w kontrahent wystąpił do Spółki z wnioskiem o umorzenie w/w długu (Spółka nie poinformowała kontrahenta o umorzeniu w księgach na 31 grudnia 2007r.). Kontrahent prośbę swą motywuje tym, iż nie posiada żadnych przychodów, ani majątku do zaspokojenia wierzytelności. Wnioskodawca chce wyrazić zgodę na umorzenie na podstawie art. 508 Kodeksu Cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przytoczonym stanie faktycznym Spółka może uznać wartość netto nie zapłaconych faktur (umorzonych) jako koszt uzyskania przychodu w roku bieżącym...

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzona wierzytelność może być uznana za koszt podatkowy w dacie udzielenia zgody na umorzenie (tj. 2008r.), ponieważ zostały spełnione następujące warunki:

1. wierzytelność była zarachowana jako przychód należny,
2. nastąpiło zwolnienie dłużnika z obowiązku spełnienia świadczenia będącego przedmiotem zobowiązania (umorzenie),
3. wierzytelność uznano za nie przedawnioną ze względu na posiadanie aktu notarialnego o poddaniu się egzekucji w trybie art. 777 § 1 pkt 4 i 5 kpc, który przedłużył okres przedawnienia do 10 lat.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy zostały zarachowane jako przychody należne. Oznacza to, że umorzona wierzytelność może być kosztem uzyskania przychodów, jeżeli:

• dotyczy przychodów z działalności gospodarczej lub przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej,
• zostanie wcześniej zarachowana do przychodów należnych.
  
  

Ponadto wierzytelność ta nie może być przedawniona (art. 16 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy).Zgodnie natomiast z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł on się zrzec w każdej chwili tego prawa. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy też poprzez oświadczenie).Z treści przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, że pierwszy warunek został spełniony, gdyż zgodnie z art. 12 ust. 3 wystawiane faktury sprzedaży były księgowane jako przychody należne. Natomiast drugi warunek zostanie spełniony poprzez zawarcie umowy, na mocy której wartość należności z tyt. dostaw towarów zostanie umorzona. Fakt ten spowoduje, że zobowiązanie dłużnika wobec wierzyciela wygaśnie.

Mając na względzie powołane przepisy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wartość umorzonych należności z tyt. dostaw na rzecz kontrahenta, zarachowana jako przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile do momentu zawarcia ugody z dłużnikiem przedmiotowa wierzytelność nie ulegnie przedawnieniu, może zostać uznana za koszt podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.