Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB3/423-649/08/NG
z 27 października 2008 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPB3/423-649/08/NG
Data
2008.10.27
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
amortyzacja
dzierżawa
inwestycje
koszty uzyskania przychodów
opłata
wartość początkowa środka trwałego
Istota interpretacji
Czy koszty wskazane w pkt: e, j-o stanu faktycznego, Wnioskodawca może rozliczyć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów, tzn. nie kapitalizować ich w wartości początkowej środka trwałego jako koszty wytworzenia?
Wniosek ORD-IN 1002 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 04 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów:
UZASADNIENIE W dniu 4 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów:
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności podejmuje procesy inwestycyjne, w wyniku których dochodzi do wytworzenia środków trwałych. W związku z powyższym Spółka ponosi w większości przypadków następujące koszty:
W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy koszty wskazane w pkt: e, j-o, Wnioskodawca może rozliczyć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów, tzn. nie kapitalizować ich w wartości początkowej środka trwałego jako koszty wytworzenia... Zdaniem Wnioskodawcy nie musi on uwzględniać wymienionych kosztów jako elementu wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego. Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (updop), „za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.”. Wnioskodawca nie ma wątpliwości, mając na uwadze powyższą definicję, że do kosztów wytworzenia środka trwałego powinna zaliczać koszty wymienione w pkt a-d oraz f – i. Są one bowiem niewątpliwie i bezpośrednio związane z procesem wytwarzania środka trwałego. Jeżeli natomiast chodzi o pozostałe koszty, Wnioskodawca stwierdza co następuje: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 23 października 2007r. (sygn. III SA/Wa 1187/07) dokonał wykładni przepisów dotyczących wartości początkowej jako podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych, stwierdzając „Wynikające z przytoczonych przepisów powiązanie odpisów amortyzacyjnych z procesem zużywania środków trwałych w trakcie ich wykorzystania do działalności podlegającej opodatkowaniu (…) oznacza, że użyty (…) zwrot „koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego”. Ów ścisły związek tych wydatków z procesem inwestycyjnym skutkuje tym, że składają się one łącznie na wartość substancji wytwarzanego środka trwałego. Zdaniem sądu wydatkami takimi są takie wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Świadczy o tym również wyłączenie w art. 16g ust. 4 pdop z grupy wydatków zaliczanych do kosztów wytworzenia kosztów ogólnych zarządu, gdyż tego rodzaju koszty występują niezależnie od tego, czy podatnik realizuje inwestycję, gdyż są to koszty niedające się przypisać do konkretnego produktu wytwarzanego przez podatnika”. Oznacza to zatem według Wnioskodawcy, że wydatki muszą być po pierwsze poniesione w następstwie podjęcia procesu inwestycyjnego, a po drugie, nie istnieje możliwość ich wystąpienia u podatnika w innych okolicznościach, niż właśnie wytwarzanie przez niego środka trwałego. Zgodnie z art. 41 Prawa budowlanego „rozpoczęcie budowy następuje z chwilą podjęcia prac przygotowawczych na terenie budowy”, tj. niewątpliwie po uzyskaniu pozwolenia na budowę. Zdaniem zatem Spółki, wszelkie wydatki poniesione przed podjęciem procesu wytwarzania (a nie w następstwie takiej decyzji), tj. koszty badań i pomiarów geologicznych oraz geodezyjnych, koszty organizacji przetargów, koszty związane z uzyskaniem pozwoleń budowlanych, środowiskowych itp. nie stanowią kosztów inwestycji, ponieważ nie są związane z prowadzoną inwestycją (są ponoszone przed jej rozpoczęciem, a w wielu przypadkach ich poniesienie służy wyłącznie podjęciu decyzji o rozpoczęciu inwestycji). Spółka, ponosząc powyższe wydatki w celu uzyskania przychodu lub zachowania źródła przychodów (np. poprzez planowanie rozszerzenia prowadzonej działalności gospodarczej) nie jest w stanie przewidzieć, czy w konsekwencji dojdzie do wytwarzania przez Spółkę we własnym zakresie środka trwałego. Może okazać się bowiem z przyczyn obiektywnych, iż niepomyślne wyniki badań geologicznych, przetargu lub nieuzyskanie pozwolenia na budowę udaremnią rozpoczęcie zamierzonego procesu inwestycyjnego. Trudno niepodjęcie jedynie planowanych prac, po przeprowadzeniu wstępnego rozpoznania i nawet uzyskaniu części dokumentacji, uznać za zaniechanie inwestycji, która nie została w ogóle rozpoczęta. Zwrócić w tym miejscu należy uwagę, że updop poprzez inwestycję rozumie środki trwałe w budowie w rozumieniu z kolei ustawy o rachunkowości, a ta ustawa rozumie poprzez to pojęcie zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. A zatem znowu mowa jest o rzeczy, która jest już budowana (a nie np. przygotowywana od strony „dokumentacyjnej” lub badana jest jedynie przydatność czy opłacalność jej powstania). Ponieważ zaś ani updop, ani ustawa o rachunkowości, do której updop się odwołuje, nie definiują pojęcia budowy środka trwałego, to zdaniem Wnioskodawcy w sposób oczywisty należy się odnieść do Prawa budowlanego – pojęcie budowy w tej ustawie jest zresztą zasadniczo zbieżne z potocznym rozumieniem. Konkludując, z uwagi na to, że część wydatków jest ponoszonych przez Wnioskodawcę przed rozpoczęciem budowy środka trwałego (czyli przed rozpoczęciem jego wytwarzania) nie powinny one być włączane do wartości początkowej. Niezależnie od tego, nie można pominąć, że poniesienie tych kosztów w wielu sytuacjach powstrzymuje podatników przed podjęciem nietrafionych inwestycji albo efekty poniesienia kosztów mogą być wykorzystywane w prowadzonej działalności w inny sposób, niż tylko na potrzeby wybudowania konkretnego środka trwałego lub mogą zostać wykorzystane w nieokreślonej bliżej przyszłości. Dotyczy to kosztów wskazanych w pkt: j, k ,ł i n opisu stanu faktycznego. Gros ze wskazanych wydatków można wręcz uznać za koszty ogólne zarządu. Ustawodawca według Wnioskodawcy, świadomą decyzją wyłącza z kosztów wytworzenia środka trwałego, a więc i z wartości początkowej stanowiącej podstawę amortyzacji, pozostałe koszty operacyjne oraz koszty operacji finansowych i koszty ogólne zarządu. Oznacza to zatem, że wydatki i koszty, które można zaliczyć do wskazanych grup stanowią co do zasady bezpośrednie koszty uzyskania przychodów (nie są kapitalizowane), ponieważ m.in. byłyby one poniesione niezależnie od tego, czy proces wytwarzania środka trwałego zostałby przeprowadzony. Mowa tutaj także o takich kosztach, których ponoszenie jest związane z samym posiadaniem majątku (niezależnie od tego, jak jest wykorzystywany) czy rodzajem prowadzonej działalności. Updop znowu nie definiuje tych pojęć, ale występują one w ustawie o rachunkowości. Z tym, że ustawa ta również nie zawiera definicji kosztów ogólnych zarządu. Zgodnie jednak z doktryną oraz potocznym znaczeniem, rozumie się przez to koszty, które umożliwiają de facto codzienne funkcjonowanie podmiotu gospodarczego, a których nie da się ująć w innych zdefiniowanych grupach kosztów. Są to zatem koszty działania jednostki jako całości oraz zarządzania nią. Pomorski Urząd Skarbowy (postanowienie z 13 lutego 2006r. DP/PD/423-0152/05/AK) oraz Izba Skarbowa w Gdańsku (pismo z 11 sierpnia 2005r. nr BI/005-1220/04) wyróżniły w kosztach zarządu:
Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, że jako koszty ogólne zarządu ma prawo zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatki wskazane w pkt e i m stanu faktycznego opisanego we wniosku, tj. koszty ubezpieczenia mienia, w szczególności prowadzonej inwestycji oraz opłaty za użytkowanie gruntu oraz podatek od nieruchomości, płacone także od działek i obiektów, związanych z inwestycją. Koszty te bowiem Spółka ponosi w związku z samym faktem posiadania określonych składników majątkowych i prowadząc działalność musiałaby je ponosić niezależnie od tego, czy w ogóle albo w jaki sposób wykorzystuje te składniki majątkowe. Dodatkowo, zdaniem Spółki, także do omawianej grupy wydatków należy zaliczyć omówione wcześniej wydatki na uregulowanie stanu prawnego gruntów. Wszystko to, są to koszty funkcjonowania Spółki jako przedsiębiorcy, koszty poniesione na szeroko rozumiane utrzymanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Podobne stanowisko zajmowały np. WSA w Warszawie sygn. III SA/Wa 1187/07, Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku BP/423-0026/06/RA, Urząd Skarbowy w Rudzie Śląskiej PD-423-0/05 czy Izba Skarbowa w Gdańsku BI/005-1220/04. Kosztami pośrednio związanymi z wytwarzaniem środka trwałego, ale które nie powinny być kapitalizowane w wartości początkowej są zdaniem Spółki także koszty obsługi prawnej i doradztwa, jeżeli dostarczycielem wiedzy dotyczącej inwestycji są podmioty, które i tak pozostają w stałej więzi prawnej ze Spółką (niezależnie od prowadzenia inwestycji) oraz tzw. koszty osobowe pośrednie dotyczące pracowników, którzy z uwagi na wykonywaną pracę lub zajmowane stanowisko, muszą zostać niejako „przy okazji” zaangażowani w proces wytwarzania środków trwałych. Pomoc prawna ze swej istoty związana jest z funkcją kontrolną zarządu i odpowiedzialnością, jaką ponosi zarząd za prawidłową realizację przepisów. Np. WSA w wyroku z 7 grudnia 2006r. (sygn. III SA/Wa 1353/06) stwierdził, iż „wydatki na obsługę prawną, czy to poniesione jako wydatki na wynagrodzenia własnych pracowników – radców prawnych czy zleceniobiorców stanowią koszty funkcjonowania przedsiębiorstwa. Nie ma przy tym znaczenia, jakich zagadnień, czy czynności prawnych obsługa ta dotyczy.”. Osoby zatem zobowiązane w stały sposób do doradzania podmiotowi gospodarczemu wykonują w tym zakresie swoje obowiązki, niezależnie od tego, czy w danym momencie wątpliwość dotyczy prowadzonej inwestycji czy innych spraw. Obsługa prawna czy doradztwo ma bowiem swoje źródło w umowie właśnie o obsługę prawną i doradztwo na rzecz Spółki, a nie w rozpoczęciu przez nią wytwarzania środka trwałego. Zatem nie tylko wydatki powyższego rodzaju poniesione przed rozpoczęciem budowy środka trwałego nie mogą być zdaniem Wnioskodawcy kumulowane w wartości początkowej. Dotyczy to także obsługi prawnej i doradztwa w trakcie prowadzenia inwestycji, o ile uzyskana wiedza nie jest niezbędna dla prowadzenia tej inwestycji (nie warunkuje jej dalszego prowadzenia). Dodatkowo należy mieć na uwadze, że uzyskane przy okazji prowadzenia inwestycji opinie, nie dotykające specyficznych dla niej kwestii, mogą być wykorzystane także na inne potrzeby przedsiębiorcy. Podobnie, nie można uznać, że kapitalizowane w kosztach wytworzenia środka trwałego powinny być koszty pracownicze dotyczące osób, które w związku z wykonywanym zawodem lub sprawowaną funkcją, są zaangażowane także w proces wytwarzania takiego środka trwałego. Tzn. wykonują pewne czynności odnoszące się do tego środka trwałego, wykonując po prostu swoją pracę polegającą na codziennym wykonywaniu takich czynności w odniesieniu do innych obiektów czy w innych okolicznościach. Innymi słowy, osoby takie nie uczestniczą wyłącznie i bezpośrednio w wytwarzaniu środka trwałego. Faktycznie zatem, nawet niemożliwe jest precyzyjne wyodrębnienie wartości wynagrodzenia takich osób, które można by odnieść tylko i wyłącznie do ich aktywności dotyczącej wytwarzanej inwestycji (wprost o tych kosztach mowa jest w pkt o opisanego stanu faktycznego). Zgodnie z art. 16g ust. 4 updop, nie podlegają kapitalizacji w wartości początkowej wytworzonego środka trwałego również pozostałe koszty operacyjne. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane w updop, ale definicja znajduje się w art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości. W jej myśl, do pozostałych kosztów operacyjnych należy zaliczyć „koszty związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności koszty związane z:
Zgodnie z kolei z art. 32 ust. 4 ustawy o rachunkowości „W przypadku zmiany technologii produkcji, przeznaczenia do likwidacji, wycofania z używania lub innych przyczyn powodujących trwałą utratę wartości środka trwałego, dokonuje się – w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych – odpowiedniego odpisu aktualizującego jego wartość.”. Mając zatem na uwadze powyższe, poprzez obowiązek ujęcia w pozostałych kosztach operacyjnych wartości netto likwidowanego środka trwałego (niezależnie od przyczyn tej likwidacji) ustawodawca zdecydował, że wartość ta (niezamortyzowana) nie będzie ujmowana w wartości początkowej jako koszt wytworzenia. Nawet jeżeli likwidacja środka trwałego jest niezbędna dla rozpoczęcia nowej inwestycji. Stanowisko o bezpośrednim ujęciu takich kosztów w kosztach uzyskania przychodów zaprezentował m.in. Lubelski Urząd Skarbowy w Lublinie (pismo nr PD.423-42/07 z 13 czerwca 2007r.), Podlaski Urząd Skarbowy (pismo nr P-I/423/41/AN/06 z dnia 11 października 2006r.) odwołując się nawet wprost do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 6 updop (co oczywiście i tak nie zmienia konkluzji, że mamy do czynienia z pozostałym kosztem operacyjnym) oraz Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (pismo nr 1471/DPD2/423/64/06/JB z dnia 13 lipca 2006r.). W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nieumorzona wartość początkowa likwidowanego środka trwałego nie może stanowić kosztu wytworzenia nowego środka trwałego, po pierwsze dlatego, że księgowy odpis takiej wartości jest pozostałym kosztem operacyjnym, a po drugie, skutki podatkowe straty związanej z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych zostały wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop. Tylko zmiana rodzaju prowadzonej działalności miałaby ten skutek, że nieumorzona wartość zlikwidowanego środka trwałego nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. we wszystkich innych przypadkach, według Spółki, w dacie ujęcia w księgach rachunkowych likwidacji środka trwałego, jego nieumorzona wartość staje się kosztem podatkowym. Na zakończenie prezentacji własnego stanowiska w sprawie, Spólka uważa, że także koszty i wydatki związane ze zlikwidowaniem środka trwałego, nie powinny stanowić kosztu wytworzenia nowego środka trwałego. Konkluzja taka jest prostą konsekwencją stwierdzenia, że likwidacja środka trwałego jest zdarzeniem, które jest ujmowane samodzielnie w księgach rachunkowych (a zatem i w wyniku podatkowym, chyba, że przepisy podatkowe stanowiłyby wprost o czymś innym). Innymi słowy, środek trwały wiedzie swój byt bilansowo – podatkowy jako taki, i wszystkie skutki związane z tym bytem, w szczególności jego likwidacja, znajdują swoje odzwierciedlenie w zapisach tak ustawy o rachunkowości jak i updop. Jeżeli zatem ustawodawca nie zapisał bezpośrednio, że koszty związane z likwidacją środka trwałego stanowią koszt wytworzenia nowego środka trwałego, to zdaniem Spółki, tak jak nieumorzona wartość likwidowanego środka stanowi pozostały koszt operacyjny, to tak samo wszelkie wydatki poniesione w związku z likwidacją stanowią również pozostałe koszty operacyjne. A takowe nie stanowią ex definicione kosztu wytworzenia. Oczywiście Spółka ma świadomość, że w art. 16g ust. 4 updop nie wskazano zamkniętego katalogu wydatków i kosztów, które są kosztami wytworzenia, ale nieuzasadniona zdaniem Wnioskodawcy byłaby interpretacja, zgodnie z którą pewne koszty związane z likwidacją środka trwałego, co jest jednym z etapów poprzedzających pojawienie się nowego środka trwałego, nie są kosztami wytworzenia tego środka trwałego (nieumorzona wartość początkowa), a inne kosztami wytworzenia już są (np. koszty rozbiórki likwidowanego budynku). Zdaniem Spółki, wszystko co wiąże się ze zlikwidowaniem środka trwałego, jak pozostałe koszty operacyjne, nie może być kumulowane w wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego. Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje: Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Jak stanowi art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:
W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 tej ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, iż katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Natomiast o tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym. Nakład inwestycyjny w myśl regulacji art. 16g ust.4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Z wyżej przytoczonej regulacji wynika, iż decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego, jest możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, który w wyroku z dnia 10 sierpnia 2006r. (sygn. akt II FSK 1084/05) orzekł, iż „…fakt możliwości powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym ma decydujące znaczenie dla jego właściwej kwalifikacji.” W przytoczonym wyżej wyroku NSA w Warszawie stwierdził także, iż „…Wydatek taki może, (…) być poniesiony we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego: już z chwilą podjęcia pierwszych czynności związanych z zakupem gruntu pod budowę przyszłego zakładu wszelkie wydatki poniesione na ten cel są kosztami związanymi z inwestycją. Innymi słowy, nakłady inwestycyjne oznaczają wszelkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe.…”. Z uwagi na sformułowaną wyżej zasadę powiązania wydatku ze środkiem trwałym brak jest podstaw do odwoływania się na gruncie tego zagadnienia do ustawy prawo budowlane. Cytowany wcześniej przepis art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wiąże powołanej w nim zasady zaliczania wydatków do kosztów wytworzenia środka trwałego, z chwilą rozpoczęcia przedsięwzięcia w rozumieniu przepisów prawa budowlanego lecz z możliwością wykazania związku wydatku z konkretnym środkiem trwałym. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że:
są wydatkami, dającymi się przyporządkować do wytwarzanego środka trwałego, a zatem winny stanowić element wartości początkowej wytwarzanych środków trwałych. Stanowisko Spółki w tym zakresie jest zatem nieprawidłowe. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.