INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem umowy zawartej pomiędzy jednostką rozwojową (spółką francuską), a jednostką produkcyjną (spółką polską) jest świadczenie polegające na wykonywaniu wsparcia technicznego i rozwojowego. Prace rozwojowe polegają na projektowaniu systemu paliwowego z tworzyw sztucznych z uwzględnieniem szczególnych wymagań klienta i zawierającym m.in.

• zdefiniowanie specyfikacji i charakterystyki plastikowego systemu paliwowego,

• zdefiniowanie procesu produkcyjnego systemu paliwowego i jego składników,

• zaprojektowanie i dostarczenie rysunków specyficznego oprzyrządowania produkcyjnego (w tym linii wykończeniowych),

• zaprojektowanie specyfikacji technicznej oraz ewentualne dostarczenie prototypów form wykorzystywanych w procesie rozdmuchiwania zbiorników paliwowych i przewodów wewnętrznych,

• zaprojektowanie specyfikacji i rysunków technicznych części składowych dostarczonych przez dostawców zewnętrznych,

• dostarczanie prototypów systemów paliwowych,

• przeprowadzanie testów i kontroli prototypów systemu paliwowego i jego części składowych,

• dostarczanie kompletnej dokumentacji technicznej dla osłony systemu paliwowego i jego części składowych udzielając tym samym jednostce produkcyjnej licencji bez wyłączności i prawa udzielania jej innym podmiotom, na wykorzystanie wiedzy praktycznej (know-how) zawartej w tych dokumentach wyłącznie w celu produkcji, sprzedaży i konserwacji systemu paliwowego opracowanego dla klienta (prawa dotyczące know-how nie są przenoszone, a jednostka rozwojowa zachowuje wszystkie te prawa).
  
  

Pomoc techniczna z kolei polega na zapewnieniu określonych usług pomocy technicznej zdefiniowanych jako:

• mechaniczne, precyzyjne ustawienie urządzeń do produkcji (maszyny formierskie rozdmuchujące, urządzenia do rozdmuchiwania końcowego i linie wykończeniowe),

• szkolenie techniczne osób odpowiedzialnych za produkcję,

• przeprowadzenie audytu zgodności produkcji z normami technicznymi i normami jakości stosowanymi w grupie inerty w celu zapewnienia jednolitości i sporządzenia zaleceń.
  
  

Nabywane usługi nie są związane z konkretną nieruchomością. Wątpliwości dotyczą sposobu potraktowania zakupionych usług z punktu widzenia miejsca świadczenia – opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy tego typu usługi należy rozpoznać jako usługi inżynierskie, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w miejscu, gdzie nabywca posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, czy też opodatkowanie winno nastąpić w miejscu siedziby świadczącego (czyli poza Polską)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach przedmiotowej umowy dochodzi do świadczeń różnego rodzaju usług z elementami przekazania wiedzy know-how. W takiej sytuacji należy rozstrzygnąć co stanowi świadczenie główne, a co poboczne i opodatkować całość według reguł obwiązujących dla świadczenia głównego. W umowie postanowiono, że wiedza know-how i udzielona licencja będzie przekazywana w ramach świadczonej usługi, gdyż jest elementem niezbędnym do jej wykonania, ale wynagrodzenie zostanie skalkulowane jako całość usługi zawierającej wsparcie rozwojowe i techniczne. W umowie przewidziano wynagrodzenie należne z tytułu pomocy technicznej oraz wynagrodzenie z tytułu prac rozwojowych. Nie wyodrębniono natomiast wynagrodzenia za know-how, czy też udzieloną licencję. Spółka stoi na stanowisku, że w całości wykonywane prace w ramach kontraktu mieszczą się w grupie usług inżynierskich. Import usług występuje, gdy usługi świadczone są przez podmioty mające siedzibę, miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, a z tytułu świadczenia (nabywania) tychże usług podatnikiem jest podmiot polski. Warunkiem koniecznym do uznania transakcji za import usług jest określony status usługodawcy, który ma być podatnikiem z siedzibą lub miejscem zamieszkania w innym kraju niż Polska – nie musi to być podatnik czynny, czyli taki który rozlicza się z podatku od wartości dodanej. Import usług nie wystąpi wówczas, gdy podatek należny zostanie rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju za wyjątkiem tzw. usług niematerialnych, które zawsze muszą być rozliczone w kraju odbiorcy. W przypadku usług inżynierskich opodatkowanie następuje w miejscu nabywcy, czyli w Polsce bez względu na PKWiU. Polska ustawa podatkowa odwołuje się do klasyfikacji statystycznych, ale biorąc pod uwagę przepisy unijnych dyrektyw o wysokości opodatkowania, czy miejsca świadczenia powinien przesądzać rodzaj usługi, a nie numer PKWiU. Grupa 74.2 obejmuje usługi doradztwa i konsultacji inżynierskich, usługi projektowania technicznego dla procesów przemysłowych i produkcyjnych, projektowanie techniczne, ekspertyzy i analizy techniczne, opracowywanie prototypów oraz projekty techniczne dla nowych wyrobów. W ocenie Spółki istota wykonywanych usług tkwi w ww. czynnościach. Stanowią one element podstawowy umowy, choć w ramach tych czynności przekazywana jest wiedza know-how i udzielana jest licencja. Całość usługi winna być uznana za usługę inżynieryjną. Zdaniem Spółki istotą umowy jest świadczenie usługi inżynierskiej, a nie przekazywanie wiedzy know-how. Zatem miejscem opodatkowania usług powinna być Polska zgodnie z art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usługi turystyki o których mowa w art. 119.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust. 1 powołanej ustawy, w przypadku świadczenia usług, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W ust. 3 pkt 2 przedmiotowego artykułu, ustawodawca wskazał, że w przypadku, gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Z art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy, wynika, że powyższy przepis ma zastosowanie między innymi do usług architektonicznych i inżynierskich o PKWiU 74.2 z wyłączeniem usług związanych z nieruchomościami. Wobec powyższego miejscem świadczenia i opodatkowania usług inżynierskich sklasyfikowanych w PKWiU 74.2 jest kraj nabywcy usługi - usługobiorcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka francuska na rzecz spółki polskiej (Wnioskodawcy), świadczy usługi w zakresie prac rozwojowych oraz w zakresie pomocy technicznej, otrzymując określone w umowie wynagrodzenia. W treści wniosku wskazano również, że czynności wykonywane w ramach przedmiotowych usług w ocenie Spółki, mają charakter usług inżynierskich. Ponadto usługi te nie są związane z konkretną nieruchomością.

Reasumując, w świetle istniejących regulacji prawnych, należy uznać, że jeżeli świadczone na rzecz Spółki usługi, są usługami inżynierskimi sklasyfikowanymi wg PKWiU 74.2, to zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy miejscem ich świadczenia i opodatkowania jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wobec powyższego usługi te opodatkowane są u nabywcy usług, tj. Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazuje się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług. Należy zauważyć, iż obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonej usługi do właściwego grupowania statystycznego spoczywa na wykonawcy usługi, czyli na świadczącym usługę. Z uwagi na fakt, że obowiązek podatkowy został przeniesiony z usługodawcy na usługobiorcę, który zobowiązany jest do opodatkowania przedmiotowych usług w związku z ich importem, obowiązek zaklasyfikowania usług do odpowiedniej grupy PKWiU spoczywa w tym przypadku na Spółce. Zatem niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazanie w swoim stanowisku przez Wnioskodawcę, że nabywane usługi, stanowią czynności wchodzące w skład usług inżynierskich.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.