Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-500/12-3/NS
z 27 sierpnia 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP1/443-500/12-3/NS
Data
2012.08.27
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek od towarów i usług --> Rejestracja. Deklaracje i informacje podsumowujące. Zapłata podatku --> Zapłata podatku --> Zapłata podatku
Podatek od towarów i usług --> Rejestracja. Deklaracje i informacje podsumowujące. Zapłata podatku --> Deklaracje --> Deklaracje podatkowe
Słowa kluczowe
deklaracja kwartalna
deklaracje
nadpłata
zaliczka
Istota interpretacji
Rozliczenie nadwyżki podatku naliczonego wynikającej z deklaracji kwartalnej.
Wniosek ORD-IN  2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego wynikającej z deklaracji kwartalnej – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 1 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego wynikającej z deklaracji kwartalnej. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. Spółka X (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest przy tym tzw. małym podatnikiem, o którym w mowa w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, dalej: ustawa o VAT). Do końca pierwszego kwartału 2012 r. Spółka dokonywała rozliczenia podatku od towarów i usług za okresy miesięczne. Od drugiego kwartału 2012 r., korzystając z możliwości przewidzianej w art. 99 ust. 3 ustawy o VAT, Spółka składa deklaracje podatkowe za okresy kwartalne. Spółka dokonała pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze kwartalnej metody rozliczenia podatku. W związku z powyższym Spółka rozważa dokonywanie wpłat zaliczek na podatek według jednego z dwóch wariantów: Wariant I W drugim kwartale 2012 r. wysokość zaliczek na podatek ustalana będzie w sposób przewidziany w art. 103 ust. 2e ustawy o VAT, tj.:
W trzecim i czwartym kwartale 2012 r. Spółka – korzystając z art. 103 ust. 2f ustawy o VAT – ustalać będzie zaliczki na podatek w kwocie odpowiadającej faktycznemu rozliczeniu za miesiąc, za który wpłacana jest zaliczka. W roku 2013 Spółka ustalać będzie zaliczki na podatek w następujący sposób:
W kolejnych latach podatkowych Spółka zamierza ustalać wysokość zaliczek na podatek w sposób analogiczny jak w roku 2013. Każdorazowo, w przypadku rozpoczęcia ustalania zaliczek na podatek w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc, Spółka dokona pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego. Wariant II W drugim i trzecim kwartale 2012 r. Spółka ustalać będzie zaliczki na podatek w kwocie odpowiadającej faktycznemu rozliczeniu za miesiąc, za który wpłacana jest zaliczka (czyli zgodnie z zapisami art. 103 ust. 2f ustawy o VAT). W związku z tym Spółka dokonała pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze takiej metody obliczania zaliczek na podatek. W czwartym kwartale 2012 r. zaliczki za październik oraz za listopad ustalane będą w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za trzeci kwartał 2012 r. (czyli zgodnie z zapisami art. 103 ust. 2a ustawy o VAT). W roku 2013 roku Spółka ustalać będzie zaliczki na podatek w następujący sposób:
W kolejnych latach Spółka zamierza ustalać wysokość zaliczek na podatek w sposób analogiczny jak w roku 2013. Każdorazowo, w przypadku rozpoczęcia ustalania zaliczek na podatek w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc, Spółka dokona pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego. W związku z powyższym zadano następujące pytanie. Czy w przypadku, gdy w deklaracji podatkowej składanej za poprzedni kwartał Spółka wykaże nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, będzie ona mogła w następnym kwartale, w którym będzie płaciła zaliczki w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc, pomniejszyć zaliczki na podatek ustalane za pierwszy i drugi miesiąc tego następnego kwartału o kwotę nadwyżki wykazanej w kwartalnej deklaracji za poprzedni kwartał... Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca. Prawo do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym jako przejaw zasady neutralności podatku VAT. W pierwszej kolejności Spółka wskazuje, iż prawo do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym jest jednym z podstawowych praw podatnika wynikającym z regulacji ustawy o VAT. Ustawodawca w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT określa bowiem, iż w przypadku gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Przywołana regulacja jednoznacznie wskazuje na uprawnienie podatnika do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w następnym okresie, za który dokonuje on kalkulacji podatku VAT. Ustawodawca nie powiązał prawa do „skonsumowania” nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z okresem, za który składana jest deklaracja podatkowa, a wyraźnie wskazał, iż prawo to dotyczy okresu, za który rozliczany jest podatek VAT. W związku z tym, iż Spółka składając deklaracje kwartalne dokonuje kalkulacji podatku VAT na bazie miesięcznej według faktycznego rozliczenia za tenże okres, zasadnym jest pomniejszanie miesięcznej wpłaty z tytułu VAT o kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanym w deklaracji podatkowej za poprzedni kwartał. Okresem rozliczeniowym dla podatku VAT w przypadku Spółki będzie bowiem nadal miesiąc kalendarzowy, a kwartał tylko okresem, za który składana jest deklaracja podatkowa. Nieuprawnionym byłoby „zawieszenie” prawa do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym aż do czasu złożenia deklaracji podatkowej za kolejny kwartał. Takie działalnie nie znajduje bowiem oparcia w regulacjach ustawy o VAT, a ponadto byłoby rażącym naruszeniem fundamentalnej dla podatku VAT zasady jego neutralności w profesjonalnym obrocie. Zasada ta została wyrażona w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE, poprzez zapewnienie podatnikowi możliwości pomniejszenia podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług związanych z jego działalnością gospodarczą. W polskim prawie podatkowym stanowi o niej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Konieczność przestrzegania zasady neutralności podatkowej wielokrotnie podkreślana była przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał). W wyroku z dnia 15 stycznia 1998 r. (sprawa C-37/95) Trybunał wskazał, że „system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny, pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi”. Z kolei w wyroku z dnia 19 września 2000 r. (sprawa C-177/99) Trybunał zaznaczył, iż „zgodnie z ustaloną linią orzecznictwa, prawo do odliczeń przewidziane w artykule 17 VI Dyrektywy jest integralną częścią systemu podatku VAT i zasadniczo nie może być ograniczane. Z prawa tego można skorzystać niezwłocznie w odniesieniu do wszelkich podatków nałożonych na transakcje związane z zakupami. Jakiekolwiek ograniczenie prawa do odliczeń ma wpływ na poziom obciążeń podatkowych i musi być stosowane w podobny sposób we wszystkich państwach członkowskich. Zatem odstępstwa od zasady ogólnej dopuszczalne są wyłącznie pod warunkiem, iż przewidują je wprost przepisy Dyrektywy”. Analogiczne stanowisko zajmują także polskie sądy administracyjne. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 lutego 2005 r. (sygn. akt FSK 1633/04) stwierdził, że „prawo do odliczenia jest konsekwencją obowiązującej na gruncie podatku od wartości dodanej, jakim jest podatek od towarów i usług – zasady potrącalności, której następstwem jest neutralność ekonomiczna tego podatku dla jego podatników, jako podatku obciążającego konsumentów finalnych. Zasada neutralności podatku od towarów i usług dla podatnika tego podatku wyraża się tym, że poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego, podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru ekonomicznego tego podatku. Pozbawienie podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego powoduje, że w tym zakresie podatek ten przestaje być neutralny dla podatnika, stanowiąc dla niego ciężar publicznoprawny”. Ponadto, Trybunał w wyroku z dnia 21 września 1988 r. (sprawa 50/87) stwierdził, że „ze względu na wpływ na poziom obciążeń podatkowych jakiekolwiek ograniczenie prawa do odliczenia przysługującego podatnikowi musi być stosowane w ten sam sposób we wszystkich państwach członkowskich oraz musi opierać się na istnieniu przepisu w prawie wspólnotowym, który ograniczenie takie wprost przewiduje. W przypadku braku takiego przepisu z prawa do odliczeń należy korzystać niezwłocznie w odniesieniu do wszystkich kwot podatku naliczonego od dostaw towarów i usług”. Z przywołanego orzecznictwa jasno wynika, iż prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego VAT ma fundamentalne znacznie w systemie podatku od wartości dodanej i nie może być ograniczane w żaden inny sposób niż wskazany wprost w regulacjach wspólnotowych. Wnioskodawca podkreśla, iż ustawodawca (zarówno wspólnotowy, jak i polski) w żaden sposób nie ograniczył prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT w sytuacji, gdy podatnik wybrał kwartalny system składania deklaracji VAT. Prawo to przysługuje podatnikowi w dalszym ciągu na zasadach ogólnych. Innymi słowy podatnik ma prawo do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym już za następny, miesięczny okres rozliczeniowy. Bez znaczenia pozostaje tu fakt, iż deklaracje składane będą na bazie kwartalnej. Sama forma składania deklaracji podatkowej nie może bowiem w żaden sposób ograniczać fundamentalnego prawa do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. „Zawieszenie” prawa do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym – przykład praktyczny. Dla zobrazowania analizowanej kwestii Spółka przedstawia przykład sposobu ustalania zaliczek na podatek. Przykład ten zakłada, iż:
Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do zapłaty zaliczek na podatek za kwiecień 2013 r. oraz za maj 2013 r., gdyż kwoty te zostaną skompensowane z nadwyżką podatku naliczonego z pierwszego kwartału 2013 r. Zatem w rozliczeniu za miesiąc kwiecień 2013 r. Spółka będzie miała nadwyżkę podatku naliczonego w wysokości 80.000 PLN. W następnym miesiącu również wystąpi nadwyżka podatku naliczonego, ale jej kwota obniży się do 50.000 PLN. W rezultacie nierozliczona w kwietniu i maju nadwyżka z pierwszego kwartału 2013 r. (50.000 PLN) pomniejszy kwotę faktycznego rozliczenia za czerwiec 2013 r. W konsekwencji zobowiązanie podatkowe za drugi kwartał 2013 r. będzie wynosiło 0 PLN. Brak możliwości pomniejszenia zaliczek za kwiecień 2013 r. oraz za maj 2013 r. o kwotę nadwyżki podatku naliczonego z pierwszego kwartału 2013 r. doprowadziłby, z jednej strony do bezzasadnego nadpłacania przez Spółkę podatku VAT w kwietniu i maju 2013 r., z drugiej zaś strony powstałaby dla Fiskusa sposobność (nota bene niczym nieuprawniona) do korzystania z „zamrożonych” na kontach urzędu skarbowego pieniędzy Wnioskodawcy. Bez wątpienia zatem doszłoby do naruszenia fundamentalnej zasady neutralności podatku VAT, co w świetle przedstawionych w niniejszym wniosku argumentów jest niedopuszczalne. Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno prawo wspólnotowe, jak i polska ustawa o VAT nie przewiduje ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego polegającego na braku możliwości pomniejszenia zaliczek na podatek (ustalanych w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc) o kwotę nadwyżki podatku naliczonego z poprzedniego kwartału przez podatników rozliczających się za okresy kwartalne. W związku z tym Spółka byłaby w pełni uprawniona do ustalenia zaliczek na podatek w sposób opisany powyżej i pomniejszania wpłat miesięcznych o nadwyżkę wykazaną w deklaracji podatkowej składanej za poprzedni kwartał. Nieuzasadnione różnicowanie sytuacji podatników ze względu na sposób rozliczania podatku VAT. Spółka wskazuje, iż brak możliwości pomniejszenia zaliczek na podatek (ustalanych w wysokości faktycznego rozliczenia za dane miesiące) o kwotę nadwyżki podatku naliczonego z poprzedniego kwartału przez podatników rozliczających się za okresy kwartalne stawiałby w uprzywilejowanej sytuacji podatników składających deklaracje za okresy miesięczne oraz podatników rozliczających się kwartalnie, którzy zaliczki na podatek ustalają w wysokości 1/3 kwoty zobowiązania podatkowego za poprzedni kwartał. Taka sytuacja jest niedopuszczalna w świetle regulacji VAT. Podatnicy rozliczający się za okresy miesięczne przedmiotową nadwyżkę mogliby rozliczyć już w deklaracji podatkowej składanej za następny miesiąc. Ich środki pieniężne nie uległyby zatem „zamrożeniu” na okres kwartału, co miałoby miejsce w przypadku podatników składających deklaracje za okresy kwartalne i ustalających zaliczki w wysokości faktycznego rozliczenia za dane miesiące. Natomiast podatnicy składający deklaracje kwartalne, którzy ustalają zaliczki w wysokości 1/3 kwoty zobowiązania podatkowego za poprzedni kwartał nie muszą w takiej sytuacji w ogóle wpłacać zaliczek. Zgodnie bowiem z art. 103 ust. 2b ustawy o VAT, w przypadku ustalania zaliczek w wysokości 1/3 zobowiązania podatkowego za poprzedni kwartał, kwotę należnego zobowiązania podatkowego przyjmuje się za zerową, jeżeli w wyniku rozliczenia za dany kwartał, zobowiązanie takie nie wystąpi lub jeżeli z rozliczenia tego będzie wynikała kwota zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku. Z kolei stosownie do art. 103 ust. 2c ustawy o VAT, w przypadku podatników, u których w poprzednim kwartale należne zobowiązanie podatkowe było zerowe w rozumieniu ust. 2b, nie powstaje obowiązek wpłacania zaliczek na podatek. W związku z powyższym Spółka wskazuje, że w opisanej sytuacji doszłoby do nieusprawiedliwionego różnicowania sytuacji podatników, polegającego na nieuzasadnionym pogorszeniu sytuacji podatników składających deklaracje kwartalne, którzy zaliczki na podatek ustalają w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc. Zakłóca to warunki konkurencji i w konsekwencji prowadzi do naruszenia zasady neutralności podatkowej oraz konstytucyjnej zasady równości wyrażonej w art. 32 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Zdaniem Wnioskodawcy, pozbawienie podatników składających deklaracje za okresy kwartalne możliwości pomniejszenia zaliczek na podatek (ustalanych w wysokości faktycznego rozliczenia za dane miesiące) o kwotę nadwyżki podatku naliczonego z poprzedniego kwartału nie jest także instrumentem proporcjonalnym do celu zwalczania oszustw i unikania opodatkowania oraz narusza w nadmiernym stopniu cele i zasady Dyrektywy. Ponadto, Spółka wskazuje, że brak możliwości pomniejszenia zaliczek na podatek (ustalanych w wysokości faktycznego rozliczenia za dane miesiące) o kwotę nadwyżki podatku naliczonego z poprzedniego kwartału przez podatników rozliczających się za okresy kwartalne prowadziłby do tego, że podatnicy ci dążyliby do sztucznego dzielenia kwot podatku naliczonego pomiędzy okresy kwartalne, tak aby w deklaracji podatkowej nie wykazywać nadwyżki podatku naliczonego i jednocześnie zmniejszyć wysokość faktycznego rozliczenia za pierwsze dwa miesiące następnego kwartału. Bezsprzecznie wywoływanie takich zachowań u podatnika nie może być celem racjonalnego ustawodawcy. Podsumowanie. Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stwierdza, że zaliczki na podatek ustalane w wysokości faktycznego rozliczenia za dane miesiące mogą zostać pomniejszone o kwotę nadwyżki podatku naliczonego wykazaną w deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał. W przeciwnym razie doszłoby do naruszenia zasady neutralności podatkowej. Spółka ponosiłaby bowiem koszt finansowania podatku przez okres całego kwartału. Nadwyżka podatku naliczonego wykazana w danym kwartale mogłaby zostać rozliczona dopiero w deklaracji za następny kwartał. Możliwość pomniejszenia podatku należnego o nadwyżkę podatku naliczonego z poprzedniego kwartału zostałaby zatem bezpodstawnie odroczona o trzy dodatkowe miesiące. W związku z powyższym, Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale (art. 99 ust. 2 ustawy). W myśl art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności. Szczegółowe zasady dotyczące zapłaty podatku uregulowane zostały w art. 103 ustawy. Na mocy art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b. Stosownie do treści art. 103 ust. 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33. Jak wynika z ust. 2a ww. przepisu, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 3, inni niż mali podatnicy, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do wpłacania zaliczek na podatek za pierwszy oraz za drugi miesiąc kwartału w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał - w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym z kolejnych miesięcy, za które jest wpłacana zaliczka. Według art. 103 ust. 2b ustawy, kwotę należnego zobowiązania podatkowego przyjmuje się za zerową, jeżeli w wyniku rozliczenia za dany kwartał, zobowiązanie takie nie wystąpi lub jeżeli z rozliczenia tego będzie wynikała kwota zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1. Nadmienić należy, iż w myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. W przypadku podatników, u których w poprzednim kwartale należne zobowiązanie podatkowe było zerowe w rozumieniu ust. 2b, nie powstaje obowiązek wpłacania zaliczek na podatek. Podatnik może wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości faktycznego rozliczenia za miesiąc, za który jest wpłacana zaliczka na podatek (art. 103 ust. 2c ustawy). Na podstawie art. 103 ust. 2e ustawy, podatnicy rozpoczynający dokonywanie rozliczeń za okresy kwartalne, którzy w poprzednim kwartale rozliczali się za okresy miesięczne - zaliczki, o których mowa w ust. 2a, wpłacają w pierwszym kwartale, za który będą się rozliczać za okresy kwartalne, w wysokości:
- przy czym przepis ust. 2c stosuje się odpowiednio. W świetle art. 103 ust. 2f ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 2a-2e, mogą wpłacać zaliczki w wysokości faktycznego rozliczenia za miesiąc, za który wpłacana jest zaliczka, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego. Zawiadomienie należy złożyć najpóźniej z chwilą wpłaty zaliczki za pierwszy miesiąc pierwszego kwartału, od którego zaliczki będą ustalane w wysokości określonej w zdaniu pierwszym, jednak nie później niż z upływem terminu do jej zapłaty. Podatnik może zrezygnować z metody obliczania zaliczek, o której mowa w ust. 2f, nie wcześniej niż po upływie dwóch kwartałów. Za rezygnację z tej metody obliczania wysokości zaliczek uznaje się wpłacenie zaliczki za pierwszy miesiąc kwartału w wysokości obliczonej zgodnie z ust. 2a, o czym stanowi art. 103 ust. 2g ustawy. Wobec powyższego należy wskazać, iż zasadą jest, że zaliczki są uiszczane na rachunek urzędu skarbowego za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału. Powinny być uiszczone w terminie do 25. dnia miesiąca następującego odpowiednio po drugim i trzecim kwartale. Wysokość zaliczki miesięcznej, co do zasady, wynosi 1/3 kwoty zobowiązania podatkowego za poprzedni kwartał, wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał. Podatnik może jednakże uiścić tytułem zaliczki kwotę faktycznego zobowiązania za dany miesiąc. Jeśli w poprzednim kwartale kwota zobowiązania nie wystąpiła albo jeśli wystąpiła kwota podatku naliczonego do zwrotu lub kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym – to przyjmuje się, że kwota zobowiązania wyniosła 0. Wtedy podatnicy nie mają obowiązku wpłacania zaliczek na podatek. Mają jednak prawo do tego, aby wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości faktycznego rozliczenia za miesiąc, za który jest wpłacana zaliczka na podatek. Taka incydentalna płatność zaliczki w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc jest odrębna od reżimu stałego płacenia zaliczek w wysokości faktycznego rozliczenia za dane miesiące. W szczególności nie wymaga zawiadomienia o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego. Jak już wyżej wspomniano, powołane przepisy pozwalają na przyjęcie wysokości zaliczki w kwocie odpowiadającej faktycznemu rozliczeniu za dany miesiąc. Należy przy tym rozróżnić dwa typy sytuacji: po pierwsze – możliwość incydentalnego przyjęcia tego rozwiązania w związku z tym, że za poprzedni kwartał (względnie za odpowiednie miesiące poprzedniego kwartału - u podatników rozpoczynających rozliczenia kwartalne) wystąpiła „zerowa wysokość zobowiązania”; po drugie zaś – stałe i systematyczne obliczanie wysokości zaliczek miesięcznych w wysokości odpowiadającej faktycznemu rozliczeniu za dany miesiąc w kwartalnym okresie rozliczeniowym. W tym drugim przypadku na podatniku ciążą pewne obowiązki dotyczące zawiadomienia organu podatkowego o przyjęciu takiego systemu obliczania wysokości zaliczki. Przede wszystkim podatnik ma obowiązek zawiadomić o tym fakcie organ podatkowy. Zawiadomienie powinno mieć formę pisemną. Należy je złożyć najpóźniej z chwilą wpłaty zaliczki za pierwszy miesiąc danego kwartału (od którego zaliczki mają być ustalane w faktycznej wysokości), lecz nie później niż z upływem terminu zapłaty tej zaliczki. Uchybienie temu terminowi powoduje utratę prawa do przyjęcia w danym kwartale wysokości zaliczek miesięcznych w wysokości faktycznych kwot. W tym przypadku podatnik będzie musiał czekać do następnego kwartału. Przyjęta metoda obliczania zaliczek – jako kwot wynikających z faktycznych rozliczeń za dane miesiące – musi być stosowana przez podatnika co najmniej przez 2 kwartały. Uznać należy, że dotyczy to 2 „kolejnych” (następujących po sobie) kwartałów. Dopiero po upływie 2 kwartałów, w których zaliczki były obliczane w sposób, o którym mowa, podatnik może zrezygnować z tej metody i obliczać zaliczki na zasadach ogólnych (jako 1/3 kwoty zobowiązania za kwartał poprzedni). Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest przy tym tzw. małym podatnikiem, o którym w mowa w art. 2 pkt 25 ustawy o VAT. Do końca pierwszego kwartału 2012 r. Spółka dokonywała rozliczenia podatku od towarów i usług za okresy miesięczne. Od drugiego kwartału 2012 r., korzystając z możliwości przewidzianej w art. 99 ust. 3 ustawy o VAT, Spółka składa deklaracje podatkowe za okresy kwartalne. Spółka dokonała pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze kwartalnej metody rozliczenia podatku. W związku z powyższym Spółka rozważa dokonywanie wpłat zaliczek na podatek według jednego z dwóch wariantów: Wariant I W drugim kwartale 2012 r. wysokość zaliczek na podatek ustalana będzie w sposób przewidziany w art. 103 ust. 2e ustawy o VAT, tj.:
W trzecim i czwartym kwartale 2012 r. Spółka – korzystając z art. 103 ust. 2f ustawy o VAT – ustalać będzie zaliczki na podatek w kwocie odpowiadającej faktycznemu rozliczeniu za miesiąc, za który wpłacana jest zaliczka. W roku 2013 Spółka ustalać będzie zaliczki na podatek w następujący sposób:
W kolejnych latach podatkowych Spółka zamierza ustalać wysokość zaliczek na podatek w sposób analogiczny jak w roku 2013. Każdorazowo, w przypadku rozpoczęcia ustalania zaliczek na podatek w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc, Spółka dokona pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego. Wariant II W drugim i trzecim kwartale 2012 r. Spółka ustalać będzie zaliczki na podatek w kwocie odpowiadającej faktycznemu rozliczeniu za miesiąc, za który wpłacana jest zaliczka (czyli zgodnie z zapisami art. 103 ust. 2f ustawy o VAT). W związku z tym Spółka dokonała pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze takiej metody obliczania zaliczek na podatek. W czwartym kwartale 2012 r. zaliczki za październik oraz za listopad ustalane będą w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za trzeci kwartał 2012 r. (czyli zgodnie z zapisami art. 103 ust. 2a ustawy o VAT). W roku 2013 roku Spółka ustalać będzie zaliczki na podatek w następujący sposób:
W kolejnych latach Spółka zamierza ustalać wysokość zaliczek na podatek w sposób analogiczny jak w roku 2013. Każdorazowo, w przypadku rozpoczęcia ustalania zaliczek na podatek w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc, Spółka dokona pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia czy w przypadku, gdy w deklaracji podatkowej składanej za poprzedni kwartał Spółka wykaże nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, będzie ona mogła w następnym kwartale, w którym będzie płaciła zaliczki w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc, pomniejszyć zaliczki na podatek ustalane za pierwszy i drugi miesiąc tego następnego kwartału o kwotę nadwyżki wykazanej w kwartalnej deklaracji za poprzedni kwartał. Wskazać należy, iż zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o zwrocie podatku – rozumie się przez to zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego. Z treści art. 5 Ordynacji podatkowej wynika z kolei, iż zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Przepis art. 59 § 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, iż zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku. Na mocy art. 72 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej (art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Natomiast w oparciu o art. 73 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłata powstaje z dniem złożenia:
Nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2 (art. 76 § 1 powołanej ustawy). Jak stanowi art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3 i 8-11, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku. Realizując powyższą delegację ustawową, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), w którym określił wzory deklaracji wraz z objaśnieniami dotyczącymi sposobu ich wypełnienia. Stosownie do treści „Objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D)”, stanowiących załącznik nr 4 do ww. rozporządzenia, w części E deklaracji VAT 7D dotyczącej obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego lub kwoty zwrotu, w poz. 60 „wykazuje się kwotę nadpłaty wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał w takiej części, w jakiej wynika ze złożonego przez podatnika wniosku, że zalicza ją zgodnie z art. 76 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa na poczet przyszłych zaliczek na podatek”. Natomiast w poz. 63 „podatnik zaznacza kwadrat nr 1, jeżeli podatnik składa wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, zgodnie z art. 76 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa”. Kwotę nadpłaty zaliczanej na poczet przyszłych zobowiązań wykazuje się w poz. 64. Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy w deklaracji podatkowej składanej za poprzedni kwartał Spółka wykaże nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym oraz pod warunkiem, że Wnioskodawca złoży wniosek o zaliczenie tej nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, zgodnie z art. 76 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Zainteresowany będzie mógł w następnym kwartale, w którym będzie płacił zaliczki w wysokości faktycznego rozliczenia za dany miesiąc, pomniejszyć zaliczki na podatek ustalane za pierwszy i drugi miesiąc tego następnego kwartału o kwotę nadwyżki wykazanej w kwartalnej deklaracji za poprzedni kwartał. Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego wynikającej z deklaracji kwartalnej. Natomiast kwestia dotycząca prawidłowości wskazanych przez Wnioskodawcę sposobów ustalania wysokości zaliczek na podatek od towarów i usług została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2012 r. nr ILPP1/443-500/12-2/NS. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.