INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 22.07.2008r. (data wpływu 23.07.2008r.) oraz piśmie z dnia 24.10.2008 r. (data nadania 29.10.2008 r., data wpływu 31.10.2008 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 21.10.2008 r. Nr IP-PB3/423-1142/08-2/ECH, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.07.2008r. został złożony ww. wniosek następnie uzupełniony pismem z dnia 24.10.2008r. (data wpływu: 31.10.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy w odniesieniu do wniesionej przez Spółdzielnię opłaty sądowej (kasacyjnej).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zasoby spółdzielcze ogrzewane są z dwóch źródeł ciepła dostarczanego:

• z kotłowni własnej
• z kotłowni obcej

Koszty produkcji ciepła własnego są o wiele niższe od kosztów ogrzewania ciepłem obcym. To spowodowało niezadowolenie mieszkańców Spółdzielni ogrzewanych ciepłem obcym z kotłowni usytuowanej w budynku Spółdzielni z prawem wieczystego użytkowania gruntów.

Budynek kotłowni był wpisany w IV dziale księgi wieczystej, ale nie widniał w ewidencji księgowej ponieważ warunkiem umorzenia kredytu zaciągniętego na budowę tej kotłowni było przekazanie specjalistycznej firmie Przedsiębiorstwu. W związku z tym że odbiorcą ciepła jest tylko Spółdzielnia, Zarząd wystąpił do Przedsiębiorstwa następnie do Burmistrza Miasta o przystąpienie Spółdzielni do decydowania przy ustaleniu struktury kosztów taryfy ciepłą bez skutku. Wobec tego Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej „Ł” w Ł wystąpił o wycenę urządzeń ciepłowniczych celem ustalenia możliwości finansowych Spółdzielni na przejęcie kotłowni. Na wystąpienie Zarządu o wycenę urządzeń ciepłowniczych Burmistrz Miasta wystąpił do Sądu o rozwiązanie wieczystego użytkowania gruntów i wykreślenie budynku kotłowni z księgi wieczystej.

Spory sądowe trwają od roku 2000. Wszystkie sprawy kończyły się korzystnie dla Spółdzielni jednakże w końcowym przebiegu postępowania Burmistrz przekazał sprawę do Sądu Najwyższe o ponowne rozpoznanie sprawy. Sąd Okręgowy w Ł rozpoznał ponownie apelację i uwzględni powództwo Miasta i Gminy Ł, Od tego orzeczenia Spółdzielnia wniosła skargę kasacyjną. Niestety starania Spółdzielni nie przyniosły spodziewanego rezultatu, gdyż Sąd odmówił skargi kasacyjnej do rozpoznania i uznał że budynek jest własnością Gminy i Miasta Ł. Mając na względzie powyższy przebieg postępowania Zarząd Spółdzielni po uzyskaniu zgody Rady Nadzorczej zdecydował ponieść koszty opłaty kasacyjnej w kwocie zł 28.700,00zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kosztem uzyskania jest opłata sądowa za kasację wyroku o odzyskanie kotłowni, która dostarcza wyłącznie ciepło członkom Spółdzielni...

Zdaniem wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodów jest opłata kasacyjna w wysokości zł 28.700,00 zł, ponieważ Zarząd i Rada Nadzorcza działali w słusznej sprawie a przede wszystkim interesie członków Spółdzielni. Roszczenia o zwrot kotłowni są jak najbardziej niepodważalne i zasadne. Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadzi rachunek bankowy dla wszystkich źródeł finansowania zarówno do działalności gospodarki zasobami mieszkaniowymi jak i działalności gospodarczej.

Środki pieniężne którymi Spółdzielnia dokonała zapłaty za kasację wyroku pochodziły z rachunku bieżącego Spółdzielni. Zgodnie z art. 17 ust.1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne są od podatku dochodowego dochody spółdzielni mieszkaniowej w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, poza kosztami nie stanowiącymi kosztów uzyskania przychodów np. PFRON, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1116, ze zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Przedmiotem działalności spółdzielni może być:

1. budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych, 2) budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych,
2. budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów,
3. udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych,
4. budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.

Spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin.

Jak wynika z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. na mocy art. 1 pkt 18 lit a) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 217, poz. 1589) wprowadzony został do ustawy art. 17 ust. 1 pkt 44, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych składają się wpływy z opłat pobieranych od lokatorów (czynszów) oraz pokrywane z nich koszty. Opłaty te (czynsze) kalkulowane są w takiej wysokości, aby pokrywały zarówno utrzymanie (koszty) lokali mieszkalnych, jak i pozostałych pomieszczeń przynależnych do nich oraz koszty ich zarządzania (administracji). Wynika to z ustaw w oparciu, o które funkcjonują podmioty zajmujące się gospodarką zasobami mieszkaniowymi (np. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych). Uwzględniając charakter opłat (czynszów) oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia „zasoby mieszkaniowe” użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Biorąc powyższe pod uwagę, odnosząc się do gospodarki zasobami mieszkaniowymi, przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, jak w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj. budynki (pomieszczenia) administracji, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki jak: zbiorniki-doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Związane z tymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Do takich rodzajów dochodów należy zaliczyć również opłaty, czynsze oraz odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat.

Powyższe oznacza, że zarówno przychody jak i koszty ich uzyskania niezależnie od tego, jakich źródeł dotyczą są przychodami i kosztami podatkowymi, gdyż ewentualny dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi podlega zwolnieniu tylko w przypadku gdy zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. W przypadku gdy dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi nie powstanie lub nie zostanie spełniony warunek przekazania go na utrzymanie tych zasobów, to zgodnie z art. 7 ust. 2 w/w ustawy opodatkowaniu podlegać będzie cała nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Zwolnienie wynikające z powyższego przepisu jest zwolnieniem warunkowym tzn. że podatnik uzyskuje prawo do zwolnienia tylko w przypadku wydatkowania uzyskanych dochodów na ściśle oznaczony cel, określony w tym przepisie. W sytuacji gdy nie przeznacza dochodu na te cele ciąży na nim zobowiązanie podatkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy obowiązani są do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest, na podstawie art. 7 ust. 1 w/w ustawy, dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Dochodem, na podstawie art. 7 ust. 2 w/w ustawy, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Podatnicy ustalający dochód podlegający opodatkowaniu muszą uwzględniać postanowienia art. 7 ust. 3, zgodnie z którym przy ustalaniu tego dochodu nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, oraz kosztów uzyskania przychodów, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła w/w ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, są przepisy ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2000r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

W związku z treścią art. 9 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rachunkowość jednostek musi być prowadzona w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty) do celów podatkowych. Z przytoczonych przepisów jasno więc wynika, że podatnik musi tak prowadzić księgi rachunkowe, aby pozwalały na ustalenie m.in.:

1. kwot przychodów, jak również kwot nie zaliczanych do przychodów,
2. kwot kosztów odpowiadających uzyskanym przychodom, jak również kwot wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,
3. dochodów wolnych od podatku

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadzi rachunek bankowy dla wszystkich źródeł finansowania, zarówno z działalności gospodarki zasobami mieszkaniowymi jak i pozostałej działalności gospodarczej. Środki pieniężne, którymi Spółdzielnia dokonała zapłaty za kasację wyroku pochodziły z rachunku bieżącego. Spółdzielnia nie rozdziela tych wpływów na rachunek tak jak jest to wskazane w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 7 ust. 3 tej ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe uregulowania tj. aby dochód podmiotów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, oraz
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych,

przy czym podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie, ponieważ istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód ale również źródło pochodzenia tego dochodu. Stwierdzić należy, iż wniesiona przez Spółdzielnię opłata kasacyjna nie zalicza się do gospodarki zasobami mieszkaniowymi ponieważ został spełniony tylko jeden z wyżej wymienionych warunków tj. cel przeznaczenia dochodu, natomiast dochód z którego została wniesiona opłata nie był uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

W związku z powyższym stanowisko Spółdzielni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135,90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.