INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X. przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 24 lipca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Jest samorządową instytucją kultury, wyodrębnioną pod względem prawnym i ekonomiczno-finansowym, której organizatorem jest Województwo. Wnioskodawca na działalność statutową oraz realizowane zadania inwestycyjne otrzymuje od organizatora dotacje.
W związku z przesuwającym się terminem zawarcia umowy o dofinansowanie ze środków unijnych wydatków ponoszonych w związku z realizowaną inwestycją, wnioskodawca w dniu 20 maja 2008r. zawarł z organizatorem (Województwem) umowę pożyczki opiewającą na kwotę 10 mln zł.
Organizator (Województwo) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawartej z organizatorem umowy pożyczki...

Zdaniem wnioskodawcy, przedmiotowa umowa pożyczki, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest wyłączona z opodatkowania, a zatem nie powstał obowiązek podatkowy.
Umowa pożyczki została zawarta z organizatorem, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Czynność udzielenia pożyczki dokonywana przez niezwolnionego podmiotowo podatnika podatku VAT jest usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługa ta jest sklasyfikowana wg PKWiU w grupowaniu 65, podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.
Skoro udzielanie pożyczek jest objęte podatkiem VAT, to umowa pożyczki nie podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że opisana powyżej umowa pożyczki na gruncie przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest wyłączona z opodatkowania.
Uzasadniając swoje stanowisko, wnioskodawca powołał się na decyzję Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 19 września 2007r. znak: PU/43611-0007/07/P.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki. Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.
W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
   
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   - umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   - umowy spółki i jej zmiany,
   - umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   

Z treści cytowanego art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przepisu wynika, że samo bycie podatnikiem od towarów i usług przez jedną ze stron czynności nie wystarczy aby dana czynność zawarta przez podatnika tego podatku korzystała z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W każdym przypadku należy badać czy z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jedna ze stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z podatku tego jest zwolniona.
Odnosząc się do stanowiska przedstawionego we wniosku, że zawarta przez wnioskodawcę umowa pożyczki jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy wyjaśnić, że czynnikiem decydującym czy przedmiotowa pożyczka korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o tym podatku jest stwierdzenie czy z tytułu zawarcia tej konkretnej umowy pożyczki którakolwiek ze stron tej umowy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. Jednocześnie organ podatkowy nadmienia, iż w myśl art. 4 pkt 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.
W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zawarł z podmiotem samorządowym umowę pożyczki na kwotę 10 mln zł. Jeżeli zatem usługa udzielonej wnioskodawcy pożyczki w świetle przepisów ustawy podatku od towarów i usług zostanie uznana za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku, pożyczka ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
W przypadku, gdyby ustalenia na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie były prawidłowe i zawarta umowa podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych wyjaśnia się, że zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2%, a stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi kwota lub wartość pożyczki.

W odniesieniu do powołanej przez wnioskodawcę decyzji organu podatkowego należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.