INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskkodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2008r. (data wpływu 15 września 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz posła Parlamentu Europejskiego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz posła Parlamentu Europejskiego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zawarł umowę z posłem do Parlamentu Europejskiego. Przedmiotem umowy jest świadczenie usług poprzez osobę oddaną do dyspozycji Posła. Mimo, że w umowie wskazuje się, że jej stroną nie jest Parlament Europejski ale Poseł, to jednak płatnikiem należnego Wnioskodawcy za wykonane usługi wynagrodzenia jest Parlament. Ponadto, wszelkie czynności wykonywane na rzecz Posła na podstawie powyższej umowy są w bezpośrednim związku z wykonywaniem przez niego mandatu. Jednocześnie, zapisy umowy stanowią, że umowa kończy się w momencie określonym przez strony – nie później jednak z chwilą wygaśnięcia mandatu posła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym ma zastosowanie § 7c Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.)...

Zdaniem wnioskodawcy w powyższej sprawie znajduje zastosowanie § 7c Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 97 poz. 970 z późn. zm.) o treści: „Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz:

1. instytucji Wspólnot Europejskich, do których ma zastosowanie Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/4), zwanych dalej „instytucjami wspólnot”, posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju — celów służbowych tych instytucji”.
   
   

Powyższa teza znajduje swoje uzasadnienie ze względu na następującą wykładnię:

Zgodnie z artykułem 189 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Parlament Europejski, złożony z przedstawicieli narodów państw należących do Wspólnoty, wykonuje uprawnienia przyznane mu niniejszym Traktatem. Parlament jest więc wprawdzie jako całość organem Wspólnoty, trzeba jednak zauważyć, że przepis ten podkreśla kolektywny charakter tejże instytucji, który jest jej immanentną cechą. Parlament należy zatem traktować przede wszystkim jako zgromadzenie posłów wykonujących swoje mandaty. W konsekwencji wszelkie świadczenia na rzecz posłów, pozostające w bezpośrednim związku z wykonywaniem przez nich mandatu są również świadczeniami na rzecz Parlamentu. Istnienie i funkcjonowanie Parlamentu zależy bowiem od pracy posłów.

Ponadto, świadczenie usług na rzecz Posła do Parlamentu Europejskiego, jest świadczeniem usług na rzecz instytucji Wspólnoty, o której mowa w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich opublikowanym w Dz. U. z 2004r r. Nr 90, poz. 864/4. Nie ulega wątpliwości, że taką właśnie koncepcję Parlamentu jako jednostki kolektywnej przyjęto również w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich. Rozdział III Protokołu, poświęcony Parlamentowi został zatytułowany: „Członkowie zgromadzenia”. Zarówno z samego brzmienia tego tytułu jak również z treści całego rozdziału jasno wynika, że przywileje i immunitety przysługują tworzącym Parlament posłom nie zaś jemu jako organowi Wspólnoty. Konsekwencją takiego uregulowania jest fakt, że dysponentem przywilejów i immunitetów nie jest PE jako całość, tylko poszczególni posłowie. Stanowisko takie znajduje jednoznaczne potwierdzenie również w jego Regulaminie, który w art. 5 stanowi, że Posłom do Parlamentu Europejskiego przysługują przywileje oraz immunitety przewidziane w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich.

Skoro zatem ustawodawca w § 7c przedmiotowego rozporządzenia, posłużył się odesłaniem do wskazanego wyżej protokołu to w zakresie podmiotowym tego przepisu należy uwzględnić przede wszystkim Parlament Europejski jako zgromadzenie posłów. W tym drugim znaczeniu nie ulega wątpliwości, że świadczenie usług na rzecz posła w związku z wykonywaniem przez niego mandatu oznacza świadczenie na rzecz instytucji wspólnoty.

Nie bez znaczenia dla wykładni wskazanych powyżej przepisów jest również brzmienie art. 21 Decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r. w sprawie przyjęcia statutu posła do Parlamentu Europejskiego (2005/684/WE Euratom). Przepis ten stanowi, że Posłowie mają prawo do pomocy osobistych współpracowników, których sami sobie dobierają. W punkcie 2 znajduje się natomiast stwierdzenie, że Parlament ponosi faktyczne koszty ich zatrudnienia. Biorąc pod uwagę, że zgodnie z art. 29 ust 1 Ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, przy czym kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, to naliczanie w przedmiotowym stanie faktycznym podatku VAT według stawki 22% oznaczałoby faktyczne obciążenie nim Parlamentu Europejskiego, który jest płatnikiem wynagrodzenia. W takiej sytuacji mielibyśmy do czynienia z wykluczeniem Parlamentu Europejskiego z regulacji określonej w § 7c przedmiotowego Rozporządzenia.

Wnioskodawczyni, wskazała, iż słuszność powyższego stanowiska została potwierdzona w Interpretacji Indywidualnej Ministra Finansów z dnia 20 lutego 2008 r. sygnatura IP-PP2-443-28/0B-4/PW (kopia w załączeniu), decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 11 września 2007r. sygn. PI/443-36/07/Z/08 dot. Pl/443-672/07/P/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 16 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może obniżać stawki podatku do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek, uwzględniając:

1. specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych usług;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. przepisy Wspólnoty Europejskiej.
   
   

W wykonaniu delegacji ustawowej Minister Finansów w rozdziale 5 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, określił towary i usługi, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług do wysokości 0% oraz warunki stosowania obniżonej stawki.

Zgodnie z § 7c ust. 1 rozporządzenia obniżoną do wysokości 0 % stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz:

1. instytucji Wspólnot Europejskich, do których ma zastosowanie Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/4), zwanych dalej "instytucjami Wspólnot", posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju - do celów służbowych tych instytucji;
2. organizacji międzynarodowych posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, uznane za takie przez państwo siedziby, w granicach i na warunkach ustalonych przez konwencje międzynarodowe ustanawiające takie organizacje lub przez umowy dotyczące ich siedzib - do celów służbowych tych organizacji;
3. sił zbrojnych, o których mowa w art. I ust. 1 lit. a Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257), posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju - do celów służbowych takich sił lub personelu cywilnego im towarzyszącego lub też w celu zaopatrzenia ich mes i kantyn, jeżeli siły takie biorą udział we wspólnych działaniach obronnych;
4. posiadających przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju zagranicznych misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz członków ich personelu, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych.
   
   

Zastosowanie preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług warunkuje jednak ust. 2 w/w rozporządzenia, który mówi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że podmioty, o których mowa w ust. 1, dla nabywanych towarów lub usług przekażą przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi dokonującemu dostawy towarów lub usługodawcy:

1. wypełniony odpowiednio dla potrzeb podatku dokument, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 31/96 z dnia 10 stycznia 1996 r. w sprawie świadectwa zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. Urz. WE L 8 z 11.01.1996 r., Dz. Urz. WE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, str. 297), potwierdzony przez właściwe władze państwa członkowskiego, na terytorium którego podmioty te posiadają siedzibę lub przedstawicielstwo;
2. zamówienie dotyczące towarów lub usług (wraz z ich specyfikacją), do których odnosi się dokument określony w pkt 1.
   
   

Z powyższego wynika, że z obniżonej stawki podatku (po spełnieniu warunków określonych w ust. 2 § 7c) może skorzystać osoba świadcząca usługi na rzecz:

• instytucji Wspólnot Europejskich,
• do której ma zastosowanie Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich,
• posiadającej siedzibę lub przedstawicielstwo na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju,
• do celów służbowych tej instytucji.
  
  

Cytowany powyżej § 7c rozporządzenia warunkuje uznanie nabywców towarów lub usług za instytucje Wspólnot Europejskich od wyszczególnienia ich w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/4). Zakres podmiotowy Protokołu obejmuje m.in. Europejski Bank Centralny, Przedstawicieli Państw Członkowskich, biorących udział w pracach Instytucji Wspólnot Europejskich, urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich. Protokół reguluje również kwestię przywilejów i immunitetów członków Parlamentu Europejskiego.

Z uwagi na fakt, iż Parlament Europejski to nic innego jak zgromadzenie przedstawicieli narodów państw należących do Wspólnoty, a immunitety z istoty swojej przysługują osobom fizycznym, należy uznać, iż Protokół odnosząc się do członków Parlamentu Europejskiego, tym samym odnosi się do niego samego.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 1-3 Decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005r. w sprawie przyjęcia statutu posła do parlamentu Europejskiego (2005/684/WE, Euratom) posłowie mają prawo do pomocy osobistych współpracowników, których sami sobie dobierają. Parlament ponosi faktyczne koszty ich zatrudnienia. Parlament określa warunki korzystania z tego prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z posłem do parlamentu Europejskiego umowę o świadczenie na jego rzecz usług. Wszystkie czynności wykonywane na rzecz Posła są w bezpośrednim związku z wykonywaniem przez niego mandatu. Płatnikiem wynagrodzenia należnego za świadczone usługi jest Parlament Europejski.

Biorąc przytoczone powyżej regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny należny stwierdzić, iż Strona świadcząc usługi na rzecz posła Parlamentu Europejskiego wypełnia warunek § 7 c w/w rozporządzenia i ma prawo skorzystać z obniżonej do 0 % stawki podatku od towarów. Mimo, iż umowa o wykonanie usług zawarta została z konkretnym posłem, usługi te należy uznać za świadczone na rzecz Parlamentu Europejskiego. Bowiem to Parlament określa warunki na jakich może być zatrudniony świadczący usługę i to on ponosi koszty tego zatrudnienia, a zatem, mimo, że bezpośrednim odbiorcą wykonywanych czynności jest poseł, to Parlament można uznać za beneficjenta świadczonych usług. Istotny jest również fakt, iż usługi świadczone na rzecz posła wiążą się bezpośrednio z wykonywaniem przez niego mandatu, a zatem wiążą się z pracami Parlamentu Europejskiego, i tym samym służą całemu Parlamentowi.

Reasumując, Wnioskodawczyni spełnia warunek § 7c rozporządzenia i ma prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT.

Jednakże podkreślić należy, iż dla uznania prawa Wnioskodawczyni do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla przedmiotowych usług, konieczne jest otrzymanie od posła Parlamentu Europejskiego przed ich wykonaniem, dokumentów określonych w § 7c ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.