Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1189/12/KJ
z 17 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2012r. (data wpływu 14 listopada 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku szkoleń dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku szkoleń dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako stowarzyszenie prowadzi zarówno działalność gospodarczą, jak i działalność statutową. W ramach głównej działalności jest organizatorem usług turystycznych. Równocześnie dodatkowo prowadzi na podstawie wpisu do Rejestru Instytucji Szkoleniowych (data wpisu 23 luty 2012r. pod numerem XXX) prowadzonym przez Wojewódzki Urząd Pracy szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek. Szkolenia te do 31 grudnia 2010r. były objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie poz. 7 załącznika nr 4 do ustawy o VAT. Prowadzone szkolenia na kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek dotyczą zawodów wyszczególnionych w pozycji 5113 załącznika do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresów jej stosowania (Dz. U. nr 82, poz. 537) i tym samym są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011r.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż;

• jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT,
• nie jest podmiotem objętym systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych,
• świadczone usługi w zakresie szkoleń nie są objęte finansowaniem w całości (ani w części) ze środków publicznych,
• szkolenia są finansowane w całości ze środków własnych uczestników,
• organizowane szkolenia są usługami w zakresie kształcenia i wychowania,
• szkolenia na kandydatów na przewodników i pilotów wycieczek są prowadzone na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Podstawa prawna to: ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych - Rozdział 4 oraz rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 4 marca 2011r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek - Rozdział 2,
• szkolenia na kandydatów na przewodników i pilotów wycieczek nie są przeprowadzane w ramach przekwalifikowania zawodowego,
• nie jest w stanie stwierdzić, czy usługi szkoleniowe świadczone przez niego i kwalifikacje jakie otrzymuje uczestnik szkolenia są bezpośrednio związane z branżą lub zawodem uczestnika szkolenia, ponieważ zawód pilota może być wykonywany w formie pracy dodatkowej, jak również może być jedynym wykonywanym zawodem,
• odbiorcami usług szkoleniowych w przedmiotowym zakresie są osoby fizyczne samodzielnie zgłaszające się na te szkolenia,
• przeprowadzone szkolenie umożliwia uczestnikowi złożenie egzaminu państwowego a następnie wykonywanie zawodu pilota wycieczek, który umożliwia uzyskiwanie dochodów (zarówno w formie pracy dodatkowej, jak i w formie zatrudnienia głównego).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadzone usługi szkolenia na kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek na podstawie wpisu do Rejestru Instytucji Szkoleniowych objęte są zwolnieniem od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia na kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek spełniają definicję usług kształcenia zawodowego (lub przekwalifikowania zawodowego) zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym korzystają z prawa zwolnienia od podatku od towarów i usług (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym,

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006r. (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

Wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, iż od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77, str. 1), które wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż jego przepisy z dniem 1 lipca 2011r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W myśl postanowień art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

W okresie od dnia 1 lipca 2006r. do 30 czerwca 2011r., tożsame uregulowanie powyższej kwestii było zawarte w art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 288, str. 1).

Analizując powołaną wyżej regulację art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ust. 1 pkt 29 powyższego artykułu, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem lub muszą mieć na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

• formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
• na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.
  
  

W objaśnieniach do struktury klasyfikacji zawodów i specjalności zawartych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej dnia 27 kwietnia 2010r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537 ze zm.) zdefiniowano pojęcie „zawód”, jako zbiór zadań (zespół czynności) wyodrębnionych w wyniku społecznego podziału pracy, wykonywanych stale lub z niewielkimi zmianami przez poszczególne osoby i wymagających odpowiednich kwalifikacji (wiedzy i umiejętności), zdobytych w wyniku kształcenia lub praktyki. Wykonywanie zawodu stanowi źródło dochodów.

Zawód przewodnika turystycznego i pilota wycieczek jest wyszczególniony w powyższej klasyfikacji zawodów i specjalności w poz. 5113.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.), przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która posiada uprawnienia określone ustawą.

W myśl ust. 2 tego artykułu, do zadań przewodnika turystycznego należy oprowadzanie turystów lub odwiedzających, udzielanie fachowej i aktualnej informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach, sprawowanie opieki nad turystami lub odwiedzającymi w zakresie wynikającym z umowy, a podczas prowadzenia turystów w górach troska o ich bezpieczeństwo w szczególności podczas wyjść wymagających odpowiednich technik i specjalistycznego sprzętu.

Do zadań pilota wycieczek należy czuwanie, w imieniu organizatora turystyki, nad sposobem świadczenia usług na rzecz klientów, przyjmowanie od nich zgłoszeń dotyczących związanych z tym uchybień, sprawowanie nad klientami opieki w zakresie wynikającym z umowy, wskazywanie lokalnych atrakcji oraz przekazywanie podstawowych informacji dotyczących odwiedzanego kraju i miejsca (ust. 3 ww. artykułu).

Stosownie do art. 22 ww. ustawy, uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek otrzymuje osoba, która:

1. ukończyła 18 lat;
2. ukończyła szkołę średnią;
3. posiada stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek;
4. nie była karana za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek;
5. odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego lub na pilota wycieczek, z zastrzeżeniem art. 22a.
   
   

Na podstawie art. 24 ust. 1 cytowanej ustawy, szkolenie, o którym mowa w art. 22 pkt 5, mogą prowadzić osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne, które uzyskają wpis do rejestru organizatorów szkoleń dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, zwanego dalej „rejestrem organizatorów szkoleń”, prowadzonego przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby fizycznej lub siedzibę jednostki organizacyjnej wnioskującej o wpis do rejestru organizatorów szkoleń, a w wypadku osób fizycznych posiadających miejsce zamieszkania lub jednostek organizacyjnych posiadających siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, prowadzonego przez marszałka województwa wybranego przez wnioskodawcę.

Wpis do rejestru organizatorów szkoleń może dotyczyć zgłoszenia przeprowadzenia jednego szkolenia lub szkolenia na stałe (ust. 2).

Osoby i jednostki organizacyjne organizujące szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, są obowiązane:

1. zapewnić kadrę:
   1. wykładowców posiadających wykształcenie wyższe - do prowadzenia zajęć teoretycznych,
   2. instruktorów posiadających udokumentowaną praktykę w zakresie wykonywania zadań odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek w wymiarze co najmniej 50 dni w okresie 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o wpis do rejestru organizatorów szkoleń - do prowadzenia zajęć praktycznych;
2. zapewnić warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycznych, oraz odpowiednią obsługę biurową wraz z przechowywaniem i udostępnianiem dokumentacji szkolenia;
3. realizować program szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, określony w przepisach wydanych na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 4;
4. przedstawiać uczestnikom szkoleń wewnętrzny regulamin szkolenia, określający w szczególności warunki potwierdzania udziału w zajęciach teoretycznych i praktycznych oraz ich zaliczania (ust. 3).
   
   

Potwierdzeniem posiadania praktyki, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. b, jest zaświadczenie wydane przez organizatora turystyki lub jednostkę organizacyjną powierzającą zadania odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek (ust. 4).

Organizator szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, rozpoczynając szkolenie, pisemnie informuje marszałka województwa właściwego dla miejsca odbywania szkolenia o miejscu i terminach zajęć (ust. 9).

Stosownie do art. 34 ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy o usługach turystycznych, minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi programy szkolenia kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności minimalnego wymiaru godzin zajęć dla poszczególnych przedmiotów stanowiących program szkolenia.

Na podstawie ww. upoważnienia zostało wydane rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 4 marca 2011r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek (Dz. U. Nr 60, poz. 302), które zgodnie z § 1 pkt 1 określa program szkolenia kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek.

W myśl § 3 ust. 1 cyt. rozporządzenia, program podstawowego szkolenia ogólnego dla kandydatów na przewodników turystycznych, obejmującego co najmniej 75 godzin zajęć, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. W załączniku tym wskazany jest zakres tematyczny poszczególnych przedmiotów i zajęć praktycznych oraz minimalna liczba godzin/dni odbywanego szkolenia.

Natomiast ust. 2 ww. paragrafu określa, że w szczegółowym programie szkolenia, o którym mowa w ust. 1, tworzonym przez organizatora szkolenia, powinny być uwzględnione, w proporcjach zalecanych programem podstawowego szkolenia ogólnego, zajęcia teoretyczne w formie wykładów i seminariów oraz zajęcia praktyczne w formie ćwiczeń w terenie i wycieczek szkoleniowych. Wycieczki szkoleniowe polegają na samodzielnym przeprowadzeniu pod kierunkiem instruktora wybranych odcinków tras podczas 2 do 5 wycieczek.

Ukończenie podstawowego szkolenia ogólnego dla kandydatów na przewodników turystycznych jest podstawą dopuszczenia do podstawowego szkolenia specjalistycznego dla wszystkich rodzajów uprawnień przewodnika turystycznego (ust. 3).

Szczegółowe wskazania programowe szkoleń specjalistycznych dla wszystkich rodzajów uprawnień przewodnika turystycznego zostały opisane w § 4-8 cyt. rozporządzenia.

Natomiast zgodnie z § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, program szkolenia dla kandydatów na pilotów wycieczek, obejmującego co najmniej 150 godzin zajęć, w tym 53 godziny zajęć praktycznych i 4 dni szkolenia praktycznego, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.

W załączniku tym wskazany jest zakres tematyczny poszczególnych przedmiotów i szkoleń praktycznych oraz minimalna liczba godzin (w tym ćwiczenia praktyczne)/dni odbywanego szkolenia.

Na podstawie § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia kurs dla kandydatów na pilotów wycieczek powinien trwać nie krócej niż 4 miesiące.

Wiedza ogólna kandydatów na pilotów wycieczek powinna być oparta na bazie programów szkół ponadgimnazjalnych, których ukończenie umożliwia uzyskanie świadectwa dojrzałości po zdaniu egzaminu maturalnego (ust. 3).

W programach szkolenia należy uwzględnić zajęcia teoretyczne w formie wykładów i seminariów oraz ćwiczenia prowadzone przez praktyków-instruktorów, w proporcjach podanych w programie szkolenia (ust. 4).

Określona w programie szkolenia część zagadnień teoretycznych może być prowadzona w formie edukacji przez Internet (e-learning) (ust. 5).

Zajęcia praktyczne polegają na samodzielnym realizowaniu zadań pilota wycieczek wobec pozostałych uczestników szkolenia pod nadzorem instruktora (ust. 6).

W myśl § 10 ww. rozporządzenia, na podstawie programów, o których mowa w § 3-9, organizator szkolenia opracowuje szczegółowy program szkolenia w oparciu o następujące zasady:

1. liczba godzin przewidzianych na poszczególne zagadnienia może zostać zwiększona, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach można dokonać zmiany proporcji godzin pomiędzy poszczególnymi przedmiotami;
2. wymiar zajęć teoretycznych określa się w godzinach lekcyjnych, natomiast wymiar zajęć praktycznych - w godzinach lub dniach szkolenia, przyjmując, że jeden dzień szkolenia odpowiada 8 godzinom;
3. liczba godzin szkolenia nie może przekraczać:
   1. 8 godzin - w ciągu jednego dnia szkolenia,
   2. łącznie 20 godzin - w ciągu jednego tygodnia szkolenia,
   3. łącznie 40 godzin - w ciągu jednego miesiąca szkolenia.
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, nie jest podmiotem objętym systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych oraz że świadczone usługi w zakresie szkoleń nie są objęte finansowaniem w całości (ani w części) ze środków publicznych. Wnioskodawca jako stowarzyszenie prowadzi zarówno działalność gospodarczą, jak i działalność statutową. W ramach głównej działalności jest organizatorem usług turystycznych. Równocześnie dodatkowo prowadzi na podstawie wpisu do Rejestru Instytucji Szkoleniowych prowadzonym przez Wojewódzki Urząd Pracy szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek. Prowadzone szkolenia na kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek dotyczą zawodów wyszczególnionych w pozycji 5113 załącznika do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresów jej stosowania (Dz. U. nr 82, poz. 537) i tym samym są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011r.

Szkolenia na kandydatów na przewodników i pilotów wycieczek są prowadzone na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Podstawa prawna to: ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. o usługach turystycznych - Rozdział 4 oraz rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 4 marca 2011r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek - Rozdział 2.

Szkolenia na kandydatów na przewodników i pilotów wycieczek nie są przeprowadzane w ramach przekwalifikowania zawodowego. Wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić, czy usługi szkoleniowe świadczone przez niego i kwalifikacje jakie otrzymuje uczestnik szkolenia są bezpośrednio związane z branżą lub zawodem uczestnika szkolenia, ponieważ zawód pilota może być wykonywany w formie pracy dodatkowej, jak również może być jedynym wykonywanym zawodem. Przeprowadzone szkolenie umożliwia uczestnikowi złożenie egzaminu państwowego a następnie wykonywanie zawodu pilota wycieczek, który umożliwia uzyskiwanie dochodów (zarówno w formie pracy dodatkowej, jak i w formie zatrudnienia głównego). Odbiorcami usług szkoleniowych w przedmiotowym zakresie są osoby fizyczne samodzielnie zgłaszające się na te szkolenia.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o VAT, gdyż nie jest jednostką objętą systemem oświaty. Wnioskodawca nie jest również uczelnią ani innym podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o VAT, zatem zwolnienie określone w tym przepisie nie może być zastosowane. Jednakże szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek prowadzone przez Wnioskodawcę spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy. Szkolenia te mają bowiem na celu zdobycie odpowiednich uprawnień, które pozwalają na wykonywanie zawodu przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.

Wobec faktu, iż zasady i formy przeprowadzania szkoleń dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz osób wykonujących te zawody, zostały ściśle uregulowane w rozporządzeniu Ministra Sportu i Turystyki z dnia 4 marca 2011r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, spełniona jest druga przesłanka, umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że prowadzone szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek korzystają od 1 stycznia 2011r. ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż szkolenia dla kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym korzystają z prawa zwolnienia od podatku VAT, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.