INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. , przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wyegzekwowanych należności zakupionych na podstawie umowy przelewu wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wyegzekwowanych należności zakupionych na podstawie umowy przelewu wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z siedzibą w K(…), zakupiła wierzytelności na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesja). Od powyższych czynności sprzedający nie naliczył podatku od towarów i usług ze względu na fakt, że sprzedaż wierzytelności własnych nie jest usługą i nie podlega temu podatkowi. Kupujący, czyli Wnioskodawca, z tego tytułu odprowadził podatek od czynności cywilnoprawnych. W chwili obecnej, w wyniku prowadzonych postępowań egzekucyjnych i działalności windykacyjnej Zainteresowanego, na jego konto wpływają należności wynikające z ww. umowy przelewu wierzytelności. Spółka księguje takie wpływy jako przychody i odprowadza podatek dochodowy od osób prawnych, natomiast nie odprowadza podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma obowiązek odprowadzenia podatku od towarów i usług od wyegzekwowanych należności, które wpłynęły na konto, zakupionych na podstawie umowy przelewu wierzytelności...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku odprowadzenia podatku od towarów i usług od wyegzekwowanych należności, gdyż nie świadczy on usług windykacyjnych na rzecz innych firm ani też nie sprzedaje dalej ww. wierzytelności. Na tej podstawie, Spółka uważa, że nie uzyskała obrotu w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (co według Wnioskodawcy, wynika z wyjaśnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w K(…) dotyczącego zakupu wierzytelności). W chwili zakupu ww. wierzytelności nie było obowiązku odprowadzenia podatku od towarów i usług ponieważ sprzedaż wierzytelności własnych nie jest usługą w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (jak zdaniem Spółki, wynika z wyjaśnienia Urzędu Statystycznego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

Art. 15 ust. 1 i 2 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka zakupiła wierzytelności na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesja). Przy ich zakupie odprowadziła z tego tytułu należny podatek od czynności cywilnoprawnych, natomiast sprzedający nie naliczył podatku VAT. W obecnej chwili w wyniku prowadzonych postępowań egzekucyjnych i działań windykacyjnych Wnioskodawcy, na jego konto wpływają należności wynikające z zawartej umowy przelewu wierzytelności.

Nabycie wierzytelności w celu ich odzyskania we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży, mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego – sklasyfikowanych według PKWiU w sekcji J (65-67). W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowany nabył wierzytelności własne innego podmiotu w celu ich windykacji i nie świadczy na rzecz innych firm usług windykacyjnych, ani też nie odsprzedaje dalej przedmiotowych wierzytelności.

Tym samym późniejsze podjęcie przez Spółkę działań zmierzających do ściągnięcia długu nie wynika już z transakcji zawartej wcześniej z cedentem. Istniejący nadal dług Wnioskodawca windykuje na własny rachunek, we własnym zakresie oraz w celu zaspokojenia konkretnej własnej wierzytelności, a nie na zlecenie innego podmiotu (nie uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenia, np. w formie prowizji).

W tej sytuacji Spółka nie może być uznana za wykonawcę świadczącego usługę, a w konsekwencji nie może być traktowana jako podatnik – usługodawca, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Nie dochodzi bowiem w takim przypadku do świadczenia usług, gdyż nie występuje żaden podmiot, na rzecz którego usługa windykacji mogłaby być świadczona.

Wobec powyższego wyegzekwowane przez Wnioskodawcę należności, które wpływają na konto, nie są objęte zakresem opodatkowania, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy, a zatem Zainteresowany nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług od ww. należności.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Dotyczy to w szczególności kwestii uznania przez Wnioskodawcę transakcji nabycia wierzytelności za niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że przy ocenie stanu faktycznego, stosownie do ww. przepisów Ordynacji podatkowej, nie brano pod uwagę treści załączonych do wniosku załączników.

Tut. Organ wskazuje ponadto, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), od dnia 1 grudnia 2008 r. zmianie uległa treść art. 8 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.