INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku pobierania i odprowadzania podatku od towarów i usług z tytułu udostępniania miejsc do pochówku-dzierżawy grobów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku pobierania i odprowadzania podatku od towarów i usług z tytułu udostępniania miejsc do pochówku -dzierżawy grobów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia jest prawnym właścicielem cmentarza, dla którego „tytuł prawny oraz założona księga wieczysta prowadzona jest w Sądzie Rejonowym”. W związku z powyższym Parafia udostępnia miejsca do pochówku, dokonuje przedłużania i dzierżawy grobów na następne lata, za co pobiera opłaty, które są jej dochodem przeznaczonym na prowadzenie działalności kultowej, statutowej, jaką jest sprawowanie posługi o charakterze religijnym, związane z grzebaniem zmarłych. Parafia nie prowadzi usług dotyczących przeprowadzania pogrzebów, kremacji i pielęgnacji grobów. Parafia wskazuje, iż ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do usług pogrzebowych i pokrewnych wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych, dostarczanych łącznie z trumną lub urną, dla których to usług przewidziano stawkę 7%. Ustawodawca nie określił, że udostępnianie miejsc do pochówku lub opłaty za dzierżawę grobów są usługą. Z kolei art. 43 ust. 1 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia od podatku usługi wymienione w zał. nr 4 do ustawy. W poz. 10 tego załącznika, wymienione są usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe). Parafia wskazała, iż do nieopodatkowanych usług zaliczonych do grupowania PKWiU 91.31 świadczonych przez organizacje religijne, należy udostępnianie miejsc do pochówku na cmentarzu parafialnym, przez organizację religijną, jaką jest Parafia w G. Parafia nie jest „płatnikiem” podatku od towarów i usług. Wznoszenie i utrzymanie cmentarza wyznaniowego, należy do zadań statutowych Parafii, co określają regulaminy i zasadnicze prawo wewnętrzne Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej. W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Parafia podniosła, iż nie prowadzi działalności gospodarczej, polegającej na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych dla celów gospodarczych, a jedynie udostępnia miejsca do pochówku – dzierżawy grobów, a środki przeznacza na wznoszenie i utrzymanie cmentarza wyznaniowego, co należy do zadań statutowych Parafii stosownie do przepisów § 4 Regulaminu Parafialnego Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej i § 24 Zasadniczego Prawa Wewnętrznego Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 października 1996 r. Ponadto Parafia wskazała, iż udostępnianie miejsc do pochówku na cmentarzu parafialnym jest tożsame z dzierżawą grobów, zatem z tych względów nie podano osobnej klasyfikacji grupowania PKWiU.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Parafia, jako jednostka religijna, ma obowiązek pobierania i odprowadzania podatku od towarów i usług od dochodów osiąganych z tytułu udostępniania miejsc do pochówku i dzierżawy grobów...

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323 ze zm.), parafie mają prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania cmentarzy grzebalnych. Ponadto w uzupełnieniu wniosku Parafia wskazała, iż w Jej ocenie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług bowiem świadczone czynności prowadzone są w ramach działalności kultowej. Czynności te, zdaniem Parafii, nie mogą być utożsamiane z usługą określoną w PKWiU o symbolu 93.03.11-00 „Usługi związane z przeprowadzaniem pogrzebu lub kremacji oraz pielęgnacją grobów”, które są usługami o charakterze gospodarczym, a podmioty je świadczące osiągają efekty ekonomiczne, co nie dotyczy Parafii. Natomiast udostępnianie miejsc do pochówku - dzierżawa grobów na cmentarzu wyznaniowym wchodzi w zakres działalności statutowej Parafii, obejmującej sprawowanie posługi o charakterze religijnym. Jednocześnie Parafia wskazała, iż nie prowadzi usług pogrzebowych i pokrewnych wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych łącznie z trumną lub urną o symbolu PKWiU 93.03, dlatego też nie może być traktowana na równi z przedsiębiorstwami pogrzebowymi świadczącymi odpłatne usługi pogrzebowe. Według Parafii, grzebanie zmarłych i czynności z tym związane na cmentarzu parafialnym, nie są usługą, za którą należy odprowadzać podatek od towarów i usług. Końcowo Parafia wskazuje na orzeczenie Sądu Administracyjnego, który w podobnej sprawie uznał, iż czynności związane z pochówkiem-dzierżawą grobów na cmentarzu wyznaniowym są zwolnione od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle art. 15 ust. 1 i 2 cyt. ustawy, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem tut. organu użycie przez ustawodawcę określenia „bez względu na cel i rezultat” oznacza, że działalność gospodarcza może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągnięcie wymiernego efektu ekonomicznego w postaci zysku, gdyż w jej ramach podatnik może dążyć także do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym podatnikami mogą być również podmioty typu non profit, realizując np. zadania oświatowe, zdrowotne, kulturalne, charytatywne itp., przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności, które są realizowane odpłatnie.

Stosownie do treści obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, zarówno towary jak i usługi są identyfikowane na podstawie przepisów o statystyce publicznej zgodnie z art. 2 pkt 6 i art. 8 ust. 3 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zaś obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonej usługi do właściwego grupowania statystycznego spoczywa wyłącznie na wykonawcy usługi.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W załączniku tym, stanowiącym wykaz usług zwolnionych od podatku, w pozycji 10 wymieniono usługi z grupowania PKWiU 91 „Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe)”.

W związku z powyższym istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie wg PKWiU wykonywanych usług przez podatnika.

Z przedłożonego wniosku, jak i pisma stanowiącego jego uzupełnienie wynika, iż czynności w zakresie udostępniania miejsc do pochówku i tożsamą z nimi dzierżawę grobów, Wnioskodawca klasyfikuje w grupowaniu PKWiU 91.31. Ponadto wznoszenie i utrzymanie cmentarza wyznaniowego należy do zadań statutowych Parafii stosownie do przepisów § 4 Regulaminu Parafialnego Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej i § 24 Zasadniczego Prawa Wewnętrznego Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 października 1996 r.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego należy stwierdzić, iż czynności udostępniania miejsc do pochówku-dzierżawa grobów przez organizację religijną jaką jest Parafia Kościoła w G., stanowią działalność usługową. Czynności te, klasyfikowane przez Parafię w dziale PKWiU 91.31 „Usługi świadczone przez organizacje religijne”, stanowiące czynności wchodzące w zakres działalności statutowej Parafii obejmującej sprawowanie posługi o charakterze religijnym - o ile podana klasyfikacja jest prawidłowa - podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (poz. 10 załącznika nr 4 do ustawy). Z tych też względów Parafia nie jest zobowiązana do pobierania i odprowadzania podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia ww. czynności.

Należy ponadto zauważyć, że Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów lub usług do grupowania klasyfikacyjnego. Za prawidłową klasyfikację wyrobu lub usługi jest bowiem odpowiedzialny producent lub dokonujący dostawy towaru bądź świadczący usługę. To właśnie ten podmiot obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług. W przypadku zaistnienia wątpliwości w tym zakresie, należy zwrócić się o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Parafię w opisie zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.