INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana F., przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 1 grudnia 2008r.), uzupełnionym w dniu 5 lutego 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia dotacji na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji otrzymanej z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przeznaczonej na sfinansowanie zakupu i wytworzenia środków trwałych (pytanie oznaczone nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia dotacji na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji otrzymanej z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przeznaczonej na sfinansowanie zakupu i wytworzenie środków trwałych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 27 stycznia 2009r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 31 stycznia i 5 lutego 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 29 czerwca 2007r. otrzymał dotację z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w kwocie 128.454,50 zł. Wymienionej kwoty dotacji nie ujął do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem wspomniane środki finansowe, w okresie od 27 lipca 2007r. do 10 października 2007r., w całości przeznaczył na zakup i wytworzenie we własnym zakresie środkó1)w trwałych, od których to nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych będących kosztem uzyskania przychodów.

Jak dotąd, nie skorzystał także z prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT od omawianych zakupów.

W ramach działań inwestycyjnych poniósł wydatki na:

1. usługę zaprojektowania przyłącza kanalizacji w kwocie brutto 1.830,00 zł,
2. zakup wózka widłowego w kwocie brutto 35.380,00 zł,
3. wykonanie nawierzchni asfaltowej w obrębie zakładu demontażu oraz parkingu w kwocie brutto 67.710,00 zł,
4. wykonanie przyłącza sanitarnego w kwocie brutto 25.364,50 zł.
   
   

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż wydatki, które zostały sfinansowane ww. dotacją nie zostały ujęte do kosztów podatkowych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym kwotę otrzymanej dotacji należało ująć w przychodach podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a tym samym, naliczyć i odprowadzić od kwoty dotacji podatek dochodowy od osób fizycznych...

(we wniosku pytanie oznaczono nr 1)

Zdaniem wnioskodawcy, kierując się przepisami wskazanymi w części D.3. wniosku ORD-IN, kwota dotacji – w związku z jej całościowym wydatkowaniem na zakup i wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych – nie stanowi przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji, dopłat i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

W świetle powyższego, otrzymane środki finansowe przeznaczone na zakup i wytworzenie środków trwałych przychodu takiego nie stanowią

Zauważyć jednocześnie należy, iż kwestia ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środków trwałych, których zakup sfinansowano z dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji stanowią koszty uzyskania przychodów uregulowana została przepisem art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w świetle którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
  
  

W świetle ww. przepisu wydatki na nabycie środków trwałych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Jednakże kosztem tym mogą być odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23. Przy czym zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W związku z powyższym również odpisy amortyzacyjne, dokonywane od wartości początkowej zakupionych z ww. dopłat środków trwałych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy jednak mieć na uwadze, iż podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia. Natomiast w przypadku wytworzenia we własnym zakresie za wartość początkową środków trwałych uważa się koszt wytworzenia (art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

Za koszt wytworzenia – zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy – uważa się natomiast wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Dlatego też, zważywszy, iż wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, wskazane we wniosku wydatki na nabycie środków trwałych bądź będące elementem kosztu wytworzenia tych środków mogą być uznane za ich wartość początkową bądź stanowić element wpływający na tę wartość jeżeli w wydatkach tych nie jest zawarty podlegający odliczeniu podatek VAT, albo wnioskodawcy nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W przeciwnym przypadku podatek od towarów i usług nie zwiększa wartości początkowej środka trwałego. Wówczas pokryte ww. dofinansowaniem wydatki na zakup lub wytworzenie środka trwałego w części dotyczącej naliczonego podatku od towarów i usług podlegającego odliczeniu w tym podatku nie są związane z zakupem bądź wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych. A zatem otrzymane dofinansowanie w tej części stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie przepisów tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.