INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.12.2008r. (data wpływu 15.12.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od rat leasingowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.12.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od rat leasingowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi wynajem samochodów osobowych nr PKD 77112.

W ramach tej działalności spółka zamierza pobrać w leasing operacyjny samochody osobowe w celu oddania ich w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do powyższej sytuacji ma zastosowanie ustawa o podatku od towarów i usług (VAT) art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b – (czy przysługuje odliczenie podatku naliczonego w pełnej wysokości od otrzymanych faktur zakupu za raty leasingowe)...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeżeli Spółka będzie posiadała samochody w leasingu operacyjnym, od otrzymanych faktur zakupu za raty leasingowe może odliczyć w pełnej wysokości podatek VAT, ponieważ samochody będą wynajmowane na okres dłuższy niż sześć miesięcy, zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7b.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zapisami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, w oparciu o ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przepis art. 86 ust. 3 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednak w myśl art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy, ograniczenia zawartego w ust. 3 powyższego artykułu nie stosuje się w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) - tj. samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy zawarto warunek, iż samochody te (pojazdy) winny być przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele najmu, dzierżawy, leasingu lub inne o podobnym charakterze przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Natomiast art. 86 ust. 7 ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa powyżej, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „użytkować” należy rozumieć m. in.: 1. „korzystać z czegoś, np. budynku, lokalu”, 2. „korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek”, 3. „używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia”.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów osobowych Wnioskodawca zamierza, jako leasingobiorca, pobrać w leasing na podstawie umowy leasingu operacyjnego, samochody osobowe w celu oddania ich w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu przez okres dłuższy niż sześć miesięcy.

Analizując powyższe w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, iż w opisanym przypadku nie znajdą zastosowania uregulowania zawarte w art. 86 ust. 3 i art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, gdyż w świetle przytoczonej definicji słowa „użytkować” Wnioskodawca nie będzie użytkownikiem przedmiotowych samochodów osobowych.

W przedmiotowej sprawie będzie miał więc zastosowanie przepis art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, na mocy którego Wnioskodawcy - o ile nie zachodzą ograniczenia wynikające z art. 88 tej ustawy - przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodów, wynikającego z faktur VAT wystawionych przez leasingodawcę. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest, jak wyraźnie wynika z powyższego uregulowania, aby taki pojazd był przeznaczony wyłącznie do przekazania w odpłatne używanie na podstawie umów wymienionych w tym przepisie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.