INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz Spółki dominującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na rzecz Spółki dominującej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lutego 2009 r. (data wpływu 27 lutego 2009 r.) o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Kapitał zakładowy Spółki z o.o. dzieli się na 100 udziałów. 92 udziały obejmuje Spółka z siedzibą w Austrii. Jest ona wobec tego Spółką dominującą w rozumieniu przepisów art. 4 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych. Spółka zależna świadczy na rzecz Spółki dominującej różne usługi (PKD 93.05.Z), za co otrzymuje wynagrodzenie, wystawiając równocześnie fakturę VAT. Jest to jedyna działalność jaką prowadzi Spółka zależna. Od otrzymanego wynagrodzenia odprowadza podatek VAT. Sytuacja taka trwa od początku istnienia Spółki zależnej, będzie także trwała nadal, ponieważ wymaga tego Spółka dominująca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka zależna jest samodzielnym podatnikiem oraz czy ma obowiązek naliczania i odprowadzania podatku VAT od usług świadczonych na rzecz Spółki dominującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 marca 2006 r. sygn. C-210/04, Spółka zależna nie jest odrębnym podmiotem prawnym od Spółki dominującej i nie może być uznana za podatnika. w konsekwencji tego, czynności dokonywane pomiędzy tymi podmiotami, jakkolwiek mieszczące się w zakresie opodatkowania VAT, będą wyłączone z opodatkowania tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż aby doszło do świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą – co do zasady – być spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. świadczenie musi być wykonane przez podatnika podatku od towarów i usług,
2. świadczenie musi mieć charakter odpłatny,
3. świadczenie musi być uznane za wykonane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
5. świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy.

Nieziszczenie się przynajmniej jednej z wyżej wymienionych przesłanek oznacza, iż dana czynność nie stanowi świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż kapitał zakładowy Wnioskodawcy dzieli się na 100 udziałów. 92 udziały obejmuje Spółka z siedzibą Austrii. Jest ona wobec tego Spółką dominującą w rozumieniu przepisów art. 4 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych (Dz. u. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). Zainteresowany świadczy na rzecz Spółki dominującej różne usługi (PKD 93.05.Z), za co otrzymuje wynagrodzenie, wystawiając równocześnie fakturę VAT. Jest to jedyna działalność jaką prowadzi Spółka zależna. Od otrzymanego wynagrodzenia odprowadza podatek VAT. Sytuacja taka trwa od początku istnienia Spółki zależnej, będzie także trwała nadal, ponieważ wymaga tego Spółka dominująca.

W uzasadnieniu swojego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca powołał się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04. Wskazać należy, iż w wyroku tym ETS rozpatrywał sprawę podmiotu zależnego, będącego oddziałem podmiotu dominującego.

Nadmienić należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. u. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Przez przedsiębiorcę zagranicznego rozumie się w myśl art. 5 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, osobę zagraniczną, wykonującą działalność gospodarczą za granicą, tj. osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania za granicą, nieposiadającą obywatelstwa polskiego, osobę prawną z siedzibą za granicą albo jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą, wykonującą działalność gospodarczą za granicą.

Z kolei oddział zdefiniowany został w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Stosownie zaś do treści art. 85 ust. 1 cyt. ustawy, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. Ponadto, jak wynika z treści art. 88 tejże ustawy, przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców.

Zatem, na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji stwierdzić należy, iż Zainteresowany będąc odrębnym podmiotem prawnym, zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług na terytorium kraju wykonywać będzie usługi we własnym imieniu i na własny rachunek. w konsekwencji, w analizowanej sprawie Spółka zależna nie jest oddziałem zagranicznym Spółki dominującej, a postanowienia zawarte w cyt. wyroku ETS nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy Spółka zależna jest oddzielnym od Spółki dominującej bytem prawnym, wykonywać będzie odpłatne świadczenia we własnym imieniu na rzecz osoby prawnej (Spółki dominującej) – czynności takie spełniać będą definicję odpłatnego świadczenia usług, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w niniejszej sprawie, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, który ma obowiązek naliczyć i odprowadzić podatek należny z tytułu świadczenia odpłatnych usług na rzecz Spółki dominującej, o ile miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie terytorium kraju.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. u. Nr 209, poz. 1320) oraz uległy zmianie rozporządzenia Ministra Finansów wydane na podstawie ustawy o podatku VAT.

Na mocy tej ustawy, z dniem 1 grudnia 2008 r. nowe brzmienie otrzymał przepis art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie interpretacji dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług, w dniu 9 marca 2009 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-1151/08-3/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.