INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani S., przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2008r. (data wpływu 24 września 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2008r. (data wpływu 17 listopada 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2008r. (data wpływu 17 listopada 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 października 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi również działalności rolniczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonuje, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

W czerwcu 2003r. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu, faktycznie były tam ruiny ale z uwagi na wpis do księgi wieczystej Wnioskodawca nabył wraz z ujawnionymi tam budynkami-ruiny, o powierzchni 0,8647 ha, dla celów osobistych, bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Właścicielem jest Skarb Państwa. Z uwagi na to, że na działce pozostały ruiny budynku Wnioskodawca dokonał rozbiórki, uprzątnął teren, aktualnie działka ta jest niezabudowana.

Wnioskodawca zamierzał się budować na przedmiotowej działce ale z przyczyn natury rodzinnej od zamiaru tego odstąpił. Od 2006r. Wnioskodawca starał się zbyć tę działkę w całości lecz bezskutecznie, gdyż nie znalazł kupca. Znalazł natomiast kupców na kilka działek, a zatem dokonał jej podziału w celu łatwiejszej możliwości sprzedaży. W wyniku podziału powstało 9 nowych działek w tym 7 o obszarze około 0,900 ha.

Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka gruntu będąca przedmiotem sprzedaży, położona jest na terenach przeznaczonych pod: usługi nieuciążliwe, usługi publiczne, zabudowę mieszkaniową lub realizację parkingu dla samochodów osobowych - symbol planu : K4.U, MN, KS. oraz leży w liniach rozgraniczających dróg dojazdowych - Symbole Planu : K. 014D i K.015D.

Na działce przedmiotowej Wnioskodawca dokonał tylko i wyłącznie rozbiórki ruin pozostałych po budynkach i uprzątnął teren po rozbiórce, nie dokonywał, żadnych działań służących uatrakcyjnieniu działki. Grunt w chwili sprzedaży będzie w całości niezabudowany.

Wnioskodawca nie jest czynnym ani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z żadnego tytułu. Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób przedmiotowego gruntu, miał zamiar się budować ale z przyczyn natury rodzinnej zaniechał. Grunt przedmiotowy nie był wynajmowany ani dzierżawiony, ani Wnioskodawca nie czerpał żadnych z niego pożytków. W dniu 9 grudnia 2003r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki niezabudowanej o obszarze 36.48 arów. Wnioskodawca nie posiada innych działek przeznaczonych do sprzedaży. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek Wnioskodawca przeznaczy na życie celem zaspokojenia kosztów utrzymania siebie i rodziny. Potrzeba finansowa zmusza Wnioskodawcę do sprzedaży działki jak w przedmiocie wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku zbycia ww. działek Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek... Zakładając, że działki, już po podziale, zostaną sprzedane każda z osobna.

Sprzedaż następowałaby częściami w różnych okresach w zależności od tego czy i kiedy Wnioskodawca znajdzie potencjalnego kupca. Czy w takiej sytuacji Wnioskodawca uzyska status podatnika VAT zobowiązanego do zapłaty podatku od tych czynności (sprzedaży)...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania do działek powstałych z podziału nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Opodatkowaniu VAT podlegają czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem (wymienione w art. 5 ust 1 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatków od towarów i usług, Dz. U. nr 54, poz. 535 z póź. zm.) wykonywane przez podatników tego podatku działających w charakterze takich podatników. Podatnikami są zaś podmioty, w tym osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą tj. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (art. 15 ust 1 i 2 ustawy o VAT).

Prawo użytkowania wieczystego ww. działki zostało nabyte przez Wnioskodawcę w celach osobistych a nie inwestycyjnych ani również nie służyło dla działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Podział został dokonany z uwagi na bezskuteczność sprzedaży jednej działki w całości. W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek powstałych w wyniku podziału powinna być wyłączona poza zakres działania ustawy o VAT. Podobne stanowisko Wnioskodawca odnalazł m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 dnia stycznia 2006r. (syg. akt III SA/Wa 3885/06, publ. M. Podat. 2007/2/36), WSA we Wrocławiu z 26 stycznia 2007r. (syg. akt I SAAA/r 1688/06, publ. POP 2007/2/34) oraz NSA wyrok z dnia 24 kwietnia 2007r. (syg. akt I FSK 603/06, niepubl.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż prawa wieczystego użytkowania przedmiotowych działek powstałych z podziału majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w czerwcu 2003r. nabył prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu, faktycznie były tam ruiny ale z uwagi na wpis do księgi wieczystej Wnioskodawca nabył to prawo wraz z ujawnionymi tam budynkami-ruiny, o powierzchni 0,8647 ha, dla celów osobistych, bez zamiaru dalszej odsprzedaży. Właścicielem jest Skarb Państwa. Z uwagi na to, że na działce pozostały ruiny budynku Wnioskodawca dokonał rozbiórki, uprzątnął teren, aktualnie działka ta jest niezabudowana.

Wnioskodawca zamierzał się budować na przedmiotowej działce ale z przyczyn natury rodzinnej od zamiaru tego odstąpił. Od 2006r. Wnioskodawca starał się zbyć tę działkę w całości bezskutecznie, Wnioskodawca nie znalazł kupca.

Wnioskodawca znalazł kupców na kilka działek, a zatem dokonał jej podziału w celu łatwiejszej możliwości sprzedaży. W wyniku podziału powstało 9 nowych działek w tym 7 o obszarze około 0,900 ha.

Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka gruntu będąca przedmiotem sprzedaży, położona jest na terenach przeznaczonych pod: usługi nieuciążliwe, usługi publiczne, zabudowę mieszkaniową lub realizację parkingu dla samochodów osobowych - symbol planu : K4.U, MN, KS. oraz leży w liniach rozgraniczających dróg dojazdowych - Symbole Planu : K. 014D i K.015D.

Na przedmiotowej działce Wnioskodawca dokonał tylko i wyłącznie rozbiórki ruin pozostałych po budynkach i uprzątnął teren po rozbiórce, nie dokonywał, żadnych działań służących uatrakcyjnieniu działki. Grunt w chwili sprzedaży będzie w całości niezabudowany.

Wnioskodawca nie jest czynnym ani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z żadnego tytułu. Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób przedmiotowego gruntu. Grunt przedmiotowy nie był wynajmowany ani dzierżawiony, ani Wnioskodawca nie czerpał żadnych z niego pożytków. W dniu 9 grudnia 2003r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki niezabudowanej o obszarze 36.48 arów. Wnioskodawca nie posiada innych działek przeznaczonych do sprzedaży. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek Wnioskodawca przeznaczy na życie celem zaspokojenia kosztów utrzymania siebie i rodziny. Potrzeba finansowa zmusza Wnioskodawcę do sprzedaży działki jak w przedmiocie wniosku.

Ponadto z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi również działalności rolniczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonuje, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

W związku z powyższym dostawę prawa wieczystego użytkowania przedmiotowych niezabudowanych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy prawa wieczystego użytkowania przedmiotowych działek gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. praw wieczystego użytkowania gruntu działał w takim charakterze, zwłaszcza, że nie dokonywał takich transakcji (mogących skutkować opodatkowaniem podatkiem VAT) w przeszłości i nie zamierza ich powtarzać w przyszłości, zakupiony grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych (zaznaczono, iż zakup został dokonany w celach osobistych a nie inwestycyjnych), a zarówno nabycie jak i sprzedaż dokonywana jest z majątku osobistego i do majątku osobistego – zaspokojenie kosztów utrzymania Wnioskodawcy i jego rodziny.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa prawa wieczystego użytkowania działek, o których mowa we wniosku, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług niezależnie od tego w jaki sposób transakcja zostanie dokonana, czyli bez znaczenia jest czy wszystkie działki będą sprzedane jako całość jednemu podmiotowi, czy każda z osobna.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.