INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29.09.2008 r. (data wpływu 01.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia podatku dochodowego w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.10.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia podatku dochodowego w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. i Wnioskodawca został rozwodnikiem. Z byłego związku posiada dwóch synów. Starszy syn małoletni B J. jest pod stałA, ciągłą opieką Wnioskodawcy, razem mieszkają. Młodszy syn M J. mieszka z matką i jest pod jej ciągłą opieką. Strona wskazuje, iż z byłą żoną nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego. Wykonywanie władzy rodzicielskiej wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. zostało powierzone obojgu rodzicom, żadne z rodziców nie jest pozbawione takiego prawa. Strona ponosi wszelkie koszty utrzymania, tj. koszty związane z mieszkaniem, wyżywieniem i wszystkimi potrzebami życiowymi syna B J.. Wnioskodawca informuje, iż ponosi samodzielnie wszelkie konsekwencje wychowawcze syna B J.. Samotnie zapewnia synowi B osiągnięcie rozwoju fizycznego i psychicznego. Zapewnia mu ciągłą, stała opiekę w konsekwencji doprowadzając do samodzielności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego sposobu rozliczania się przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy skoro nie jest pozbawiony praw rodzicielskich, ale oprócz wspólnego zamieszkania z synem B J., samodzielnie pokrywa wszelkie koszty utrzymania i konsekwencje wychowawcze, uważa, iż jest osobą samotnie wychowującą dziecko, więc powinien skorzystać z preferencyjnego sposobu rozliczenia zgodnie z art. 6 ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

1. dzieci małoletnie,
2. dzieci, bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7; z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.
  
  

Stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa między innymi w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W myśl art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w art. 6 ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest osobą rozwiedzioną, ojcem dwojga dzieci. Starszy małoletni syn B J. jest pod stała, ciągłą opieką Wnioskodawcy, razem mieszkają, natomiast młodszy syn M J. mieszka z matką i jest pod jej ciągłą opieką. Strona wskazuje, iż z byłą żoną nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego. Wykonywanie władzy rodzicielskiej wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. zostało powierzone obojgu rodzicom, żadne z rodziców nie jest pozbawione takiego prawa. Strona wskazuje, iż ponosi wszelkie koszty utrzymania, tj. koszty związane z mieszkaniem, wyżywieniem i wszystkimi potrzebami życiowymi syna Bartosza J.. Wnioskodawca informuje również, iż ponosi samodzielnie wszelkie konsekwencje wychowawcze syna B J.. Samotnie zapewnia synowi B osiągnięcie rozwoju fizycznego i psychicznego. Zapewnia mu ciągłą, stała opiekę w konsekwencji doprowadzając do samodzielności.

Analizując powyższe należy w tym miejscu podkreślić, że ten z rodziców dziecka będący osobą rozwiedzioną traktowany jest jako osoba samotnie wychowująca dziecko, który jest jego prawnym opiekunem.

Zasady sprawowania prawnej opieki na dzieckiem przez rodziców (wykonywania władzy rodzicielskiej) określa sąd w wyroku orzekającym rozwód małżonków. Wynika to z art. 58 ustawy z dnia 25.02.1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm. ). Wskazany przepis stanowi, że w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków, przy czym może powierzyć jej wykonywanie obojgu bądź jednemu z rodziców.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, aby osoba faktycznie wychowywała dziecko. Przez wychowywanie należy, zgodnie z ogólnie przyjętą definicją, rozumieć zapewnianie stałej opieki prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Przesądza to o tym, że dziecko powinno pozostawać we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą samotną.

Przy ocenie prawa do preferencyjnego sposobu opodatkowania należy mieć więc na względzie przede wszystkim okoliczności faktyczne, bowiem prawo do wspólnego opodatkowania przysługuje osobie wychowującej dziecko. Decydujące znaczenie ma więc fakt z kim dziecko zamieszkuje i na czyim utrzymaniu pozostaje.

Reasumując, mając na uwadze powyższe oraz przedstawione przepisy prawa podatkowego uznać należy, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do preferencyjnego rozliczenia tj. w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.