INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.09.2008 r. (data wpływu 22.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania ulgi przewidzianej w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania ulgi przewidzianej w art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową produkującą galanterie klinkierową (SWW). W związku z zamiarem zwiększenia i podniesienia jakości produkcji zamierza nabyć nowoczesną linię technologiczną do produkcji wyrobów klinkierowych. Dostawcą linii technologicznej jest Kontrahent z unii Europejskiej. Linia ta składa się z maszyn do formowania, wypalania (piec) i sortowania wyrobów, zmniejszających koszty zużycia paliwa, minimalizujących emisję C02 oraz innych zanieczyszczeń środowiska, podnoszących jakość (wytrzymałość i estetykę, powtarzalność) wyrobów. Umowa z Dostawcą obejmuje zakup maszyn, montaż maszyn i opis ustawień parametrów tych maszyn i organizacji produkcji. W umowie określono cenę za linię, cenę za montaż i cenę za opis, czyli wiedzę o sposobie ustawień maszyn i organizacji produkcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy tenże opis stanowi know-how i będzie wartością niematerialną i prawną, która wraz z linią technologiczną (maszyny i urządzenia) będzie mogła po spełnieniu pozostałych warunków stanowić nabycie nowych technologii i podstawę do skorzystania z ulgi inwestycyjnej (na zakup nowych technologii) o której mowa w art. 18b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ... (Wstępnie ustalono, że Wnioskodawca otrzyma opinię potwierdzającą, iż technologia ta nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat. Jednostką opiniującą będzie Wydział Inżynierii M i C AGH w K.)

Czy opinia takiej jednostki będzie spełniała wymogi art. 18b pkt 2 ww. ustawy (niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia października 2004 r. o zasadach finansowania nauki) ...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie art. 4a pkt 2 powołanej ustawy składniki majątkowe, a wśród nich wartości niematerialne i prawne należy rozumieć jako nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

1. autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,
2. prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
3. know-how.
   
   

Know-how to jak wynika z art. 16b pkt 1 ww. ustawy to wiedza w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Nie jest konieczne nabycie licencji (prawa do korzystania patentu), aby móc skorzystać z ulgi inwestycyjnej (na zakup nowych technologii) o której mowa w art. 18b cytowanej ustawy. Opinia wydana przez Wydział Inżynierii M i C AGH w K będzie spełniała wymogi art. 18b pkt 2 ww. ustawy (niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki). Jednostka ta spełnia definicję jednostek badawczych w rozumieniu stawy o zasadach finansowania nauki (art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki), jest podstawową jednostką organizacyjną uczelni w rozumieniu jej statutu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. W myśl art. 18b ust. 2 ww. ustawy za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 ze zm.).

Przepis art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki określa, iż jednostkami naukowymi są jednostki prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

1. Podstawowe jednostki organizacyjne szkół wyższych lub wyższych szkół zawodowych w rozumieniu statutów tych szkół,
2. Placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk,
3. Jednostki badawczo-rozwojowe,
4. Międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów,
5. Jednostki organizacyjne posiadające status jednostki badawczo-rozwojowej,
6. Polską Akademię Umiejętności,
7. Inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a-f, posiadające osobowość prawną i siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorcy posiadający status centrum badawczo-rozwojowego nadawany na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 179, poz. 1484);
   
   

Należy przy tym potwierdzić prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, iż Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki A w K należy uznać za jednostkę naukową w rozumieniu powołanych wyżej przepisów jako podstawową jednostkę organizacyjną tej uczelni.

W świetle wyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, iż dokumentem potwierdzającym innowacyjność nowej technologii jest opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu wyżej cyt. art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki zawierająca stwierdzenie, iż nowa technologia:

• umożliwi wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i,

• nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.
  
  

Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw (art. 18b ust. 2a ww. ustawy).

Wykładnia językowa powołanych norm prawnych nie pozostawia więc wątpliwości, iż odliczenie określone w art. 18b ust. 1 powołanej ustawy ustawodawca zawęził do wartości niematerialnych i prawnych. Przesłanka ta wyklucza jednoznacznie możliwość odliczenia (na podstawie art. 18b ust. 1 ww. ustawy) wartości środków trwałych, tj. np. urządzenia tworzące linię technologiczną.

Natomiast użyty w treści art. 18b ust. 2 ww. ustawy zwrot „w szczególności” oznacza, iż katalog wartości niematerialnych i prawnych mogących stanowić nabycie nowych technologii jest otwarty i należy go interpretować szerzej, niż tylko „wyniki badań i prac rozwojowych”.

Zatem zasadniczo wartość „opisu” będącego zbiorem informacji o sposobie ustawień maszyn i organizacji produkcji mogłaby zostać zaliczona do wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowych technologii w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według Wnioskodawcy przedmiotowy „opis” stanowi informacje o wiedzy przemysłowej, czyli wartość niematerialną i prawną – know-how w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Analizując kwestię kwalifikacji prawnopodatkowej badanego ”opisu” należy stwierdzić, iż w myśl art. 16b ust. 1 pkt 7 know-how należy utożsamiać z wartością stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej.

W literaturze i orzecznictwie dominuje pogląd, iż pojęcie „know-how” oznacza zespół informacji poufnych, istotnych i zidentyfikowanych we właściwej formie. Termin „poufny” oznacza, że przedmiot umowy nie jest powszechnie dostępny i znany. Termin „istotny” oznacza, że informacje są ważne z punktu widzenia działalności gospodarczej nabywcy i niebanalne. Termin „zidentyfikowany” oznacza, że „know-how” jest opisane lub utrwalone w sposób pozwalający na weryfikację spełnienia kryteriów „poufności” i „istotności”.

Podobnie pojęcie know-how jest zdefiniowane jest w prawie europejskim - np. stosownie do postanowień Rozporządzenia Komisji WE nr …./2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. pojęcie know-how należy rozumieć jako "pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:

1. niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne,
2. istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową oraz
3. zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności".
   
   

W opinii tutejszego Organu podatkowego wartość uzyskanych informacji określonych w art. 16b ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy wynika oprócz ich zakresu przedmiotowego i fizycznej użyteczności dla podatnika także z ich poufności (niejawności).

Nie będzie zatem można zaliczyć wartości nabytego „opisu” do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli przedmiotowa dokumentacja będzie (przykładowo) udostępniona bez ograniczeń na stronie internetowej producenta.

Nadto w procesie prawnopodatkowej kwalifikacji know-how jako wartości niematerialnej i prawnej należy wziąć pod uwagę brzmienie art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy, który zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Odrębnymi przepisami, o których mowa wyżej, jest ustawa z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz.U. Nr 121 z 1994 r. poz. 591 ze zm.). Przepis art. 20 i 21 tej ustawy określa zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W konsekwencji podatnik powinien posiadać dowody dokumentujące nie tylko zakup „opisu” (informacji o sposobie ustawienia maszyn i organizacji produkcji), ale także przykładowo stosowne kalkulacje, specyfikacje, dokumentację techniczną, dokumentację rozliczeń finansowych, protokoły odbioru …

Stosownie do przepisu art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowych technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Natomiast w myśl art. 16g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zauważyć jednocześnie należy, iż do instytucji interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, przewidzianej w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), mają zastosowanie przepisy zakreślone w zamkniętym katalogu określonym w art. 14h tej ustawy.

W konsekwencji do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają zastosowania przepisy Działu IV Ordynacji podatkowej dotyczące postępowania podatkowego (nie wymienione w art. 14h tej ustawy).

W świetle wyżej wymienionych przesłanek, jednoznaczne stwierdzenie, czy przedmiotowy „opis” stanowi wartość niematerialną i prawną wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego, będącego częścią postępowania podatkowego. Natomiast wydając interpretację w wyżej opisanym trybie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego (jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem).

Warto jednak przy tym zauważyć, iż zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód (w postępowaniu podatkowym) należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Reasumując, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa: