INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.06.2009 r. (data wpływu 06.07.2009 r.) oraz piśmie z dnia 17.08.2009r. (data nadania 17.08.2009 r., data wpływu 19.08.2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-384/09-2/JC z dnia 06.08.2009 r. (data nadania 06.08.2009 r., data doręczenia 10.08.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania różnic kursowych- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.07.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka 5 czerwca 2002 roku podpisała umowę o kredyt inwestycyjny z Bankiem, w której w § 1 ust. 1 określono że: ,,Bank udziela kredytobiorcy kredyt długoterminowy w wysokości równowartości w EURO kwoty PLN 4.700.000 (słownie złotych: cztery miliony siedemset tysięcy)”.

W § 2 ust. 2 umowy ustalono, iż „wykorzystanie kwoty kredytu będzie następować w formie zapłaty za wykonywane prace lub dostarczone materiały na podstawie przedłożonych faktur bądź w formie refinansowania rzeczywistych, udokumentowanych wydatków Kredytobiorcy poniesionych na zakup nieruchomości(...)”. W § 2 ust. 5 ustalono, iż bank „obciąży rachunek kredytowy tą kwotą po jej przeliczeniu na EURO przy zastosowaniu kursu kupna dewiz z tego dnia obowiązującego w Banku.” W § 4 ust. 1 określono, iż: „Spłata kredytu nastąpi w 120 równych miesięcznych ratach płatnych w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca”. W § 1 ust. 4 umowy określono, iż „Bank dopuszcza możliwość dokonania przewalutowania kwoty kredytu określonej w ust. 1 z EURO na PLN na pisemny wniosek Kredytobiorcy”.

22 sierpnia 2006 roku Spółka podpisała aneks w którym w § 1 ustalono, iż ,,w związku ze zmianą waluty kredytu Strony dokonują zmiany § 1 ust. 1 który otrzymuje brzmienie: „Bank udziela Kredytobiorcy kredytu inwestycyjnego w PLN (złotych polskich) w kwocie stanowiącej równowartość EUR 1.034.086,74, - (słownie EURO: jeden milion trzydzieści cztery tysiące osiemdziesiąt cześć 74/100.” W § 4 aneksu ustalono, iż „Bank dokona przewalutowania kwoty kredytu z EUR na PLN na podstawie pisemnej dyspozycji Kredytobiorcy złożonej w Banku” oraz, że „przewalutowanie kwoty kredytu nastąpi po kursie sprzedaży dewiz obowiązującym w Banku”.

Po dokonaniu operacji przewalutowania Spółka ustaliła dodatnie różnice kursowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przewalutowanie w dniu 22.08.2006 r. kredytu bankowego z EUR na PLN skutkuje powstaniem przychodu z tytułu dodatnich różnic kursowych w rozumieniu art. 12 ust. 1, ust. 2a i ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie przewalutowania lub spłaty zadłużenia po jego przewalutowaniu jeśli wartość zadłużenia w walucie obcej w dniu jego otrzymania była wyższa od wartości zadłużenia w dniu je go przewalutowania lub spłaty zadłużenia dokonywanej w PLN po jego przewalutowaniu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, iż w momencie przewalutowania kredytu udzielonego w EUR na PLN, jak również w momencie późniejszej spłaty przewalutowanego kredytu w PLN nie dojdzie do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawy), przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 2a ustawy, przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Art. 12 ust. 3 ustawy stanowi o różnicach kursowych związanych z przychodami powstałymi w walutach obcych.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku zaciągniętych kredytów w walucie obcej różnice kursowe powstają dla celów podatkowych w sytuacji wystąpienia różnic między stosownym kursem waluty w dniu zaciągnięcia kredytu a kursem w dniu uregulowania kredytu. Wobec powyższego do powstania różnic kursowych dojdzie wówczas gdy zostało uregulowane zadłużenie.

Przewalutowanie zadłużenia będzie skutkować wyłącznie zmianą waluty (z EURO na PLN), w której wyrażone jest zobowiązanie. Natomiast samo zobowiązanie wobec Banku nie przestanie istnieć. Skoro w dalszym ciągu istnieć będzie zadłużenie, a zmianie ulegnie jedynie waluta, w której jest ono wyrażone, Spółka stoi na stanowisku, iż nie można uznać, że w wyniku przewalutowania dojdzie do uregulowania zadłużenia.

Przychód z tytułu różnic kursowych nie powstanie również w momencie późniejszej spłaty przez Spółkę kredytu wyrażonego już w walucie polskiej. Ponieważ powstanie przychodu z tytułu różnic kursowych jest uzależnione od łącznego spełnienia przesłanek, do których należy: wyrażenie zobowiązania w walucie obcej oraz spłata zobowiązania w walucie obcej. W przypadku zapłaty określonej kwoty pieniężnej w walucie polskiej w celu wykonania zobowiązania również wyrażonego w tej walucie, nie sposób jest mówić o jakichkolwiek różnicach kursowych.

Poparcie prezentowanego stanowiska znajduje odzwierciedlenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego:

1. z dnia 28.02.2007 r., sygn. ZD/4061-261/06 wydana przez Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu, który stwierdził, iż : „Począwszy od dnia przewalutowania pożyczek nie ma możliwości przyrównania zmiennych kursów waluty, gdyż waluta, w której była ona wyrażona, została zmieniona na złotówki. Zarówno pożyczka, jak i odsetki od niej, będą spłacane w złotówkach. Jednocześnie, pomimo iż w momencie przewalutowania dochodzi niejako do wygaśnięcia umowy pożyczki zaciągniętej w walucie obcej i zachodzi zaciągnięcie pożyczki w walucie polskiej, to przy przewalutowaniu nie mamy do czynienia z faktycznym transferem pieniędzy, który jest wymagany do powstania podatkowych różnic kursowych według przepisów ustawy obowiązujących do końca 2006r.”
2. z dnia 07.10.2008 r., sygn. IPPB3/423-1044/08-4/ER w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, stwierdził, iż: „przewalutowanie polega jedynie na zmianie waluty, w jakiej dane zobowiązanie zostało wyrażone (pożyczka została udzielona), przy jednoczesnym dalszym istnieniu tego zobowiązania (wyrażonego w PLN) pomiędzy tymi samymi stronami. Tym samym operacja przewalutowania nie prowadzi do uregulowania zobowiązania wynikającego z udzielonej podatnikowi pożyczki, a w szczególności nie stanowi spłaty pożyczki (po przewalutowaniu dłużnik jest nadal zobowiązany do spłaty pożyczki a wierzyciel ma prawo domagać się jej spłaty)”.
3. z dnia 12 marca 2009 roku sygn. IPPB5/423-289/08-2/IŚ wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe:

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.