INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2009 r. (data wpływu 17 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia przyczep i naczep – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia przyczep i naczep.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na terytorium innych państw członkowskich Wspólnoty dokonuje nabyć nowych i używanych środków transportu oraz pojazdów typu przyczepy, naczepy. Dostawcami tych towarów są podatnicy zarejestrowani dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Towary są nabywane w głównej mierze w celach handlowych bez zamiaru ich rejestracji, ale zdarzyły się przypadki rejestrowania ich na potrzeby własne Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z nabyciem przyczep i naczep, rejestrowanych na potrzeby Wnioskodawcy, jest on zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środków transportu w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględnić należy przepis art. 103 ust. 4, w którym dokonano rozróżnienia środków transportu na nowe środki transportu oraz inne środki transportu, przy czym za inne środki transportu winny być uznane pojazdy tożsame z nowymi środkami transportu (w przypadku pojazdów lądowych są to pojazdy wymienione w poz. 1-4, 9-10, 15-20 załącznika nr 1 do ustawy, napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów), które jednakże nie spełniają warunków uznania ich za nowy środek transportu, dotyczących przebiegu bądź okresu który upłynął od dopuszczenia takiego środka do użytku.

Uwzględniając powyższe, przyczepa i naczepa nie spełnia warunków niezbędnych do uznania jej za środek transportu, o którym mowa w art. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. nie jest napędzana silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub mocy większej niż 7,2 kilowatów.

Zatem w przypadku przyczepy i naczepy, której nie można uznać za nowy środek transportu ani za inny środek transportu, o którym mowa w art. 103 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie występuje obowiązek uiszczenia przez Spółkę podatku, o którym mowa w art. 103 ust. 4 ustawy.

Biorąc pod uwagę, iż pojazdy w rodzaju przyczep lub naczep są nabywane na cele działalności gospodarczej oraz zarówno sprzedawca jak i nabywca są podatnikami podatku od towarów i usług, to ich zakup stanowić będzie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdzie podatek należny i naliczony rozliczany jest w ramach składanych przez spółkę miesięcznych deklaracji VAT-7 we właściwym okresie rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na mocy art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1) nabywcą towarów jest:

1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

– z zastrzeżeniem art. 10;

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przepis ust. 1 – stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy – stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
   
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

– jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na terytorium innych państw członkowskich Wspólnoty dokonuje nabyć nowych i używanych środków transportu oraz pojazdów typu przyczepy, naczepy. Dostawcami tych towarów są podatnicy zarejestrowani dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zapytanie Wnioskodawcy dotyczy wewnątrzwspólnotowego nabycia przyczep i naczep w celu zarejestrowania ich na potrzeby własne Spółki.

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, przez nowe środki transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe wymienione w poz. 1-4, 9, 10 i 15-20 załącznika nr 1 do ustawy, napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy (…).

Jak wynika z powyższego, jeżeli podatnik podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), przywozi nabyty z innego państwa Unii Europejskiej środek transportu, który będzie chciał zarejestrować na terytorium Polski lub jeżeli ten środek transportu nie podlega rejestracji, ale będzie użytkowany na terytorium Polski – jest zobowiązany wpłacić należny podatek od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Podatnik jest także zobowiązany do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego na określonym formularzu (VAT-23) informacji o nabytym środku transportu, wraz z załączoną kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu. Informacja wraz z kopią faktury oraz dowodem zapłaty będą stanowiły dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wydania z urzędu zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu (zgodnie z art. 103 ust. 5 i 6 ustawy).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia przyczep i naczep. Podkreślić należy, iż przepisy art. 103 ust. 3 i ust. 4 ustawy, dotyczące zapłaty podatku dokonują podziału środków transportu na nowe środki transportu oraz inne środki transportu, przy czym za inne środki transportu należy uznać pojazdy tożsame z nowymi środkami transportu. W przypadku pojazdów lądowych są to pojazdy wymienione w poz. 1-4, 9-10, 15-20 załącznika nr 1 do ustawy, napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, które nie spełniają warunku niezbędnego do uznania za nowy środek transportu w postaci określonego przebiegu lub okresu który upłynął od dopuszczenia takiego środka do użytku.

Zgodnie z art. 2 pkt 50 i 52 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), pod pojęciem przyczepy rozumie się pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem, natomiast pod pojęciem naczepy rozumie się przyczepę, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i obciąża ten pojazd.

Uwzględniając powyższe należy wskazać, iż do przyczep i naczep w rozumieniu Prawa o ruchu drogowym nie ma w ogóle zastosowania art. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż przyczepy i naczepy nie posiadają własnego napędu (zgodnie z ww. przepisem nie są napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów), co jest warunkiem niezbędnym dla możliwości uznania danego pojazdu za środek transportu, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, w związku z nabyciem przyczep i naczep na potrzeby własne, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środków transportu, na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy, w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Zainteresowany zobowiązany jest natomiast do rozliczenia przeprowadzonych transakcji nabycia przyczep i naczep jako wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Na powyższe ustalenia nie ma wpływu również regulacja zawarta w rozporządzeniu Rady Europy nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiająca środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288, poz. 1). Należy bowiem zaznaczyć, iż przepis art. 10 przywołanego rozporządzenia traktuje przyczepy, naczepy i wagony kolejowe jako środki transportu jedynie na potrzeby stosowania przepisu art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy, dotyczącego ustalenia miejsca świadczenia usług wynajmu, dzierżawy lub podobnych, których przedmiotem są rzeczy ruchome.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.