INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009 r. (data wpływu 26 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikowania pobieranej kaucji jako przychód z działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikowania pobieranej kaucji jako przychód z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma prowadząca sprzedaż detaliczną środków ochrony roślin jest objęta obowiązkiem naliczania i pobierania kaucji za opakowania zwrotne, przyjmowania zwrotów opakowań do recyklingu oraz zwrotu naliczonej kaucji. Pobieranie i zwrot kaucji odbywa się na kasie fiskalnej na zasadzie niefiskalnego wydruku. Zgodnie z przepisami (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) faktury wystawione na środki ochrony roślin nie zawierają wartości opakowań zwrotnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak traktować kaucję z punktu widzenia podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, kaucja z definicji jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

Po zasięgnięciu opinii w różnych publikacjach (m.in. Biuletyn Informacyjny Nr 29 z dnia 10 października 2006 r. Gofin, Gazeta Prawna z dnia 8 kwietnia 2007 r.) Wnioskodawca uważa, że kaucje ze względu na zwrotny charakter - zagrożenia w przypadku niedopełnienia obowiązku zwrotu opakowań po środkach niebezpiecznych karą grzywny (ustawa z dnia 11 maja 2004 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych) nie są przychodem podatkowym.

Kaucja w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie jest formą odpłatności tylko depozytem, gdyż w przypadku wypełnienia zobowiązania podlega zwrotowi.

Przychodem podatkowym mogą być tylko otrzymane środki pieniężne, jeżeli są otrzymane definitywnie. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku otrzymanej kaucji nie ma mowy o definitywnym otrzymaniu pieniędzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ wskazuje, że w złożonym wniosku we wskazaniu przepisów prawa podatkowego, będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca powołał się na ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych, mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tut. Organ zrozumiał, iż Wnioskodawca miał na uwadze ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że spółka jest zobowiązana do naliczania i pobierania kaucji za opakowania zwrotne.

Opakowania zwrotne nie są własnością odbiorcy, lecz stawiane są do jego dyspozycji. Nabywcy towarów płacą za nie kaucję, która z chwilą dostarczenia opakowania zwrotnego do przedsiębiorcy podlega zwrotowi. Dostawca (właściciel opakowania) nie wyzbywa się ich własności, lecz jedynie przekazuje na czas dokonania obrotu kontrahentowi. Kaucja nie jest jednak własnością u otrzymującego, gdyż w przypadku przekazania opakowań producentowi, importerowi podlega zwrotowi.

Zatem należy stwierdzić, że otrzymane pieniądze, jeżeli nie stanowią zapłaty za wykonane świadczenie nie są przychodami w rozumieniu ustawy podatkowej. Przysporzenia majątkowe, kwalifikowane jako przychody muszą mieć charakter definitywny. Kaucja – zgodnie z definicją słownikową - jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. O tym czy kaucja ma zostać zaliczona na poczet nieuregulowanych zobowiązań, czy ma być zwrócona kontrahentowi po wywiązaniu się przez niego ze zobowiązań, decydują postanowienia umowy.

Reasumując zgodnie z powołanymi powyżej przepisami kaucja jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie jego niedopełnienia – jest opłatą o charakterze zwrotnym, a więc pozostaje neutralna podatkowo, tj. nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.