INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 02 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów niezrealizowanych różnic kursowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów niezrealizowanych różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na dzień 31 grudnia 2008r. posiada instrumenty pochodne w postaci struktur - zakupione opcje PUT i sprzedane opcji CALL. Transakcje te Spółka zawarła w celu zabezpieczenia bieżących i przyszłych kontraktów walutowych wyrażonych w EUR. Transakcje te należą do transakcji lewarowanych, co oznacza, że w przypadku gdy kurs przekroczy określony poziom dla banku trzeba zabezpieczyć określoną ilość waluty.

Zgodnie z art. 9 Ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) wszelkie opiewające na walutę obcą aktywa, pasywa, przychody oraz koszty muszą być ujęte w księgach rachunkowych oraz w sprawozdaniu finansowym w złotych.

Stąd wynika konieczność, aby wartość składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej była przeliczona na złote po właściwym kursie. Wiąże się to z nieuchronną zmianą kursów danej waluty. Natomiast skutkiem zmian kursów walut są różnice kursowe. Art. 30 Ustawy o rachunkowości mówi, że Spółka jest zobligowana do dokonania tej wyceny nie rzadziej niż na koniec każdego roku bilansowego - po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez NBP. Zgodnie z powyższym, w księgach rachunkowych Spółki na ten dzień, na podstawie sporządzonego przez banki raportu, zostało zaewidencjonowane zobowiązanie z tytułu zawarcia tych transakcji odniesione w ciężar kosztów finansowych jako niezrealizowane różnice kursowe.

Jak wynika z powyższego, wycena ta ma na celu zaktualizowanie ich wartości złotowej wobec zmian kursów walut tj. ustaloną wartością na dzień bilansowy a ceną, którą Spółka uzyska w momencie realizacji transakcji.

Spółka w dniu 30 stycznia 2007r. zawiadomiła Naczelnika Urzędu Skarbowego o wyborze od dnia 1 stycznia 2007r. ustalania różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie przepisów o rachunkowości w myśl art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z poźn. zm.). Rok obrotowy Spółki jest zgodny z rokiem podatkowym, a w roku 2008 Spółka korzystała z uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych. Sprawozdanie finansowe spółki co roku podlega badaniu zgodnie z art. 64 ustawy o rachunkowości oraz sprawozdanie to spełnia cele wymienione w art. 65 tej ustawy.

Wobec powyższego, niezrealizowane różnice kursowe powstałe z tego tytułu na dzień 31 grudnia 2008r. Spółka ujmuje w wysokości podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, co analogicznie wpływa na kwotę deklarowanego należnego podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stanowisko podatnika opisane w niniejszym wniosku jest prawidłowe...

W związku z tym, że Spółka w roku 2007 wybrała dla celów podatku dochodowego od osób prawnych metodę ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych wartość różnic kursowych niezrealizowanych wynikających z ksiąg rachunkowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych odsyła podatnika do innego aktu prawnego jakim jest ustawa o rachunkowości. Ponieważ jednostka w swych księgach różnice powstałe na skutek wahań kursów walut traktuje jako typowe różnice kursowe i z tą praktyką zgadzają się również audytorzy badający sprawozdanie finansowe Spółki, Wnioskodawca uważa, że w przypadku gdy Spółka wybrała dla celów podatku dochodowego od osób prawnych metodę rachunkową ustalania różnic kursowych istnieją przesłanki za uznaniem niezrealizowanych ujemnych różnic kursowych z tytułu wyceny transakcji opcyjnych za koszt uzyskania przychodu lub niezrealizowanych dodatnich różnic kursowych jako przychodu do opodatkowania. Tak przyjęte przez Spółkę podejście wynika bowiem z literalnego brzmienia art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż podatnicy, którzy wybrali metodę ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Podobne stanowisko wyraża w wydanej w dniu 26 marca 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Sygnatura IBPB3/423-9/08/MO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., oznaczonej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o pdop, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Analizując całokształt przepisów zamieszczonych w art. 9b ustawy o pdop, należy mieć na uwadze, iż powyższy przepis ustanowiony został przez ustawodawcę dla rozpoznawania różnic kursowych w podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w ust. 1 tego artykułu jest wyraźnie mowa o ustalaniu przez podatników różnic kursowych (na podstawie art. 15a ustawy o pdop lub przepisów o rachunkowości).

Biorąc powyższe pod uwagę przy dokonywaniu interpretacji zapisów art. 9b ust. 2 ustawy o pdop, czyli w stosunku do podatników, którzy wybrali „metodę rachunkową” ustalania różnic kursowych, w pełni uzasadnionym staje się stwierdzenie, iż zapisy te w całości dotyczą kwestii zaliczania do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych.

Tym samym należy uznać, iż w art. 9b ust. 2 ustawy o pdop jako podlegające zaliczeniu - przez podatników, którzy wybrali „metodę rachunkową” - odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów podlegają ujęte w księgach rachunkowych:

• różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych,
• różnice kursowe wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej oraz
• różnice kursowe z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.
  
  

Przy czym chodzi tu o różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami o rachunkowości i w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Wprawdzie, w treści omawianego przepisu przed wyrażeniem „wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych” nie został użyty przyimek „z” lecz w świetle całości uregulowań zawartych w art. 9b ustawy o pdop nie może to być interpretowane jako zgoda ustawodawcy na zaliczenie do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów „wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych”, a więc kategorii odrębnej od różnic kursowych, którym właśnie poświęcony został w całości art. 9b ustawy o pdop.

Przyjęcie odmiennej interpretacji oznaczałoby zgodę na zaliczanie do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów wyceny składników aktywów i pasywów i pozabilansowych pozycji w walutach obcych, w sytuacji gdy takiego zamiaru ustawodawcy nie da się wywnioskować z art. 9b ust. 1, ani żadnego innego przepisu ustawy o pdop. Z przepisu tego wynika, o czym była mowa powyżej, iż ustawodawca dał zgodę na zaliczanie różnic kursowych wyliczanych zgodnie z przepisami o rachunkowości a więc i w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się do reguły, iż podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych i wyceny aktywów oraz pasywów, a także wyceny pozabilansowej pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 ustawy o pdop). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.