INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów kosztów pozyskania i obsługi kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2009 r. złożono ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów kosztów pozyskania i obsługi kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka w miesiącu czerwcu 2008 r. wypłaciła swojemu akcjonariuszowi dywidendę. W latach ubiegłych dywidenda nie była wypłacana, a osiągnięty zysk zwiększał wartość kapitału zapasowego. Wnioskodawca wypłacił dywidendę pomniejszając tym samym wartość kapitału zapasowego. Ze względu na znaczną wysokość należnej dywidendy i relatywnie krótki okres na zgromadzenie wymaganych środków, Spółka nie była w stanie zgromadzić wystarczających środków finansowych pochodzących z bieżących wpływów (sprzedaż towarów i usług). Dlatego też dla utrzymania płynności finansowej zaciągnięto kredyt bankowy w celu wypłacenia dywidendy. W umowie kredytowej zobowiązano się do poniesienia typowych kosztów związanych z zaciągnięciem i obsługą kredytu bankowego. Są to:

• prowizja przygotowawcza, która przysługuje bankowi również w przypadku niewykorzystania całości lub części kredytu i nie podlega zwrotowi,
• opłata na Bankowy Fundusz Gwarancyjny,
• odsetki od wykorzystanej kwoty kredytu.

Koszty będą ponoszone w terminach wynikających z ustaleń umownych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie:

Czy koszty pozyskania i obsługi kredytu, tj. prowizja bankowa, opłata na Bankowy Fundusz Gwarancyjny oraz odsetki od zaciągniętego kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy stanowią koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione i przyszłe koszty związane z zaciągniętym kredytem na wypłatę dywidendy są kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko powyższe ma swoje odzwierciedlenie w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 listopada 2007 r., który stwierdził, że faktycznie zapłacone odsetki od pożyczki (kredytu) wykorzystanej w całości lub w części na spełnienie wymaganych świadczeń na rzecz akcjonariuszy, tj. wypłatę dywidendy stanowią koszty uzyskania przychodu.

Podobne stanowisko odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 lipca 2007 r. oraz Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 15 lutego 2008 r.

Spółka zakłada, iż jeżeli ww. organy uznały odsetki za koszt uzyskania przychodu to pozostałe koszty związane z tym kredytem, tj. prowizja i opłata na BFG, również są kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) – dalej: ustawa – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) i pkt 11 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) oraz naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Dywidenda jest dochodem z udziału w zyskach osoby prawnej, należnym wspólnikom spółki, której wypłata jednakże nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu. Nie jest też związana z utrzymaniem bądź zabezpieczeniem tego źródła. Tym samym dywidenda nie stanowi kosztu podatkowego w spółce wypłacającej. Pozyskanie środków na wypłatę dywidendy ma bezpośredni związek z czystym zyskiem, podlegającym podziałowi. Oznacza to, że dotyczy tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, również wydatki związane z kredytem zaciągniętym na wypłatę dywidendy w postaci odsetek, prowizji i innych opłat, jako związane z kategorią wydatków nie będących kosztami uzyskania przychodów, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu natomiast do wskazanych przez Wnioskodawcę postanowień (decyzji) organów podatkowych należy stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach osób, które się o nie ubiegały i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołany przez Spółkę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego również jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.