INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki Wojskowej przedstawione we wniosku z dnia 20.03.2009 r. (data wpływu 20.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę przysługującego żołnierzom zawodowym z tyt. przeniesienia służbowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę przysługującego żołnierzom zawodowym z tyt. przeniesienia służbowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jednostka wojskowa jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień § 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 140 poz. 1487 ze. zm.) z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje m .in. dodatek za rozłąkę.

W § 2 pkt 4 przywołanego rozporządzenia określono, że przeniesienie służbowe oznacza wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

W przypadku, gdy członkowie rodziny żołnierza nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu, żołnierzowi w myśl § 7a przywołanego rozporządzenia przysługuje dodatek za rozłąkę. Dodatek za rozłąkę zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) jest wolny od podatku dochodowego w przypadku gdy jest wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diety za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236 poz. 1990 ze zm.).

Przepisy ustawy z dnia 11.09.2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 ze zm.) nie definiują pojęcia „żołnierz czasowo przeniesiony”. Natomiast w art. 6 ust. 1 pkt 12 tej ustawy definiuje się pojęcie „kadencji na stanowisku służbowym” jako okres pełnienia przez żołnierza zawodowego służby na stanowisku służbowym określony w decyzji personalnej wyznaczającej go na stanowisko służbowe.

W omawianej kwestii, przy braku innych regulacji istotnym wydają się przepisy ustawy z dnia 10.04.1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz. 993 ze zm.) stanowiące o obowiązku meldunkowym (adres zamieszkania jest definiowany w art. 6 ust. 1 pkt 18 ustawy pragmatycznej).

W art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10.04.1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych określono, że pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości lecz pod innym adresem.

Należy również wskazać na przepis art. 8 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych stanowiący, że osoba zameldowana na pobyt czasowy i przebywająca w tej samej miejscowości nieprzerwanie dłużej niż 3 miesiące jest obowiązana zameldować się na stały pobyt, chyba że okoliczności wskazują na to, iż pobyt ten nie utracił charakteru czasowego, że okoliczność uzasadniająca zameldowanie na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące uważa się m.in. wykonywanie pracy poza miejscem pobytu stałego.

Przenosząc powyższe uregulowania ustawowe na grunt pełnienia służby wojskowej można skłaniać się ku tezie, że wyznaczenie żołnierza na okres kadencji na stanowisko służbowe w innej miejscowości, poza dotychczasową miejscowością pełnienia służby, w której jest on zameldowany na stałe wraz z członkami rodziny wypełnia zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) przesłanki „pracownika czasowo przeniesionego”. Ponadto zgodnie z art. 12 ust 4 tej ustawy pod pojęciem „pracownika” rozumie się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Jednostka Wojskowa wypłacane należności, o których mowa powyżej - dodatek za rozłąkę nieopodatkowuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych dodatku za rozłąkę przysługujące pracownikom czasowo przeniesionym można odnieść do żołnierzy zawodowych pełniących kadencję na stanowisku służbowym wyznaczonych na to stanowisko poza miejscowością zamieszkania...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, dodatek za rozłąkę może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

„Przeniesienie służbowe” może mieć miejsce tylko wtedy, gdy osobę fizyczną łączy z pracodawcą stosunek służbowy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 tej ustawy wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zgodnie z art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 179, poz. 1750 ze zm.) żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej bądź kontraktowej - pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas określony kadencjami. Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 1 tej ustawy, żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia.

Należności przysługujące żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487).

Zgodnie z definicją przeniesienia służbowego, przedstawioną w § 2 pkt 4 tego rozporządzenia, wskazane przeniesienie oznacza wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

Zgodnie z brzmieniem § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, zmienionego z dniem 1 listopada 2007 r. rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 192, poz. 1389) z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługują:

1. diety dla żołnierza i członków jego rodziny - za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania,
2. ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1,
3. ryczałt z tytułu przeniesienia,
4. zasiłek osiedleniowy,
5. zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego,
6. dodatek za rozłąkę.
   
   

W przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlą się wraz z przeniesionym służbowo żołnierzem do nowego miejsca pełnienia służby i będą zamieszkiwać w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu, żołnierzowi zgodnie z § 7a ww. rozporządzenia przysługuje dodatek za rozłąkę z rodziną w wysokości diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Ustawodawca prawo do zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnił od charakteru przeniesienia, wskazując, iż ma ono zastosowanie do pracowników przeniesionych czasowo. W sytuacji, gdy przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego nie ma charakteru czasowego i jest powiązane z osiedleniem w nowym miejscu pełnienia służby, przysługujący, na podstawie wskazanego wyżej rozporządzenia, żołnierzowi z tytułu przeniesienia służbowego dodatek za rozłąkę nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy. Wówczas bowiem dodatek za rozłąkę stanowi przychód ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych łącznie z innymi przychodami.

W przypadku rozłąki z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) oraz wziąwszy pod uwagę kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tj. wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby), można mówić o czasowym przeniesieniu.

Należy zatem uznać, iż omawiany dodatek mieści się w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zatem zająć stanowisko w sprawie charakteru przeniesienia, czy w przypadku żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową przez czas kadencji można mówić o „czasowym przeniesieniu” o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże podkreślenia wymaga fakt, iż do właściwości organu wydającego niniejszą interpretację nie należy ocena jaki charakter ma przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż: wypłacana kwota dodatku za rozłąkę żołnierzom zawodowym przeniesionym do nowego miejsca pełnienia służby, podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile żołnierze zawodowi otrzymujący dodatek za rozłąkę, są przeniesieni czasowo do nowego miejsca pełnienia służby.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.