Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-208/12/MD
z 18 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu przemieszczenia samochodu z innego państwa członkowskiego uprzednio zaimportowanego w tym kraju - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu przemieszczenia samochodu z innego państwa członkowskiego uprzednio zaimportowanego w tym kraju.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 stycznia 2012 r. Wnioskodawca nabył auto marki ..., rok produkcji 2011, rok modelowy 2012 r., o przebiegu 3.725 km. Auto przemieszczono z Kanady transportem morskim do niemieckiego portu. Formalności dotyczące odprawy auta (tj. cła, podatku, opłaty portowej) zrealizowała niemiecka agencja celna. Wszystkie ww. należności celne i portowe Wnioskodawca „opłacił” w dniu odbioru auta z agencji, tj. w dniu 2 marca 2012 r. Auto przetransportował do kraju we własnym zakresie. Do spraw związanych z opłaceniem akcyzy powołał rzeczoznawcę, który stwierdził w ocenie ogólnej i uzasadnieniu, że pojazd nie figuruje w zasobach katalogu Info-Ekspert, Eurotax i nie znaleziono go na stronach internetowych. W związku z powyższym krajowy urząd celny pobrał akcyzę od wartości faktycznej widniejącej na fakturze zakupu, tj. 2.122 zł. Do września 2012 r. auto miało usuwane uszkodzenia pokolizyjne. W dniu 20 września 2012 r. przeprowadzono badanie techniczne ww. samochodu, które zakończono wydaniem właściwego zaświadczenia. W momencie rejestracji pojazdu, Wnioskodawcę poinformowano, iż wymagane jest zaświadczenia VAT-25. W chwili zakupu powyższe zaświadczenie nie było wymagane. W chwili obecnej samochód zarejestrowany jest warunkowo do momentu dostarczenia zaświadczenia VAT-25. Wydział komunikacji urzędu miejskiego na podstawie przedstawionych dokumentów za datę pierwszej rejestracji za granicą przyjął dzień 1 stycznia 2011 r. Ponadto Wnioskodawca skontaktował się telefonicznie z Krajową Informacją Podatkową, w której uzyskał informację, iż w związku z tym, że nie było przeniesienia własności na terytorium UE oraz nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest zobowiązany płacić dodatkowo podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca powinien płacić VAT, skoro zapłacił już podatek w niemieckim urzędzie celnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 11 ust. 1 ustawy (który został przez niego zacytowany) nie dotyczy jego osoby, gdyż nie jest podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej. Ponadto uznał, że w jego przypadku nie było przeniesienia własności i nie było wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zatem odwołując się do treści art. 20 ustawy uważa, że nie powstał obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) – zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Wskazać należy, iż art. 2 pkt 7 ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Należy zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, wystąpi import towarów na terytorium kraju (art. 36 ust. 1 ustawy). W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 - na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu - stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:

1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

• z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma również miejsce, gdy dokonujący dostawy, jak i nabywca towarów nie są podatnikami, o których mowa wyżej, a przedmiotem nabycia są nowe środki transportu (ust. 3 tegoż artykułu).

Podatnikami - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w treści art. 2 pkt 10 ustawy. Stosownie do zapisu art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy za nowy środek transportu należy uznać przeznaczony do transportu osób lub towarów pojazd lądowy napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechał nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia jego do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Ponadto, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Poza tym mając na uwadze treść art. 9 ust. 3 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów stanowi każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel.

Ponadto zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy, pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Art. 11 ust. 1 ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

Z zapisu art. 72 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) wynika, że jednym z dokumentów wymaganych do rejestracji pojazdu jest zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzający:

1. uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub
2. brak obowiązku, o którym mowa w lit. A

• jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

Zgodnie z art. 105 ust. 1 ustawy, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

1. uiszczenie przez podatnika podatku - w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub
2. brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 105 ust. 6 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego (Dz. U. z 2012 r. poz. 777).

Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniu 26 stycznia 2012 r. Wnioskodawca nabył w Kanadzie samochód marki ..., rok produkcji 2011, rok modelowy 2012 r., o przebiegu 3.725 km. Auto przemieszczono transportem morskim z Kanady do portu niemieckiego. Formalności dotyczące odprawy auta, tj. cła, podatku, opłaty portowej zrealizowała niemiecka agencja celna. Wnioskodawca przetransportował auto do kraju we własnym zakresie. Krajowy urząd celny pobrał akcyzę od wartości faktycznej widniejącej na fakturze zakupu, tj. 2.122 zł. Do września 2012 r. w aucie usuwano uszkodzenia pokolizyjne. W związku z rejestracją pojazdu, Wnioskodawcę poinformowano, iż wymagane jest zaświadczenia VAT-25. Wydział komunikacji urzędu miejskiego na podstawie przedstawionych dokumentów za datę pierwszej rejestracji za granicą przyjął dzień 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu dokonania ww. czynności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że dokonane przez Wnioskodawcę przemieszczenie samochodu osobowego [niezależnie od tego, że jest to nowy środek transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy] z terytorium Niemiec na terytorium kraju nie stanowiło wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, gdyż samochód ten nie posłuży działalności gospodarczej Wnioskodawcy, skoro - jak wskazał we wniosku – nie prowadzi takiej działalności. Zatem należy potwierdzić pogląd Wnioskodawcy, że na gruncie sytuacji opisanej we wniosku nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tego tytułu. Jednak na potrzeby rejestracji na terytorium kraju ww. samochodu fakt ten winien być stosownie udokumentowany.

W przypadku bowiem sprowadzenia pojazdu z innego państwa niż państwo członkowskie UE, który został odprawiony na granicy wspólnotowego obszaru celnego (tj. gdy środek transportu został sprowadzony spoza UE i dokonano jego importu w innym niż Polska państwie członkowskim UE), a następnie przemieszczony został z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski, naczelnik urzędu skarbowego, po przedłożeniu odpowiednich dokumentów, wydaje w odniesieniu do przywiezionego środka transportu – w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - zaświadczenie na druku VAT-25. Weryfikacja przeprowadzana w związku z ww. zaświadczeniami stanowi istotny element kontroli prawidłowości wywiązywania się z obowiązków podatkowych w transakcjach, których przedmiotem są środki transportu, i w wyniku których środki transportu przemieszczane są z innego niż Polska państwa członkowskiego do Polski. Aby założony przez ustawodawcę cel był w pełni zrealizowany konieczne jest objęcie ww. weryfikacją również środków transportu, które są sprowadzane z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zostały uprzednio zaimportowane. Z uwagi zatem na powyższe dla celów rejestracji tego pojazdu naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek właściciela pojazdu, wydaje zaświadczenie na druku VAT-25 potwierdzające uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę. Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów. W związku z tym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.