INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 30 kwietnia 2009r. (data wpływu 11 maja 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2009r. (data wpływu 5 czerwca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży posiłków w stołówce szkolnej dla własnych uczniów i pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży posiłków w stołówce szkolnej dla własnych uczniów i pracowników.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 czerwca 2009r. (data wpływu 5 czerwca 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 maja 2009r. znak: IBPP2/443-336/09/LŻ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Szkoła nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowa stołówka szkolna nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym. Zasady ustalono na podstawie art. 64a ustawy o systemie oświaty. Sprzedaż posiłków w stołówce dokonywana jest wyłącznie dla uczniów i pracowników tej jednostki. Spoza szkoły nie korzysta nikt inny z posiłków sporządzonych i wydawanych w tej stołówce.

W piśmie z dnia 2 czerwca 2009r. Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU dział 80 – usługi w zakresie edukacji, bowiem świadczenie posiłków dla uczniów i pracowników nimi się opiekujących jest działalnością non-profit i jest wyrazem spełnienia funkcji edukacyjnej szkoły w pełnym zakresie również poprzez funkcję opiekuńczą, umożliwiającą uczniom korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej stanowiącej integralną część szkoły a nie odrębny podmiot gospodarczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż posiłków w stołówce szkolnej dla własnych uczniów i pracowników korzysta ze zwolnienia od podatku towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, szkoła której integralną częścią jest stołówka szkolna świadczy usługi wyłącznie dla pracowników i uczniów swojej jednostki. Sprzedaż posiłków w omówionej we wniosku ORD-IN jednostce jest ściśle związana z usługami edukacyjnymi świadczonymi w tej jednostce, toteż jednostka ta może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca nadmienił, iż Gimnazjum jako jednostka budżetowa otrzymała Decyzję Wójta Gminy – nieruchomość zabudowaną Budynkiem Gimnazjum (budynkiem dydaktycznym z pomieszczeniami świetlicy oraz stołówki) drogami wewnętrznymi i parkingiem oraz przyszkolnymi terenami zieleni urządzonej w trwały zarząd na czas nieoznaczony na cel zgodny z dotychczasowym zagospodarowaniem tj. prowadzenie placówki oświatowej i stołówki szkolnej. Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie tej usługi tj. sprzedaż obiadów szkolnych uczniom i pracownikom szkoły pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością szkoły i korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepis art. 8 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ww. ustawy.

W związku powyższym, konstrukcja większości przepisów w zakresie podatku od towarów i usług wprowadzając preferencyjną stawkę podatku, albo zwolnienie od podatku, przesądza, że – co do zasady – zastosowanie ich uzależnione jest od zaklasyfikowania danego towaru, bądź usługi do określonego grupowania statystycznego, o powołanym w ustawie albo akcie wykonawczym wydanym na podstawie jej upoważnienia, symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2009r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu właściwego grupowania, może się zwrócić do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zatem, tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych i weryfikacji prawidłowości zaklasyfikowania przez podatnika danego wyrobu lub usługi do właściwego grupowania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. W załączniku tym, stanowiącym wykaz towarów i usług zwolnionych od podatku, w pozycji 7 wymieniono usługi z grupowania PKWiU ex 80 „Usługi w zakresie edukacji”.

Użycie przez ustawodawcę „ex” przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

W związku z powyższym, istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zak. syfikowanie odpowiednim symbolem PKWiU wykonywanych usług przez podatnika.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Szkoła nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowa stołówka szkolna nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym. Zasady ustalono na podstawie art. 64a ustawy o systemie oświaty. Sprzedaż posiłków w stołówce dokonywana jest wyłącznie dla uczniów i pracowników tej jednostki. Spoza szkoły nie korzysta nikt inny z posiłków sporządzonych i wydawanych w tej stołówce.

Ponadto Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU dział 80 – usługi w zakresie edukacji, bowiem świadczenie posiłków dla uczniów i pracowników nimi się opiekujących jest działalnością non-profit i jest wyrazem spełnienia funkcji edukacyjnej przedszkola w pełnym zakresie również poprzez funkcję opiekuńczą, umożliwiającą uczniom korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej stanowiącej integralną część szkoły a nie odrębny podmiot gospodarczy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że usługi w zakresie wydawania odpłatnie posiłków dla uczniów i pracowników Wnioskodawcy, świadczone przez stołówkę Wnioskodawcy, nie będącą odrębnym podmiotem gospodarczym, o ile są – jak wskazał Wnioskodawca – sklasyfikowane w dziale PKWiU 80 jako „Usługi w zakresie edukacji”, korzystają ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako wymienione w poz. 7 załącznika nr 4 do ustawy.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kraków, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.