INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej warunków wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych i przewidywanej przez Jednostkę metody rozliczenia. (pytanie oznaczone jako nr 2 w poz. 55 wniosku - druk ORD-IN) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej warunków wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na zakup maszyn i przewidywanej przez Jednostkę metody rozliczenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zakupiła środki trwałe (maszyny). Cały zakup został sfinansowany z kredytu bankowego. Następnie otrzymała dofinansowanie z Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w wysokości 50% wartości maszyn.

Jednostka zamierza sfinansować spłatę kredytu na niezrefundowaną część wartości maszyn z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (zfron).

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy niezrefundowaną część wartości maszyn Spółka może sfinansować z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych...
2. Czy kwota sfinansowana z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych powinna być proporcjonalna do ilości zatrudnionych osób niepełnosprawnych...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie.

Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy zakup maszyn - rata ww. kredytu bankowego powinna być sfinansowana z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych proporcjonalnie do ilości zatrudnionych osób niepełnosprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.) – dalej: ustawa – prowadzący zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwany dalej „funduszem rehabilitacji”.

Pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej jest obowiązany do prowadzenia ewidencji środków funduszu rehabilitacji, prowadzenia rachunku bankowego środków tego funduszu oraz przekazywania środków funduszu rehabilitacji na rachunek bankowy funduszu rehabilitacji w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano – por. art. 33 ust. 3 pkt 1-3 ustawy.

Środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków – art. 33 ust. 4 ustawy.

Zakres wydatkowania środków z zakładowego funduszu rehabilitacji określono w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 roku w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810).

Zgodnie z tym przepisem pomoc może być przeznaczona na finansowanie określonych wydatków, m.in. na:

1. wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych, w szczególności na:
   
   
   1. zakup, modernizację, remont maszyn i urządzeń,
   2. finansowanie robót budowlanych w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, dotyczących obiektów budowlanych ujętych w ewidencji bilansowej zakładu pracy chronionej, zwanego dalej "zakładem", proporcjonalnie do przewidywanej liczby stanowisk pracy osób niepełnosprawnych w tym obiekcie, pod warunkiem utrzymania w nim przewidywanego poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych przez okres co najmniej trzech lat od dnia odbioru obiektu budowlanego,
   3. wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu.

Analiza regulacji prawnych mających zastosowanie w opisanym przypadku nie daje podstaw do twierdzenia, iż pokrycie przedmiotowych wydatków musi nastąpić bezpośrednio z rachunku bankowego zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Tym samym należy przyjąć, iż refundacja z rachunku zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych poniesionych kosztów określonych przepisem § 2 rozporządzenia mieści się we wskazanym katalogu wydatków, na które można przeznaczyć środki funduszu rehabilitacji.

Niemniej jednak ww. przepisy, w przypadku wyposażenia stanowiska pracy oraz przystosowania jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych - zakupu, modernizacji, remontu maszyn i urządzeń nie nakładają ograniczenia w postaci obowiązku finansowania tychże zakupów proporcjonalnie do zatrudnionej liczby osób niepełnosprawnych.

Istniejący wymóg finansowania proporcjonalnego do przewidywanej liczby stanowisk pracy osób niepełnosprawnych w obiekcie budowlanym, odnosi się bowiem wyłącznie finansowania robót budowlanych, na zasadach przewidzianych § 2 ust. 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia, dotyczących obiektów budowlanych ujętych w ewidencji bilansowej zakładu pracy chronionej, które służą wykonywaniu pracy zarówno przez osoby niepełnosprawne, jak i pełnosprawne.

Natomiast skoro w omawianym przepisie prawodawca uwzględnił przypadek zakupu maszyn służących wyposażeniu stanowiska pracy wyłącznie dla osób niepełnosprawnych, zasada „proporcjonalności” która związana jest z faktem zatrudniania obok osób niepełnosprawnych, także osób pełnosprawnych - nie znajduje zastosowana.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.