INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 05 maja 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 06 maja 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 maja 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni była wspólnikiem Spółki cywilnej, w oparciu o którą wraz z drugim wspólnikiem prowadziła działalność gospodarczą w postaci ośrodka narciarskiego. Umowa spółki cywilnej została zawarta pomiędzy wnioskodawczynią a drugim ze wspólników w dniu 10 października 1996r. Spółka ta została rozwiązana w dniu 31 grudnia 2008r. na skutek wypowiedzenia swego udziału przez drugiego ze wspólników.

Wnioskodawczyni i jej wspólnik byli współwłaścicielami we wspólności łącznej wspólników Spółki cywilnej kilku nieruchomości gruntowych, na których prowadzili wspólnie działalność gospodarczą. Nieruchomości te nabyte zostały przez wnioskodawczynię i drugiego wspólnika w 1996 i 1997r. Ponadto wnioskodawczyni i drugiemu wspólnikowi na podstawie trzech umów sprzedaży z 1987r. przysługiwało we wspólności łącznej wspólników Spółki cywilnej prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz prawo własności budynków i urządzeń stanowiących przedmiot odrębnej własności, na które składały się: stacja wyciągu dolnego, hotel i garaż oraz zadaszenie koła przewojowego. Wspólnikom Spółki cywilnej przysługiwało również prawo własności rzeczy ruchomych, tj. dwóch agregatów, które zostały nabyte w latach 2003-2004.

W wyniku rozwiązania Spółki cywilnej współwłasność łączna wspólników spółki przekształciła się z mocy prawa, zgodnie z art. 875 § 1 Kodeksu cywilnego we współwłasność w częściach ułamkowych.

Po rozwiązaniu Spółki cywilnej wnioskodawczyni prowadziła, z wykorzystaniem majątku stanowiącego współwłasność jej i drugiego ze wspólników, jako osoba fizyczna działalność gospodarczą, której prowadzenia zaprzestała w połowie marca 2009r.

Wnioskodawczyni i drugi ze współwłaścicieli zamierzają zawrzeć umowę zniesienia współwłasności dotyczącą majątku, na którym do dnia 31 grudnia 2008r. prowadzili działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej poprzez przyznanie prawa własności i prawa użytkowania wieczystego wszystkich stanowiących ich współwłasność nieruchomości oraz urządzeń i rzeczy ruchomych w całości jednemu współwłaścicielowi za spłatą na rzecz drugiego współwłaściciela.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w oparciu o ustawę o podatku od czynności cywilnoprawnych, będzie stanowiła kwota spłaty dokonanej przez jednego ze współwłaścicieli na rzecz drugiego współwłaściciela na mocy umowy o zniesienie współwłasności jako wartość rynkowa udziału współwłaściciela zbywającego swój udział w majątku wspólnym, czy wartość całego majątku stanowiącego współwłasność wnioskodawczyni i drugiego ze współwłaścicieli...

Zdaniem wnioskodawczyni, podstawę opodatkowania, w oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych będzie stanowiła kwota spłaty jako wartość rynkowa udziału współwłaściciela zbywającego swój udział w majątku wspólnym, nie zaś wartość całego majątku stanowiącego współwłasność wnioskodawczyni i drugiego ze współwłaścicieli. Podstawę opodatkowania transakcji zniesienia współwłasności podatkiem od czynności cywilnoprawnych będzie stanowiła kwota spłaty dokonana przez współwłaściciela nabywającego udział na rzecz współwłaściciela zbywającego udział.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawczyni w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie wyjaśnia się, że wniosek w pozostałej części, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie rozstrzygnięty odrębną interpretacją.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w Dziale IV Księgi Drugiej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo własnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Współwłasność łączna z mocy prawa ustaje wraz z ustaniem tych stosunków prawnych. Typową podstawą współwłasności łącznej jest wspólność majątku Spółki cywilnej. Przy czym – zgodnie z treścią art. 875 § 1 Kodeksu cywilnego - od chwili rozwiązania spółki stosuje się odpowiednio do wspólnego majątku wspólników przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. To oznacza, że z chwilą rozwiązania umowy spółki współwłasność łączna przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi Drugiej Kodeksu cywilnego – art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Podstawę opodatkowania przy umowie o zniesienie współwłasności lub o dział spadku w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego nabytego ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie o dział spadku lub o zniesienie współwłasności ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności.

Obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powstanie z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawczyni zamierza zawrzeć z drugim ze współwłaścicieli majątku rozwiązanej Spółki cywilnej, umowę zniesienia współwłasności poprzez przyznanie prawa własności i prawa użytkowania wieczystego wszystkich stanowiących ich współwłasność nieruchomości oraz urządzeń i rzeczy ruchomych w całości jednemu współwłaścicielowi za spłatą na rzecz drugiego współwłaściciela.

Umowne zniesienie współwłasności podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych wyłącznie w części dotyczącej spłat lub dopłat. Jest to zgodne z ogólną ideą objęcia obowiązkiem podatkowym na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przede wszystkim odpłatnych czynności cywilnoprawnych. Obowiązek spłaty lub dopłaty ciąży na tym współuprawnionym (współwłaścicielu), który uzyskuje aktywa w następstwie zniesienia współwłasności o wartości ponad swój udział. Spłata stanowi zatem świadczenie pieniężne na rzecz innego współuprawnionego stanowiące równowartość jego udziału, zaś dopłata – świadczenie uzupełniające wartość jego udziału.

W związku z powyższym wyjaśnia się, że w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych będzie wartość rynkowa udziału współwłaściciela zbywającego swój udział w majątku wspólnym (wartość rynkowa prawa własności i prawa wieczystego użytkowania) nabyta przez drugiego ze współwłaścicieli ponad wartość jego dotychczasowego udziału we współwłasności.

Wobec tego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawczyni. Stosownie do powyższego drugi ze współwłaścicieli chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym zapytaniem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.