INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu 16 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem odzieży oznakowanej logo firmy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem odzieży oznakowanej logo firmy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) jest dealerem samochodów. Głównym przedmiotem Jego działalności jest odsprzedaż samochodów oraz serwis naprawczy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje zakupu ubrań z logo Jego firmy dla pracowników pracujących w działach obsługi klienta. Wszyscy pracownicy na salonie sprzedaży oraz pracownicy bezpośrednio przy obsłudze klienta w biurach zleceń serwisowych i przy sprzedaży części przez sklep, otrzymują jednolite stroje: garnitury opatrzone logo firmy oraz w markę, koszule i krawaty zawierające markę i logo firmy dla pracowników salonu oraz koszule i krawaty opatrzone logo i marką firmy oraz spodnie o jednolitych barwach nie opatrzone jednak logo firmy ze względów estetycznych dla pracowników pozostałych działów pracujących przy obsłudze klienta. Występowanie w tych strojach wynika z regulaminu pracy i jest to obowiązek zatrudnionych osób. Ubiór ten może być używany tylko w pracy.

Wnioskodawca ponosi również m.in. wydatki na zakup prezentów i gadżetów oznakowanych marką lub logo firmy (czapeczki, koszulki, kubki, breloczki, długopisy, parasolki, kalendarze, etui, samochodziki i inne podobne prezenty).

Wnioskodawca organizuje tzw. „drzwi otwarte” dla klientów, gdzie prezentowane są nowe modele samochodów. W ten sposób Wnioskodawca reklamuje i prezentuje najnowsze modele. Wyszkolona i wykwalifikowana kadra podczas organizowania „drzwi otwartych” przekazuje informacje związane z korzystaniem z produktów oferowanych przez wnioskodawcy firmę. Firma pokazuje klientom najnowsze nowości i możliwości w samochodach, klienci mogą testować, uczyć się nowości i porównywać modele samochodów. Wydatki podczas organizowania „dni otwartych” to m.in. wyżywienie, artykuły spożywcze, usługi gastronomiczne, program artystyczny, pokazy pirotechniczne, oświetlenie, wynajem placu itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem odzieży oznakowanej logo firmy.

Czy do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć zakup ubrań opatrzonych marką i logo firmy dla pracowników pracujących w działach obsługi klientów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki odzieżowe są kosztem uzyskania przychodu, gdyż związane są z rozpowszechnianiem logo firmy, mają na celu zaznaczenie jej obecności na rynku i wiążą się z reklamą firmy i jej znaku. Wnioskodawca zaznacza tutaj, że wymienione wydatki na ubiór nie są rzeczową formą wynagradzania pracownika, więc nie stanowią dla niego przychodu do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Z kolei w myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Natomiast wydatki poniesione na reklamę, jako nie wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Zauważyć należy, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki, na zakup strojów opatrzonych logo lub w inny sposób, wykorzystywane przez pracowników, mogą być uznane za wydatki reklamowe stanowiące koszty uzyskania przychodów, bez względu na to czy są przekazywane na własność pracownikom, czy też przekazane są im tylko do wykorzystania. Stroje te jednoznacznie kojarzą się z firmą poprzez oznaczenie ich logo i barwami firmy. Taki strój wyróżnia pracowników firmy, spośród innych osób. Nie sposób im zatem odmówić charakteru reklamowego.

Odnośnie potencjalnych klientów reklama taka polega na promowaniu określonej firmy bez konieczności jednoczesnego bezpośredniego promowania oferowanych przez nią towarów bądź usług. Po drugie, reklama firmy bądź oferowanych przez nią usług może być prowadzona poprzez określone prezentowanie logo danego przedsiębiorcy.

Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że zakup ubrań opatrzonych marką i logo Spółki dla pracowników pracujących w działach obsługi klientów Spółki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup przedmiotów opatrzonych logo firmy wniosek został rozstrzygnięty w dniu 9 kwietnia 2009 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-78/09-3/TW.

Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją tzw. „dni otwartych” dla klientów wniosek został rozstrzygnięty w dniu 9 kwietnia 2009 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-78/09-4/TW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.