INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 10.02.2009 r. (data wpływu 13.02.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w związku ze sprzedażą działki gruntu rolnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.02.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w związku ze sprzedażą działki gruntu rolnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w roku 1977 wszedł w posiadanie - lecz nie posiadał tytułu własności działki gruntu rolnego o powierzchni 0,14 ha. Działka ta wchodziła od początku w skład gospodarstwa rolnego o powierzchni powyżej 100 ha. Jako grunt rolny działka była ujmowana w deklaracji do podatku rolnego. Spółdzielnia ponosiła wszelkie ciężary związane z użytkowaniem tej działki. W 2008 r. Spółdzielnia złożyła w sądzie wniosek o stwierdzenie nabycia własności przedmiotowej działki poprzez zasiedzenie z dniem 22 lutego 1987 r. tj. po 10 latach władania jako posiadacz niezależny w złej wierze. Sąd Rejonowy w dniu 06 lutego 2008 r. stwierdził, że Wnioskodawca 22 lutego 1987 roku nabył przez zasiedzenie własność przedmiotowej nieruchomości.

Następnie działka powyższa została sprzedana dwóm osobom fizycznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółdzielnia spełnia wymogi art. 17 ust. 1 pkt 1 tj. posiadania gruntu przed sprzedażą przez minimum okres pięcioletni tj. czy była właścicielem w 2003 r. ...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z wyrokiem sądu Spółdzielnia była właścicielem ww. gruntu już od 1987 r. i spełnia ustawowy wymóg posiadania gruntu przed sprzedażą przez okres lat pięciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepisy dotyczące zagadnień związanych z zasiedzeniem zostały uregulowane w art. 172-176 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Otóż, stosownie do art. 172 § 1 K.c., posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność w trybie zasiedzenia, jeżeli posiada tę nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, o ile nie uzyskał posiadania w złej wierze. Natomiast, po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność nawet wówczas, gdyby uzyskał posiadanie w złej wierze (art. 172 § 2 K.c.). Do biegu zasiedzenia stosuje się przy tym odpowiednio przepisy biegu przedawnienia roszczeń ( art. 175 K.c.).

Do przypadków zasiedzenia, które nastąpiło przed wejściem w życie ustawy nowelizującej (01.10.1990 r.) będą miały zastosowanie 10-letnie i 20-letnie okresy posiadania, przewidziane w art. 172 K.c. w brzmieniu obowiązującym przed tą datą.

Nabycie nieruchomości na własność w drodze zasiedzenia następuje więc - co do zasady - w formie nieodpłatnej i z mocy prawa, zaś stwierdzenie tego faktu w postaci postanowienia sądu ma charakter jedynie deklaratywny, a więc potwierdzający powstanie skutku prawnego w postaci uzyskania tytułu własności nieruchomości z mocy samego prawa.

Datą nabycia własności nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest data wskazana w treści postanowienia sądu jako data nabycia własności nieruchomości (udziału w nieruchomości).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Zwolnienie wynikające z powyższego przepisu uzależnione jest zatem od następujących warunków:

• sprzedaż dotyczy całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego,

• sprzedaż następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.
  
  

Z postanowień art. 2 ust. 4 cytowanej powyżej ustawy wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.) uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1 ustawy o podatku rolnym, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Z powyższego wynika zatem, że przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym – a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – należy brać pod uwagę dwie przesłanki:

• łączna powierzchnia nieruchomości musi mieć powyżej 1 ha,

• grunty wchodzące w skład nieruchomości muszą być kwalifikowane jako użytki rolne.
  
  

W stanie faktycznym opisanym we wniosku, Wnioskodawca w roku 1977 wszedł w posiadanie - lecz nie posiadał tytułu własności działki gruntu rolnego o powierzchni 0,14 ha. Działka ta wchodziła od początku w skład gospodarstwa rolnego o powierzchni powyżej 100 ha. Jako grunt rolny działka była ujmowana w deklaracji do podatku rolnego. Spółdzielnia ponosiła wszelkie ciężary związane z użytkowaniem tej działki. W 2008 r. Spółdzielnia złożyła w sądzie wniosek o stwierdzenie nabycia własności przedmiotowej działki poprzez zasiedzenie z dniem 22 lutego 1987 r. tj. po 10 latach władania jako posiadacz niezależny w złej wierze, Sąd Rejonowy w dniu 06 lutego 2008 r. stwierdził nabycie prawa własności tej działki od dnia 22 lutego 1987 r.

Następnie działka powyższa została sprzedana dwóm osobom fizycznym.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, nabycie działki gruntu rolnego będącej przedmiotem sprzedaży nastąpiło w drodze zasiedzenia z dniem 22 lutego 1987 r. co zostało stwierdzone postanowieniem sądu z dnia 06.02.2008 r.

W przedmiotowej sprawie spełniono warunek art. 17 ust. 1 pkt 1 posiadania nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej 5 lat przed datą sprzedaży tej nieruchomości (nabyto w 1987, sprzedano w 2008).

Sprzedana działka wchodziła w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu ww. przepisów oraz była sklasyfikowana w ewidencji gruntów jako użytki rolne i podlegała opodatkowaniu podatkiem rolnym.

Reasumując, Spółdzielnia spełnia wymogi art. 17 ust. 1 pkt 1 (sprzedaż dotyczy działki gruntu rolnego wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, która nastąpiła ona po upływie 5 lat od daty nabycia działki), a zatem dochód uzyskany przez Spółdzielnię ze sprzedaży działki podlega zwolnieniu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Skłodowskiej - Curie 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.