Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP2/443-188/09-4/GZ
Data
2009.05.13
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek od towarów i usług --> Podstawa opodatkowania --> Podstawa opodatkowania
Podatek od towarów i usług --> Dokumentacja --> Faktury --> Wystawianie faktury
Słowa kluczowe
koszt
media
obrót
refakturowanie
umowa najmu
usługi najmu
wspólnota mieszkaniowa
zwolnienia podatkowe
Istota interpretacji
Obciążanie mediami najemców lokali położonych w Gminnych budynkach mieszkalnych i wspólnot mieszkaniowych
Wniosek ORD-IN
708 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 13 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości refakturowania opłat za media na najemców lokali gminnych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości refakturowania opłat za media na najemców lokali gminnych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego, jednoznaczne przyporządkowanie własnego stanowiska w sprawie do postawionych pytań oraz o brakującą opłatę.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca – Zakład Gospodarowania Mieniem Komunalnym – jest jednostką organizacyjną Gminy, niemającą osobowości prawnej, prowadzącą gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ustawy o finansach publicznych. Zakład został powołany uchwałą Rady Miejskiej, posiada statut, NIP i REGON. Przedmiotem działania Zainteresowanego jest wykonywanie gospodarki komunalnej polegającej na realizacji zadań własnych Gminy o charakterze użyteczności publicznej, a w szczególności wynajmowanie lokali mieszkalnych i użytkowych wchodzących w skład zasobu Gminy oraz wykonywanie w imieniu Gminy obowiązków właściciela nieruchomości poprzez zarządzanie w jej imieniu powierzonym majątkiem. Gminne lokale mieszkalne i użytkowe położone są w budynkach będących w 100% własnością Gminy oraz w budynkach wspólnot mieszkaniowych, w których Gmina jest jednym ze współwłaścicieli. Działalność wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. u. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), natomiast zasady i formy ochrony praw lokatorów oraz zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy reguluje ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. u. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.). Ze wszystkimi najemcami lokali gminnych zostały zawarte umowy cywilnoprawne, w których wynajmującym jest Gmina, reprezentowana przez Wnioskodawcę. Zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów (…) najemcy gminnych lokali mieszkalnych są zobowiązani co miesiąc uiszczać wynajmującemu czynsz według stawek określonych w zarządzeniu burmistrza oraz opłaty niezależnie od właściciela, tj. opłaty za dostawę do lokalu energii, gazu, wody oraz za odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych. Wymienione opłaty dodatkowe są pobierane przez wynajmującego z uwagi na fakt, iż najemcy gminnych lokali nie mają zawartych umów bezpośrednio z dostawcą ww. mediów. z dostawcami mediów i usług do lokali położonych w budynkach gminnych Zainteresowany zawarł stosowne umowy. Na podstawie otrzymywanych od dostawców obciążeniowych faktur VAT Wnioskodawca odlicza wykazany w nich podatek VAT naliczony i następnie na zasadzie refakturowania obciąża najemców według stawek wynikających z dostarczonych faktur VAT. Natomiast umowy na dostawę mediów i usług do budynków wspólnot mieszkaniowych zostały zawarte bezpośrednio przez wspólnoty mieszkaniowe. w związku z powyższym za dostarczone media i usługi do lokali gminnych położonych w budynkach wspólnot mieszkaniowych Zainteresowany otrzymuje od wspólnot mieszkaniowych noty obciążeniowe, gdyż nie dokonują one sprzedaży w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie otrzymanych not obciążeniowych Wnioskodawca wystawia dla najemców lokali użytkowych w budynkach wspólnot faktury VAT wykazując podatek VAT należny według stawek właściwych dla danego rodzaju towaru lub usługi. w przypadku najemców lokali mieszkalnych faktury VAT wystawiane są tylko za dostarczaną wodę i odprowadzenie ścieków. W pozostałym zakresie, na podstawie art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, dostawy nie są fakturowane. Najemcy lokali mieszkalnych płacą pozostałe należności według stawek określonych w umowach, bądź w przypadku zmian cen, na podstawie informacji o zmianie wysokości opłat. Zainteresowany, obciążając najemców lokali mieszkalnych w budynkach wspólnot mieszkaniowych, traktuje kwoty wykazane przez wspólnoty w notach jako kwoty brutto, które w celu ustalenia jednostkowej ceny netto są pomniejszane o podatek VAT właściwy dla danego rodzaju usługi tj. 7% lub 22%. Powyższy sposób obciążania w sytuacji otrzymywania not i braku możliwości dokonania odliczenia podatku VAT naliczonego powoduje, że należność Zainteresowanego jest niższa od poniesionych na ten cel wydatków, o kwotę podatku VAT należnego. Wnioskodawca nadmienia, iż na koniec roku zużycie wody, energii cieplnej, tj. c.o. i podgrzanie wody rozliczane jest indywidualnie z najemcami, stąd też nie ma możliwości ustalenia jednej stawki czynszowej, która zawierałaby również dodatkowe świadczenia niezależne od wynajmującego. Umowy najmu lokali gminnych przewidują odrębny sposób rozliczania opłat za media w układzie: nazwa media, j.m., ilość, cena jednostkowa, wartość netto, VAT, wartość brutto i zawierają następujący zapis:
- w przypadku wyposażenia lokalu w wodomierze, najemcy będą dokonywać opłaty za zużytą wodę i odprowadzenie ścieków:
- według wskazań wodomierzy i obowiązującej ceny za 1 m3 wody i ścieków, - po wystawieniu faktury, - w terminie określonym na fakturze, - w przypadku wodomierzy w lokalu, najemcy będą obciążani ryczałtem za zużytą wodę i odprowadzanie ścieków stanowiących iloczyn ilości osób zamieszkujących w lokalu, ustalonego w m3 ryczałtu zużycia wody i ścieków na osobę oraz ceny 1 m3 wody i ścieków,
- za usuwanie nieczystości stałych najemcy będą ponosić opłatę stanowiącą iloczyn ilości osób zamieszkujących w lokalu oraz ustalonej stawki za osobę,
- za abonament zimnej wody i ścieków oraz za punkt świetlny w piwnicy najemcy będą obciążani po 1 szt. i cenie za jeden abonament i jeden punkt świetlny,
- w przypadku zmian opłat wymienionych w pkt a, b, c i d najemca zostanie każdorazowo poinformowany na piśmie, bez konieczności wypowiadania umowy.
Ponadto umowy najmu zawierają informację, że czynsz oraz pozostałe opłaty związane z najmem lokalu płatne są miesięcznie z góry do 10. dnia miesiąca, a za wodę i ścieki w lokalach wyposażonych w wodomierze w terminie określonym na fakturze. W związku z powyższym zadano następujące pytania.
- Czy Zainteresowany obciążając najemców gminnych lokali w budynkach wspólnotowych prawidłowo wskazuje podatek VAT należny od tej sprzedaży uznając kwoty wyszczególnione w notach otrzymywanych od wspólnot jako kwoty brutto, które w celu ustalenia kwoty netto pomniejszane są o podatek VAT właściwy dla danej dostawy towarów lub usług co w konsekwencji powoduje pomniejszenie należności zakładu...
- Czy z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia VAT naliczonego z not obciążeniowych, należałoby obciążyć najemców gminnych lokali mieszkalnych i użytkowych położonych w budynkach wspólnot mieszkaniowych fakturami VAT ze stawką „zw” zawierającymi kwoty wynikające z not wspólnotowych czy też notami obciążeniowymi...
- W przypadku konieczności stosowania do ww. sprzedaży stawki „zw”, jaką należałoby podać podstawę prawną, na podstawie której zastosowano zwolnienie od podatku VAT...
- Czy stosując stawkę „zw” prawidłowe będzie wykazanie dla najemcy w fakturze VAT nazwy każdej usługi i mediów z osobna ze stawką „zw” dla każdej pozycji...
- Czy w sytuacji otrzymywania od wspólnot mieszkaniowych not obciążeniowych właściwe byłoby zastosowanie stawki 22% do wszystkich mediów dostarczanych do gminnych lokali użytkowych... Doliczenie np. 22% VAT do ceny wody, którą wspólnoty stosują zgodnie z zatwierdzonymi przez Radę Miejską taryfami dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę spowodowałoby, że najemcy gminnych lokali użytkowych w budynkach wspólnot mieszkaniowych płaciliby za wodę cenę wyższą od najemców lokali w budynkach gminnych.
- Czy Wnioskodawca może refakturować media na najemców budynków będących w 100% własnością Gminy według stawek określonych w obciążeniowych fakturach VAT wykazując VAT należny podlegający odprowadzeniu do Urzędu Skarbowego...
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 1 i 6
Najemców lokali mieszkalnych i użytkowych położonych w gminnych budynkach mieszkalnych należałoby obciążać za media na zasadzie refakturowania z zastosowaniem stawki właściwej dla danej dostawy. Ad. 2 i 5
Najemcy gminnych lokali położonych w budynkach wspólnot mieszkaniowych winni być obciążani za dostarczone media kwotami wynikającymi z not obciążeniowych, na podstawie faktury VAT i według stawki właściwej dla świadczonej usługi najmu, tj.: - dla lokali mieszkalnych – zwolnienie od podatku „zw”,
- dla lokali użytkowych – stawka podatku 22% powodująca wzrost ceny mediów dla danej grupy odbiorców.
Ad. 3 i 4
Z uwagi na konieczność indywidualnego rozliczania niektórych mediów możliwe jest wykazywanie przez ZGMK w fakturach VAT dla najemców lokali mieszkalnych w budynkach wspólnot mieszkaniowych każdego składnika związanego z najmem z osobna ze stawką „zw” powołując się na symbol PKWiU 70.20.11, zgodnie z załącznikiem nr 4 poz. 4 do ustawy o VAT. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
W oparciu o art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Z zapisu art. 106 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży (…), którą zgodnie z art. 2 pkt 22 jest również odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. a zatem należy stwierdzić, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu użytkowego przez jego najemcę.
Zgodnie z art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. u. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.), w stosunkach najmu oprócz czynszu wynajmujący może pobierać jedynie opłaty niezależne od właściciela, a w wypadku innych tytułów prawnych uprawniających do używania lokalu, oprócz opłat za używanie lokalu, właściciel może pobierać jedynie opłaty niezależne od właściciela, z zastrzeżeniem ust. 6. Natomiast, w myśl art. 9 ust. 6 ww. ustawy, opłaty niezależne od właściciela mogą być pobierane przez właściciela tylko w wypadkach, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów lub dostawcą usług. Oznacza to, że właściciel może pobierać opłaty niezależne jedynie za te elementy, które zostały wskazane w definicji opłat niezależnych w art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie lokatorów (…). z przepisu tego wynika, iż przez opłaty niezależne od właściciela należy rozumieć opłaty za dostawy do lokali energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zakład Gospodarki Mieszkaniowej, powołany uchwałą Rady Miejskiej, realizuje zadania własne Gminy w zakresie m.in. wynajmowania lokali mieszkalnych i użytkowych wchodzących w skład zasobu Gminy oraz zarządza w jej imieniu powierzonym majątkiem. Wnioskodawca, reprezentujący Gminę jako stronę umowy najmu, pobiera – od najemców lokali położonych w budynkach wspólnot mieszkaniowych – opłaty za dostawę do lokali energii, gazu, wody oraz za odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych. Opłaty te są pobierane od najemców z uwagi na fakt, iż nie mają oni zawartych umów bezpośrednio z dostawcami. Zainteresowany występuje zatem z jednej strony jako reprezentant członków wspólnoty, z drugiej zaś jako właściciel części lokali. Z wniosku wynika, iż stronami umów o dostawę mediów są wspólnoty mieszkaniowe. Wnioskodawca jako członek wspólnoty przenosi koszty za media na ostatecznego nabywcę, którym jest najemca.
W świetle cytowanych wyżej przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, stwierdza się, iż wydatki za dostawę mediów do poszczególnych lokali, jak również kwoty utrzymania części wspólnych nieruchomości obowiązani są pokryć korzystający z lokali, czyli najemcy tych lokali. Przepis art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego nie daje podstaw do refakturowania wydatków za media fakturą VAT czy rachunkiem lub notą uznaniową na najemców lokali. Bowiem wydatki z tytułu utrzymania poszczególnych lokali i części wspólnych nieruchomości, jak również opłaty za dostarczone media w sytuacji, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług najmu na rzecz lokatorów. Zatem ww. wydatki są świadczeniem należnym Wynajmującemu z tytułu umowy najmu lokali, a nie z tytułu odsprzedaży czy przeniesienia na najemców kosztów mediów. Tym samym wydatki za media stanowiące obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług najmu będą opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych usług najmu.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku. W oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. w załączniku tym, pod pozycją 4 zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe objęte symbolem PKWiU ex 70.20.11. Wskazać należy, że użycie przez ustawodawcę „ex” przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na rzecz osób fizycznych, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 70.20.11 „Usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiących majątek własny”.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że o ile świadczone usługi – jak wskazał Wnioskodawca – są sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 70.20.11, jako usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiące majątek własny, to jako wymienione w poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z powyższych przepisów wynika, że czynność najmu tylko lokali o charakterze mieszkalnym korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast najem lokali o charakterze użytkowym opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%.
Powyższe oznacza, że pobierane przez Wnioskodawcę od najemców opłaty za media, są ściśle związane z usługą najmu i podlegają opodatkowaniu według stawek właściwych dla świadczonych usług najmu, tj. - w przypadku najmu lokali użytkowych, będzie miała zastosowanie 22% stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy,
- w przypadku najmu lokali mieszkalnych, zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z pozycją 4 załącznika nr 4 do ustawy.
W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. w związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych decyzji.
Stąd też Wnioskodawca w sposób dowolny kształtuje sposób kalkulacji wartości świadczonych usług najmu, uwzględniając jednak ograniczenia wynikające z przepisów regulujących jego działanie. Pamiętać przy tym należy, że podatek VAT jest obciążeniem cenotwórczym.
Jak to zostało wskazane powyżej, przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, a poszczególne opłaty za media stanowią elementy kalkulacyjne usługi najmu. Jeśli jednak elementy te zostaną przez Wnioskodawcę wyodrębnione, nie zmieni to charakteru świadczenia, które zostanie w ten sposób jedynie sztucznie podzielone. Tym samym poszczególne elementy kalkulacyjne usługi najmu będą opodatkowane stawką właściwą dla danego świadczenia, tj. w przypadku usługi najmu na cele mieszkaniowe – zwolnione od podatku VAT, natomiast najmu na cele użytkowe – opodatkowane stawką 22%.
W związku z powyższym możliwe jest wyszczególnienie na fakturach, dla najemców lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach wspólnot mieszkaniowych, każdego składnika z osobna ze zwolnieniem od podatku VAT, z podaniem symbolu PKWiU właściwego dla danej usługi, tj. jak wskazał Zainteresowany PKWiU 70.20.11. Bowiem, w myśl § 5 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, poza danymi określonymi w ust. 1 pkt 5, wskazuje się również: - symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy powołują ten symbol, lub
- przepis ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, lub
- przepis dyrektywy, który zwalnia od podatku tę dostawę lub to świadczenie.
Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł również umowy z dostawcami mediów w budynkach stanowiących 100% własności Gminy. z tego tytułu otrzymuje faktury VAT i dokonuje obciążenia kosztami mediów najemców, zgodnie z obowiązującą stawką VAT dla danego rodzaju usługi. w związku z faktem, że przedmiotem działania Zainteresowanego jest zarządzanie nieruchomościami, zawiera on umowy najmu lokali mieszkalnych oraz umów o dostawę mediów do lokali. Najemcy mają obowiązek uiszczać wynajmującemu czynsz wg stawek określonych w zarządzeniu burmistrza oraz opłaty niezależne od właściciela (za dostawę energii, gazu, wody itp.), które są pobierane przez niego z uwagi na fakt, iż najemcy gminnych lokali nie mają zawartych umów bezpośrednio z dostawcą ww. mediów.
Obecnie w ustawie znalazł się zapis art. 30 ust. 3, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. u. UE l Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.
Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi.
Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że wolą Stron zawartych umów na najem lokali mieszkalnych i użytkowych, w budynkach stanowiących 100% własności Gminy, jest odrębne rozliczanie usług w zakresie dostawy energii, gazu, wody oraz za odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych. Zatem Stronami umów o dostawę mediów jest podmiot wynajmujący lokale, stąd uznaje się, że to Wnioskodawca nabywa, a następnie świadczy najemcom te usługi. Jak wspomniano wyżej, zwolnione od podatku VAT są usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe. Wobec powyższego, jedynie czynsz regulowany należny Wnioskodawcy od najemców lokali mieszkalnych podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, a w przypadku najmu lokali użytkowych czynsz podlega opodatkowaniu stawką 22%. Natomiast opłaty za media nie będące składnikiem kompleksowej usługi najmu lokali mieszkalnych lub użytkowych podlegają opodatkowaniu wg stawek właściwych dla poszczególnych usług. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Jednocześnie tut. Organ informuje, iż w zakresie odliczenia podatku naliczonego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 13 maja 2009 r. nr ILPP2/443-188/09-5/GZ.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Referencje
|