INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Parafia złożyła wniosek na realizację projektu inwestycyjnego pod nazwą: „Odnowa zabytkowego zespołu kościelnego wraz z zagospodarowaniem otaczającej go przestrzeni”. Odnawiany zespół kościelny znajduje się w centrum P w sąsiedztwie budynku Urzędu Gminy oraz Centrum Handlowego. Projekt zakłada remont elewacji dachu kościoła i ogrodzenia cmentarza kościoła. Realizacja projektu przyczyni się do:

• poprawy estetyki otoczenia,
• zabezpieczenia budynku kościoła przed dalszym niszczeniem,
• ukazana zostanie pełna architektura,
• wzrost liczby turystów odwiedzających miejscowość,
• poprawi się promocja miejscowości,
• przyczyni się do lepszego rozwoju tożsamości społeczności wiejskiej,
• zachowane zostanie jej dziedzictwo kulturowe.
  
  

W kosztach inwestycji Parafia ujmie podatek od towarów i usług w całości jako koszt kwalifikowany i wykaże go do objęcia refundacją.

Inwestycja po zrealizowaniu służyć będzie społeczności lokalnej. Za korzystanie z niej nie będą pobierane opłaty. Inwestycja zostanie zrealizowana w ramach działalności Parafii. Inwestycja wykonana będzie w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność i nie będzie stanowić przedmiotu działalności gospodarczej. W związku z tym, że Parafia nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, istnieje wątpliwość co do prawa odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zapłaty za odnowę zespołu kościelnego. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż wydatki te nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną z tytułu VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będzie istniała w świetle przedstawionego stanu możliwość odliczenia podatku od towarów i usług, naliczonego w zakupach dotyczących realizowanej inwestycji lub ubiegania się o zwrot tego podatku...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) obniżenie kwoty podatku lub zwrot różnicy podatku należnego uzależnione są od zakresu w jakim nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną. W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku związek ze sprzedażą opodatkowaną nie istnieje, tym samym nie jest spełniony warunek dający Parafii prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przy nabyciu towarów i usług związanych z wymienioną we wniosku inwestycją. Analizując przedmiotowy stan faktyczny i prawny Parafia stoi na stanowisku, że przedmiotowe inwestycje po zrealizowaniu nie będą związane z czynnościami opodatkowanymi i Parafia nie będzie miała możliwości odliczenia podatku VAT. Zatem podatek ten przy ubieganiu się o dofinansowanie nie będzie kosztem kwalifikowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (przypadek ten jednak nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Stosownie natomiast do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będzie realizował projekt inwestycyjny pn. „Odnowa zabytkowego zespołu kościelnego wraz z zagospodarowaniem otaczającej go przestrzeni”. Inwestycja po zrealizowaniu służyć będzie społeczności lokalnej, a za korzystanie z niej nie będą pobierane opłaty. Inwestycja zostanie zrealizowana w ramach działalności Parafii, wydatki inwestycyjne nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną z tytułu VAT. Parafia nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Parafii nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na fakt, iż związane z realizacją opisanego projektu inwestycyjnego wydatki nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku VAT z tego tytułu, w trybie art. 87 ustawy o VAT.

Zauważyć ponadto należy, iż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem odrębne przepisy regulujące zasady korzystania z refundacji. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.