Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1156/12/HD
z 17 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest specjalistyczna praktyka lekarska.

Zdarzenia gospodarcze z prowadzonej działalności gospodarczej dla potrzeb podatku dochodowego Wnioskodawca ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, rozliczając dochody na zasadach ogólnych, podatkiem liniowym. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca otworzył w banku rachunek bankowy, w ramach którego ma możliwość składania dyspozycji drogą telefoniczną, przez Internet oraz w formie pisemnej w oddziale banku do wszystkich dopuszczalnych regulaminem transakcji. Rachunek oferuje dokonywanie przelewów oraz wydanie i użytkowanie karty płatniczej bez dodatkowych opłat.

Wraz z rachunkiem bankowym Wnioskodawca otrzymał dodatkowe, darmowe ubezpieczenie grupowe oferowane przez Towarzystwo Ubezpieczeń. Ubezpieczenie jest częścią umowy o prowadzenie rachunku bankowego, a koszty z nim związane ponosi bank. Wnioskodawca opłaca jedynie miesięczną opłatę za prowadzenie rachunku bankowego.

Wnioskodawca, jako posiadacz rachunku, wybrał jeden z 7 dostępnych w ramach umowy wariantów, różniących się wysokością miesięcznych opłat za prowadzenie rachunku. W wybranym przez Wnioskodawcę wariancie opłata wynosi 1.000 zł, przy czym opłata za ubezpieczenie nie jest wyodrębniona.

Gwarantem ubezpieczenia jest bank. Ubezpieczenie jest związane z rachunkiem, a jego warunki reguluje umowa o prowadzenie rachunku bankowego. Ubezpieczeniem może być objęty jedynie posiadacz rachunku, jego celem jest ochrona ubezpieczeniowa na życie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty prowadzenia ww. rachunku można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w przepisie art. 23 tej ustawy.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów nie jest równoznaczne z wydatkami w sensie ekonomicznym. Swoim zakresem obejmuje wszelkie faktycznie poniesione wydatki w celu osiągnięcia przychodów, jak również straty, składki, odpisy, opłaty i inne wartości. Ustawa wprowadza zasadę specyfiki przychodów i związaną z nią specyfikę kosztów uzyskania przychodów, gdzie kosztem uzyskania jest każdy wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodu z danego źródła. Wydatki poniesione przez osobę fizyczną mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jeśli spełnione są dwa warunki: między wydatkiem a osiągnięciem przychodu istnieje związek przyczynowo-skutkowy (bezpośredni lub pośredni) oraz wydatek nie jest wymieniony w katalogu art. 23.

Jednocześnie, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdy przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca. Również przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, w świetle opisanego zaistniałego stanu faktycznego, wydatki związane z prowadzeniem rachunku bankowego stanowią tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Ponadto przepis art. 61 § 1 Ordynacji podatkowej, nakłada na podatników prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek zapłaty podatków w formie polecenia przelewu.

W świetle powyższego, wydatki (opłaty) związane z prowadzeniem rachunku bankowego utrzymywanego na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być co do zasady zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, otworzył w banku rachunek bankowy, w ramach którego ma możliwość składania dyspozycji drogą telefoniczną, przez Internet oraz w formie pisemnej w oddziale banku do wszystkich dopuszczalnych regulaminem transakcji. Rachunek oferuje dokonywanie przelewów oraz wydanie i użytkowanie karty płatniczej bez dodatkowych opłat. Wraz z rachunkiem Wnioskodawca otrzymał dodatkowe, darmowe ubezpieczenie grupowe oferowane przez Towarzystwo Ubezpieczeń. Ubezpieczenie jest częścią umowy o prowadzenie rachunku bankowego, a koszty z nim związane ponosi bank. Wnioskodawca opłaca jedynie miesięczną opłatę za prowadzenie rachunku bankowego w wysokości 1.000 zł, przy czym opłata za ubezpieczenie nie jest wyodrębniona. Gwarantem ubezpieczenia jest bank. Ubezpieczenie jest związane z rachunkiem, a jego warunki reguluje umowa o prowadzenie rachunku bankowego. Ubezpieczeniem może być objęty jedynie posiadacz rachunku, jego celem jest ochrona ubezpieczeniowa na życie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki, określone jako opłaty za prowadzenie ww. rachunku bankowego, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W ponoszonych opłatach zawarte są w istocie ukryte płatności za pakiet „darmowych” ubezpieczeń, które mają charakter osobisty (tzw. ubezpieczenie na życie). Stąd też wydatki, o których mowa we wniosku, nie są w całości bezpośrednio związane z prowadzeniem rachunku, lecz są również odpłatnością za polisę ubezpieczeniową. Z uwagi na brak określenia opłat za poszczególne produkty bankowe (w tym opłat związanych stricte z prowadzeniem firmowego rachunku bankowego), jedna (łączna) opłata za wszystkie oferowane w ramach pakietu produkty, nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.