Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-750/12-2/WM
z 6 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2012 r. (data wpływu 6 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania na podstawie ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wojewoda decyzją z dnia 28 lutego 1987 r. ustalił lokalizację inwestycji polegającej na budowie zespołu mieszkalnego szpitala wojewódzkiego.

Pismem datowanym na dzień 17 listopada 1987 r. Urzędu Miejski, Wydział Geodezji i Gospodarki Gruntami zwrócił się spadkodawców Wnioskodawcy wyznaczając im termin do dobrowolnej sprzedaży nieruchomości do nich należących, pod rygorem wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego.

Dnia 14 grudnia 1987 r. został zawarty akt notarialny sprzedaży na rzecz Skarbu Państwa działki położonej w obrębie 31, gdzie właścicielem niniejszej działki, a zarazem stroną umowy byli spadkodawcy Wnioskodawcy. Spadkodawcy Zainteresowanego posiadali przedmiotową nieruchomość na zasadzie własności od 1979 r.

Nabycie wyżej wymienionej nieruchomości nastąpiło na cele określone w art. 50 ustawy z dnia 29 kwietnia o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości, a cena sprzedaży nie przekraczała cen maksymalnych określonych w uchwale Wojewódzkiej Rady Narodowej wydanej na podstawie art. 8 wyżej cytowanej ustawy.

Na mocy postanowienia z dnia 24 kwietnia 1998 r. sądu rejonowego Wnioskodawca nabył, na podstawie ustawy, prawa do spadku po zmarłych właścicielach opisanej powyżej nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż ww. nieruchomość nie została wykorzystana na cele wywłaszczeniowe, Zainteresowany pismem z dnia 8 grudnia 2008 r. zwrócił się do gminy o zwrot przedmiotowej nieruchomości.

W trakcie prowadzonego postępowania o zwrot wywłaszczonych nieruchomości organ administracji wydał decyzję odmowną stwierdzając, iż zwrot nieruchomości polegający na uregulowaniu stosunków własnościowych wywłaszczonej nieruchomości przez restytucję jej stanu prawnego z okresu przed wywłaszczeniem oraz rozstrzygnięcie w sprawie zwrotu orzeczonego odszkodowania i nieruchomości zamiennej – nie jest możliwy z uwagi m.in. na fakt sprzedania nieruchomości osobie trzeciej, jak również posadowienie na pozostałej części gruntu budynku hospicjum.

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego obowiązek dopuszczenia w ustawodawstwie zwrotu nieruchomości w określonych sytuacjach nie zawsze musi oznaczać obowiązek dokonania zwrotu. W szczególności nieruchomość wywłaszczona na określony cel publiczny nie musi zostać zwrócona w sytuacji, w której jest ona niezbędna dla realizacji innego celu publicznego, który również uzasadnia wywłaszczenie.

Zainteresowany podaje, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody i poprzedzającą ją decyzję Starosty odmawiającą zwrotu wskazanych wyżej nieruchomości.

Dokonanie obrotu nieruchomością, do której prawo zostało zaskarżone w ustawie byłemu właścicielowi bądź jego spadkobiercom, bez ich zgody, jest działaniem niezgodnym z prawem, naruszającym chronione prawem interesy wywłaszczonego. W orzecznictwie administracyjnym podkreśla się powszechnie, iż okoliczność wyzbycia się nieruchomości nie może pociągać za sobą negatywnych skutków dla osoby występującej z roszczeniem o jej zwrot.

W opinii Wnioskodawcy, jak wynika z wyroku SN z dnia 12 sierpnia 2009 r., sygn. IV CSK 187/09, jeżeli Skarb Państwa lub gmina nie wywiąże się z obowiązku zwrotu nieruchomości zbędnej na cel uzasadniający wywłaszczenie, właścicielowi należy się odszkodowanie za wyrządzoną tym szkodę.

Po 3 latach prowadzonego postępowania w wyżej wskazanym przedmiocie, Gmina skierowała do Wnioskodawcy propozycję zawarcia ugody, na drodze sądowej, której wykonanie polegałoby na wypłacie, obliczonego na podstawie operatu szacunkowego, odszkodowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku uzyskanego odszkodowania Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie, jak wynika z treści przepisu art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

Zgodnie z postanowieniami z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. Z przychodem z innych źródeł mamy zatem do czynienia w każdym przypadku, kiedy podatnik osiąga korzyść majątkową.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż ww. zwolnieniem objęte są odszkodowania dotyczące wyłącznie szkody rzeczywistej. Zatem w realiach badanej sprawy ww. przesłanka została spełniona, bowiem wypłata przedmiotowego odszkodowania jest konsekwencją braku możliwości dokonania zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż jeśli wypłata przedmiotowego odszkodowania nastąpi na podstawie ugody sądowej – będzie ono korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na mocy powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek uiszczenia podatku z tytułu otrzymania tego odszkodowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.