INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana x przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadząc działalność gospodarczą od 15 lipca 1994 r. (PKD-50.20 A) Wnioskodawca zatrudnia i kształci pracowników młodocianych (umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego) w zawodach blacharz samochodowy – 3 lata nauki zawodu, oraz lakiernik samochodowy – 2 lata nauki zawodu.

Po ukończeniu nauki zawodu i pozytywnym zdaniu egzaminu praktycznego i teoretycznego oraz uzyskania tytułu czeladnika w wyuczonym zawodzie, Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Gminy z wnioskiem o przyznanie „dofinansowania kosztów kształcenia ucznia” zgodnie z art. 70b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Dotychczas po ukończeniu nauki zawodu ucznia, na zasadach uchylonego już art. 27c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyznawane były przez Urząd Skarbowy „ulgi uczniowskie”, które obniżały należny do budżetu podatek dochodowy, ale z dniem 1 stycznia 2004 r. zostały ulgi zniesione, a zastąpiono je „dofinansowaniem z budżetu państwa kosztów kształcenia młodocianych pracowników” przyznawanym przez Urząd Gminy lub Urząd Miasta w ramach dotacji celowej (art. 70b ust. 8 ustawy o systemie oświaty).

Powyższe dofinansowanie Wnioskodawca otrzymał:

• w listopadzie 2007 r. – 4.848,46 zł,
• w październiku 2008 r. – 4.848,46 zł,
• w listopadzie 2008 r. 8.080,76 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wydatki sfinansowane na kształcenie ucznia z okresu dwóch lub trzech lat z własnych dochodów firmy i zaksięgowane w kosztach uzyskania przychodów, powinny być w chwili otrzymania dotacji skorygowane o wysokość otrzymanego dofinansowania...

Czy prawidłowe jest stanowisko, iż otrzymane z Urzędu Gminy dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 129 nie może „bezpośrednio” sfinansować wydatków i kosztów na to kształcenie poniesionych w okresie dwóch lub trzech lat, a zapłacone z własnych dochodów koszty kształcenia ucznia w okresie nauki zawodu, za którego wykształcenie Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie są kosztami uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika – nie jest możliwe „ bezpośrednie” przyporządkowanie poniesionych kosztów ze źródłem ich finansowania, wolnym od podatku, o czym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy.

Kwotę dofinansowania Wnioskodawca otrzymał dopiero po ukończeniu nauki zawodu przez ucznia. Dlatego uważa, że art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy jego nie dotyczy i stąd nie należy dokonywać żadnych korekt księgowania kosztów kształcenia ucznia w momencie otrzymania dofinansowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

W myśl art. 70b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) pracodawcom, którzy zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, przysługuje dofinansowanie kosztów kształcenia, jeżeli:

1. pracodawca lub osoba prowadząca zakład w imieniu pracodawcy albo osoba zatrudniona u pracodawcy posiada kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych, określone w odrębnych przepisach;
2. młodociany pracownik ukończył naukę zawodu lub przyuczenie do wykonywania określonej pracy i zdał egzamin, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 70b ust. 6 ww. ustawy o systemie oświaty dofinansowanie przyznaje wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce zamieszkania młodocianego pracownika, w drodze decyzji, po stwierdzeniu spełnienia warunków określonych w ust. 1. Przepis art. 70b ust. 8 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. i 2008 r. stanowi przy tym, iż dofinansowanie z budżetu państwa kosztów kształcenia młodocianych pracowników odbywa się w ramach dotacji celowej na zadania własne.

W myśl art. 106 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) dotacjami są, podlegające szczególnym zasadom rozliczania wydatki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie zadań i kosztów, o których mowa w literach a)-e) tego przepisu, zwane dalej „dotacjami celowymi”.

Powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią o zwolnieniu od podatku dochodowego dotacji, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymanych z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego. A zatem przyznane Wnioskodawcy dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianych pracowników stanowi zgodnie z cyt. art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychód z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jako dotacja, lecz zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy.

Należy stwierdzić, iż otrzymana dotacja jest w całości zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie zaś do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zatem co do zasady, kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki związane z wynagrodzeniami wypłacanymi młodocianym pracownikom oraz składkami na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń w części finansowanej przez płatnika (z zastrzeżeniem wynikającym z art. 23 ust. 1 pkt 55 i 55a ww. ustawy).

W myśl bowiem przepisów art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Zatem wydatki sfinansowane przychodami zwolnionymi od podatku, czyli w tym przypadku, koszty kształcenia młodocianych pracowników sfinansowane dotacją otrzymaną z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Umożliwienie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów finansowanych w ten sposób byłoby bowiem dwukrotnym uprzywilejowaniem podatnika. Dlatego też, w dacie otrzymania dofinansowania kosztów kształcenia młodocianych pracowników należy dokonać stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej kwocie otrzymanego dofinansowania.

Bez znaczenia jest przy tym późniejszy sposób wydatkowania pozyskanych z dofinansowania środków pieniężnych.

Reasumując wydatki sfinansowane na kształcenie ucznia z własnych dochodów firmy i zaksięgowane w kosztach uzyskania przychodów, powinny być w chwili otrzymania dotacji skorygowane o wysokość otrzymanego dofinansowania. Otrzymana dotacja jest w całości zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty kształcenia ucznia w okresie nauki zawodu, za którego wykształcenie Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.