INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 30 stycznia 2009 r.), uzupełnionym wnioskiem z dnia 6 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez Stowarzyszenie na rzecz jego członków - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez Stowarzyszenie na rzecz jego członków.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie powstało dnia 24 lipca 2001 r., w celu zrzeszenia kierowców pracujących w zawodzie taksówkarza. Stowarzyszenie jest samorządną organizacją społeczno-zawodową osób wykonujących działalność w zakresie przewozu osób i bagażu taksówkami, zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym, działającą w oparciu o uchwalony statut. Stowarzyszenie działa na zasadzie całkowitej dobrowolności członkostwa, a jego statutowa działalność jest finansowana ze składek członkowskich. Stowarzyszenie nie wykonuje usług przewozu taksówkami we własnym imieniu i na własny rachunek, prowadzi natomiast działalność gospodarczą polegającą na eksponowaniu reklam na taksówkach należących do członków Stowarzyszenia, w zamian za reklamowanie usług taksówkowych świadczonych przez członków Stowarzyszenia w radio, prasie itp. Wśród zadań statutowych Stowarzyszenia, w celu polepszenia warunków bezpieczeństwa wykonywania zawodu taksówkarza wymieniono m.in. organizowanie łączności radiowej, organizowanie uprawnień technicznych, organizacyjnych i ekonomicznych, udzielanie członkom Stowarzyszenia porad, informacji i pomocy w zakresie prowadzonej działalności. W tym celu Stowarzyszenie zatrudnia pracowników, wynajmuje linie telefoniczne, posiada zezwolenie Agencji na użytkowanie częstotliwości radiowych i utrzymuje urządzenia radionadawcze. Członkowie Stowarzyszenia nabywają natomiast na własny rachunek radiotelefony służące do łączności z centralą radio-taxi. Urządzenia te stanowią ich własność. Każdy z członków Stowarzyszenia świadcząc usługi taksówkowe funkcjonuje jako odrębny przedsiębiorca i jest opodatkowany zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Funkcjonowanie utrzymanej przez Stowarzyszenie centrali radio-taxi nie jest typową działalnością usługową. Centrala działa na zasadzie non-profit, to znaczy nie pobierając od taksówkarzy ani pasażerów żadnych prowizji. Z centrali tej mogą korzystać wyłącznie członkowie Zrzeszenia a wysokość płaconej składki jest dla każdego stała i nie zależy od częstotliwości korzystania z centrali radio-taxi ani od ilości uzyskanych w ten sposób zleceń (brak ekwiwalentności). Działalność centrali radio-taxi świadczona na rzecz członków Zrzeszenia ma więc charakter nieodpłatny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego świadczenie przez Stowarzyszenie na rzecz swoich członków usługi zakwalifikowanej wg symbolu PKWiU 63.21.25-00.10 jako usługi centrali wzywania radio-taxi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż wykonywanie tej usługi na rzecz członków Zrzeszenia odbywa się w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. O odpłatności usługi można mówić wówczas, gdy Stowarzyszenie w zamian za korzyści finansowe świadczyłoby usługi realizowane w ramach celów statutowych na rzecz innych osób niż członkowie Stowarzyszenia. Sieć radiowa stanowi pomoc w wykonywaniu zawodu i poprawia bezpieczeństwo członków Stowarzyszenia, a podjęcie inicjatywy jej stworzenia stanowi wspieranie organizatorskie pracy zawodowej członków, z uwagi na nieodpłatny charakter usługi nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie z uwagi na fakt, że wykonanie tej usługi na rzecz członków Zrzeszenia odbywa się w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa nie ma zastosowania ustawowe domniemanie odpłatności przewidziane w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla poparcia własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na wyrok WSA w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 1976/06 oraz postanowienie Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni sygnatura PP3/443-0094/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe .

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel(…), natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 tej ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 10 załącznika nr 4 do ustawy, stanowiącego wykaz usług zwolnionych od podatku, wymienione zostały pod symbolem PKWiU 91 „Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe)”.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zadaniem Stowarzyszenia jest pomoc w organizacji pracy zawodowej kierowców taksówek należących do Stowarzyszenia. W ramach prowadzonej działalności Stowarzyszenie posiada zorganizowaną sieć radiową, poprzez którą przekazywane są zlecenia kierowcom-członkom Stowarzyszenia. Zlecenia te są przyjmowane drogą telefoniczną przez pracowników Stowarzyszenia i w ten sposób realizowane są umowy zawarte przez Stowarzyszenie w imieniu członków, dotyczące przewozów taksówkowych. Stowarzyszenie zostało zatem utworzone m.in. w celu wykonywania na rzecz swoich członków konkretnego świadczenia. Świadczenie tych usług podlega grupowaniu PKWiU 63.21.25-00 „Usługi wspomagające transport drogowy pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Finansowanie działalności statutowej Stowarzyszenia pokrywane jest ze składek członkowskich, które są wnoszone na jego rzecz przez członków Stowarzyszenia na podstawie statutu i obowiązujących przepisów dotyczących stowarzyszeń.

Zdaniem tut. organu, w przedmiotowej sprawie nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż wykonywane przez niego czynności to „bezpłatne świadczenie na rzecz członków Stowarzyszenia”. Ze stanu faktycznego przedstawionego w sprawie wynika bowiem, iż finansowanie działalności statutowej Stowarzyszenia pokrywane jest ze składek członkowskich. Skoro zatem składki przeznaczane są na pokrycie kosztów realizacji usług przyjmowania informacji o zapotrzebowaniu na usługę transportową to zostaje spełniona przesłanka odpłatności. Zgodnie z art. 5 ust.1 powołanej ustawy usługa taka podlega więc opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zwrócić również należy uwagę, iż świadczone przez Stowarzyszenie usługi w zakresie przyjmowania od klientów zleceń i przekazywania ich drogą radiową poszczególnym kierowcom (członkom Stowarzyszenia) nie mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, w związku z poz. 10 załącznika nr 4 do ustawy. Z cytowanego wyżej przepisu wynika bowiem, iż czynności realizowane przez organizacje członkowskie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wyłącznie pod warunkiem, że mieszczą się w zakresie działalności statutowej oraz są czynnościami polegającymi na świadczeniu usług zaliczanych wyłącznie do grupowania PKWiU 91, które nie są odrębnie klasyfikowane w innym grupowaniu PKWiU. W przedmiotowej sytuacji natomiast czynności wykonywane przez Stowarzyszenie sklasyfikowane są w innym grupowaniu statystycznym (PKWiU 63.21.25-00) niż grupowanie objęte przez ustawodawcę tym zwolnieniem (PKWiU 91). Tym samym usługi w zakresie przyjmowania od klientów telefonicznych zleceń przewozu i przekazywanie ich drogą radiową poszczególnym kierowcom – taksówkarzom, mieszczące się w grupowaniu PKWiU 63.21.25-00, opodatkowane są 22% stawką podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Należy ponadto zauważyć, iż Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania usług do właściwego grupowania statystycznego, w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Stowarzyszenie w treści złożonego wniosku. Za prawidłową klasyfikację usługi odpowiedzialny jest bowiem świadczący usługę.

Końcowo należy stwierdzić, iż powołany przez Stowarzyszenie wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 września 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1976/06, nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Jest on rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z czym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.