INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2009 r. (data wpływu 30 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej warunków wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (pytanie oznaczone jako nr 1 w poz. 55 wniosku - druk ORD-IN) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej warunków wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zakupiła nieruchomość halę magazynową z gruntem. Cały zakup był sfinansowany z kredytu bankowego. Budynek jest przystosowany do pracy przez osoby niepełnosprawne, jest pozytywnie zaopiniowany przez Państwową Inspekcję Pracy.

Ponadto Spółka zakupiła środki trwałe – maszyny. Cały zakup był sfinansowany z kredytu bankowego. Następnie Jednostka otrzymała dofinansowanie w 50% z Państwowej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy ratę kredytu bankowego za zakupioną halę magazynową i grunt Spółka może finansować ze środków pieniężnych z ZFRON...
2. Czy część niezrefundowaną przez PARP Spółka może sfinansować proporcjonalnie do liczby zatrudnionych osób niepełnosprawnych

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy raty ww. kredytów bankowych może sfinansować z zakładowego funduszu osób niepełnosprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.) – dalej: ustawa – prowadzący zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwany dalej „funduszem rehabilitacji”.

Pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej jest obowiązany do prowadzenia ewidencji środków funduszu rehabilitacji, prowadzenia rachunku bankowego środków tego funduszu oraz przekazywania środków funduszu rehabilitacji na rachunek bankowy funduszu rehabilitacji w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano – por. art. 33 ust. 3 pkt 1-3 ustawy.

Środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków – art. 33 ust. 4 ustawy.

Zakres wydatkowania środków z zakładowego funduszu rehabilitacji określono w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 roku w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810).

Zgodnie z tym przepisem pomoc może być przeznaczona na finansowanie określonych wydatków, m.in. na :

1. wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych, w szczególności na:



1. zakup, modernizację, remont maszyn i urządzeń,
2. finansowanie robót budowlanych w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, dotyczących obiektów budowlanych ujętych w ewidencji bilansowej zakładu pracy chronionej, zwanego dalej "zakładem", proporcjonalnie do przewidywanej liczby stanowisk pracy osób niepełnosprawnych w tym obiekcie, pod warunkiem utrzymania w nim przewidywanego poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych przez okres co najmniej trzech lat od dnia odbioru obiektu budowlanego,
3. wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu;

W sytuacji przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Spółka poniosła już określone wydatki na cel wskazany w katalogu zawartym w rozporządzeniu w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jednakże dokonała tego ze środków własnych pochodzących z kredytów bankowych. Tymczasem, stosownie do przepisu § 2 ust. 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia, środki funduszu rehabilitacji należy przeznaczyć na finansowanie tych wydatków.

Analiza regulacji prawnych mających zastosowanie w opisanym przypadku nie daje podstaw do twierdzenia, iż pokrycie przedmiotowych wydatków musi nastąpić bezpośrednio z rachunku bankowego zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Tym samym należy przyjąć, iż refundacja z rachunku zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych poniesionych kosztów określonych przepisem § 2 rozporządzenia mieści się we wskazanym katalogu wydatków, na które można przeznaczyć środki funduszu rehabilitacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/7, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.