INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2009 r. (data wpływu 30 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych biegłym zryczałtowanym podatkiem dochodowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych biegłym zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Sąd), jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nalicza, pobiera i odprowadza podatek od należności przyznawanych osobom, których dochody zostały określone w art. 13 pkt 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli między innymi biegłym, adwokatom, tłumaczom, kuratorom i świadkom. Sąd nie zawiera umów cywilnoprawnych z tymi osobami, lecz wypłaca należności na podstawie postanowienia lub wyroku. Bardzo często jeden biegły wykonuje opinie w kilku sprawach, a więc zdarza się, że w jednym miesiącu może mieć przyznanych kilka należności na podstawie różnych postanowień. Ustawa o kosztach sądowych w sprawach cywilnych narzuca obowiązek wypłaty tych świadczeń przez sąd – niezwłocznie. Od stycznia 2009 roku należności nie są wypłacane, ponieważ wątpliwości wzbudziło zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji kiedy płatnik nie zawiera umów z podatnikami i jednocześnie nie jest w stanie określić wysokości przewidywanego przychodu np. biegłego w danym miesiącu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do należności osób, których przychody zostały zdefiniowane w art. 13 pkt 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a z którymi płatnik nie zawiera umów cywilnoprawnych, a jedynie wypłaca należności na podstawie postanowienia sądu (np. kilka postanowień w ciągu miesiąca do różnych spraw w kwotach niższych od 200 zł jak i wyższych od 200 zł), ma zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 30 ust. 1 pkt 5a nie ma zastosowania do należności biegłych, ławników, adwokatów i stron postępowania, ponieważ należności dla ww. osób nie są określone w umowach lecz w postanowieniach sądu, a poza tym nie można z góry przewidzieć czy należności w danym miesiącu (suma należności) nie przekroczą kwoty 200 złotych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 13 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się:

• przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7,
• przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 5 i 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu. Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła do urzędu deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca podał, że sąd dokonuje wypłat należności na podstawie postanowień lub wyroku na rzecz osób określonych w art. 13 pkt 5 i pkt 6, tj. na rzecz biegłych sądowych, adwokatów, tłumaczy, kuratorów i świadków. Bardzo często jeden biegły wykonuje opinie w kilku sprawach, a w jednym miesiącu może mieć przyznanych kilka należności na podstawie różnych postanowień, np. w kwotach niższych od 200 zł i wyższych od 200 zł.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• suma należności określona w umowie lub w umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł oraz
• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oznacza to, iż ww. regulacja (art. 30 ust. 1 pkt 5a) może znaleźć zastosowanie jedynie w sytuacji kiedy z postanowienia (postanowień) sądu wynika przyznanie należności osobom wykonującym czynności określone w art. 13 pkt 5 i pkt 6 w łącznej kwocie nie przekraczającej 200 zł za dany miesiąc w odniesieniu do konkretnej osoby. Ponadto, mimo że Wnioskodawca nie zawiera umów z osobami, o których mowa we wniosku, to jednak zleca im wykonanie określonych czynności lub wzięcie udziału w posiedzeniu.

Niemniej jednak, skoro z tych zleceń nie wynika należność określona za miesiąc, oznacza to, że nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanego na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy. W konsekwencji na Wnioskodawcy ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.